Σαν απόκρημνο βουνό αναδύεται από τη γαλαζοπράσινη θάλασσα στα νότια της Σαρδηνίας το νησί Ταβολάρα, το μικρότερο βασίλειο του κόσμου, που έχει έναν βασιλιά, 11 κατοίκους, 100 κατσίκες και μερικά γεράκια προς εξαφάνιση!
Αυτό το πανέμορφο νησί, που παραμένει ένα κρυμμένο μυστικό της Μεσογείου, μοιάζει να έχει «ξεφυτρώσει» μακριά από κάθε τι συνηθισμένο. Στο Ταβολάρα δεν υπάρχουν δρόμοι, ούτε ξενοδοχεία και το μοναδικό κομμάτι που είναι κατοικήσιμο είναι μια λευκή γραμμή παραλίας, την οποία την περπατάς σε μόλις λίγα λεπτά.
Το νησί τα τελευταία 22 χρόνια έχει έναν βασιλιά. Ο 83χρονος Antonio Bertoleoni, ο Tonino όπως συνήθως τον αποκαλούν, ήταν ψαράς και σήμερα είναι ο ιδιοκτήτης του μοναδικού εστιατορίου στο νησί. Διοικεί το μόλις 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων νησί φορώντας σανδάλια και σορτς. «Είμαι πιθανόν ο πιο απλός βασιλιάς στον κόσμο» λέει ο Bertoleoni στο δημοσιογράφο του BBC, θάβοντας τα πόδια του στην άμμο, με το βλέμμα στραμμένο στο εστιατόριό του. «Το μοναδικό μου προνόμιο είναι τρώω πάντα τσάμπα» προσθέτει.
Η ιστορία του βασιλείου
Το βασίλειο του Ταβολάρα γιορτάζει πάνω από180 χρόνια ζωής και είναι παλιότερο από την Ιταλία κατά 25 χρόνια. Η ιστορία ξεκίνησε το 1807 όταν ο προ-προ-προπάππους του Antonio, Giuseppe Bertoleoni έγινε ο πρώτος άποικος του νησιού, ο οποίος μετανάστευσε από τη Γένοβα, καθώς είχε παντρευτεί δύο αδερφές και ήθελε να γλιτώσει από τις καταγγελίες της διγαμίας.
Σύντομα διαπίστωσε ότι μοιραζόταν το βασίλειο του Ταβολάρα με ένα σπάνιο είδος άγριας κατσίκας, τα δόντια της οποίας ήταν χρυσοκίτρινα, καθώς τρεφόταν αποκλειστικά από φύκια και λειχήνες. Αυτό το σπάνιο είδος ζώου προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ηγεμόνα της Σαρδηνίας, Carlo Alberto, που ταξίδεψε στο νησί για να κυνηγήσει τα ζώα το 1836. Οδηγός στο κυνήγι ήταν ο 24χρονος γιος του Giuseppe, Paolo.
«Όταν έφτασε στο Ταβολάρα ο Carlo Alberto συστήθηκε λέγοντας: “Είμαι ο Carlo Alberto, ο βασιλιάς της Σαρδηνίας”. Και ο γιος του προπάππου μου του απάντησε “Και εγώ είμαι ο Paolo, ο βασιλιάς του Ταβολάρα”» είπε ο Tonino στο BBC.
Αφού σκότωσαν και κυνήγησαν αρκετές κατσίκες και γιόρτασαν για τρεις μέρες, ο Carlo Alberto είπε «Paolo, είσαι όντως ο βασιλιάς του Ταβολάρα» και έφυγε από το νησί, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Tonino.
Καιρό αργότερα ο Carlo Alberto επιβεβαίωσε ότι το νησί Ταβολάρα δεν ήταν κομμάτι της Σαρδηνίας και έστειλε στον Paolo έναν πάπυρο από τον Οίκο της Σαβοΐας της βασιλικής οικογένειας, που επιβεβαίωνε τη μοναρχία του νησιού. Ο Polo έφτιαξε το εθνόσημο των Bertoleoni και το κρέμασε στον τοίχο του σπιτιού του. Έφτιαξε επίσης ένα οικογενειακό δέντρο και ένα νεκροταφείο για τον ίδιο και τους απογόνους του. Μάλιστα είχε ζητήσει, όταν θα πέθαινε, να θαφτεί με ένα στέμμα πάνω στην επιτύμβια στήλη του, κάτι που όμως δεν συνήθιζε να φοράει εν ζωή.
Η ύπαρξη του νησιού κυριαρχούσε στις συζητήσεις της εποχής, η φήμη του εξαπλώθηκε πέρα από τη Μεσόγειο και το μικροσκοπικό Ταβολάρα απέκτησε πολιτικούς συμμάχους. Ο Giuseppe Garibaldi, ένας από τους ιδρυτές της Ιταλίας, έγινε σύντομα σύμβουλος της οικογένειας των Bertoleoni. Ακόμα και ο Vittorio Emanuele ο δεύτερος, που έγινε βασιλιάς της Σαρδηνίας υπέγραψε συνθήκη ειρήνης το 1903 με το Ταβολάρα, που τότε αριθμούσε 33 κατοίκους.
