Επιστροφή στις ρίζες… η Dee Dee Bridgewater επιστρέφει στη σκηνή του Sani Festival, έχοντας προηγουμένως επιστρέψει ερμηνευτικά στην πατρίδα της, το Μέμφις του Τενεσί.
Λίγα λόγια όμως θα ήταν καλό να πούμε για την η Dee Dee, που θα την απολαύσουμε σήμερα Κυριακή 23 Ιουλίου στο Sani Festival,
Η Dee Dee είναι μια από τις κορυφαίες jazz ερμηνεύτριες των τελευταίων (πολλών) χρόνων. Διαθέτει τρία βραβεία Grammy στην κατοχή της και δεν είναι συχνό φαινόμενο να μας επισκέπτονται καλλιτέχνες με τέτοια αναγνώριση.
Έχει επίσης ένα θεατρικό βραβείο Tony για τη συμμετοχή (στα νιάτα της) στο μιούζικαλ The Wiz, μία μεταφορά του κλασσικού έργου Ο Μάγος Του Οζ με soul μουσική.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται ήξερε καλά τι θα έκανε στη ζωή της από πολύ μικρή ηλικία. ‘ Όταν ήμουν επτά χρονών ανακοίνωσα στον μπαμπά και τη μαμά πως θα γίνω διάσημη τζαζ τραγουδίστρια .
Δεν έχω ιδέα τι με είχε πιάσει τότε, αλλά τελικά έγινε πραγματικότητα.’ , αναφέρει η ίδια και έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται για τα επιτεύγματά της.
Ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και η συμμετοχή της στο The Wiz την οδήγησε για τα καλά στο κόσμο του μιούζικαλ με αποκορύφωμα την εμφάνισή της στο έργο Lady Day μια βιογραφία της τεράστιας Billie Holiday (1986) με την Dee Dee στον πρωταγωνιστικό ρόλο για τον οποίο ήταν υποψήφια για το βραβείο Laurence Olivier (τα θεατρικά βραβεία της Μ. Βρετανίας) , ενώ τον ίδιο ρόλο θα επαναλάβει με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή του Little Shubert Theater της Νέας Υόρκης (και μετά σε περιοδεία) το 2013.
Την ίδια εποχή ηχογράφησε ένα ντουέτο με τον Ray Charles και η γνωριμία της αποδείχθηκε καθοριστική για τη συνέχεια της