Η βασίλισσα Βικτόρια μάλιστα διέταξε ένα ναυτικό σκάφος να σταματήσει στο νησί και να φωτογραφίσει τη βασιλική οικογένεια, μιας και συνήθιζε να συλλέγει τις φωτογραφίες ηγετών από όλο τον κόσμο. Για αρκετά χρόνια η χρυσή κορνίζα με τη φωτογραφία κοσμούσε το παλάτι του Μπάκινχαμ με τη λεζάντα «Το μικρότερο βασίλειο του κόσμου». Σήμερα ένα μεγάλο αντίγραφο αυτής της φωτογραφίας βρίσκεται κρεμασμένο στο εστιατόριο του Tonino, δίπλα από το εθνόσημο της οικογένειας.
Το 1962 η εγκατάσταση μιας βάσης του ΝΑΤΟ έβαλε τέλος στην ανεξαρτησία του νησιού και απέκλεισε τους κατοίκους του από το ένα τέταρτο του νησιού. Εν τούτοις το Ταβολάρα, όπως και το Σαν Μαρίνο, δεν έχει επίσημα προσαρτηθεί στην Ιταλία, με αποτέλεσμα ο Tonino να είναι ο πέμπτος βασιλιάς σε ένα βασίλειο που κανείς δεν αναγνωρίζει.
Τουριστική ατραξιόν για καταδύσεις
Τα τελευταία 40 χρόνια ο Tonino ξεναγεί ο ίδιος τους επισκέπτες στο βασιλικό παλάτι της οικογένειάς του σε μια μικρή διαδρομή 25 λεπτών με πλοίο, το οποίο ξεκινά από το λιμάνι του San Paolo. «Η οικογένειά μου είχε ένα όμορφο παρελθόν, αλλά δούλευε σκληρά και ζούσε απλά, όπως κάνουν όλοι» λέει ο 83χρονος στο BBC.
Έχει αρνηθεί να χτιστούν σπίτια στην παραλία, να χαραχτούν δρόμοι και καταλύματα για τους τουρίστες. Τα κρουαζιερόπλοια δεν προσεγγίζουν το νησί, δεν υπάρχουν κλαμπ, ούτε καντίνες στην παραλία. Οι επισκέπτες έχουν τις εξής επιλογές: μπάνιο στην παραλία με τα τιρκουάζ νερό και δείπνο στο εστιατόριο «Re Tavolara».
Εξαιτίας του αυξημένου κύματος τουριστών πρόσφατα το ΑΕΠ του Ταβολάρα αυξήθηκε και τώρα το νησί αποτελεί κομμάτι και στολίδι ενός ιταλικού θαλάσσιου καταφυγίου, που έχει ένα από τα υψηλότερα επίπεδα βιομάζας στη Μεσόγειο.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνει ένας από τους κορυφαίους καταδυτικούς προορισμούς της Ιταλίας, με τους επισκέπτες να συρρέουν για να κολυμπήσουν με τις χελώνες και τις φάλαινες, πριν βγουν για να δειπνήσουν στο εστιατόριο του Tonino.
Και ενώ ο Tonino χαίρεται όταν καλωσορίζει τους επισκέπτες, η καλύτερη ώρα γι’ αυτόν είναι η δύση του ηλίου, όταν οι κολυμβητές βγαίνουν από τη θάλασσα και ξεχύνονται στο εστιατόριό του για να γευτούν τα φαγητά που σερβίρει. Και μετά «επισκέπτεται» τη γυναίκα του Pompea στην τελευταία της κατοικία στο βασιλικό κοιμητήριο. «Μου αρέσει να της φέρνω πλαστικά λουλούδια. Αν της φέρω φρέσκα θα τα φάνε οι κατσίκες» λέει στο βρετανικό δίκτυο
Όπως όλοι οι Bertoleoni που προηγήθηκαν του Tonino καθώς και ο πρίγκιπας που θα τον διαδεχτεί, θα είναι ιταλός πολίτης.
Κάποτε ο 83χρονος είχε ζητήσει να συναντηθεί με το γιο του τελευταίου βασιλιά της Ιταλίας Vittorio Emanuele IV για να του ζητήσει να αναγνωρίσει το βασίλειο του Ταβολάρα, αλλά μετά άλλαξε γνώμη. «Είναι προνόμιό μου να μένω εδώ» λέει ο Tonino, κοιτώντας προς το λιμάνι του σμαραγδένιου βασιλείου του. «Ποιος χρειάζεται ένα στέμμα όταν έχει ένα παλάτι;» προσθέτει.
Πηγή: BBC
επιμέλεια/σύνταξη υλικού-συντακτική ομάδα «Χαλκιδική Πολιτική»
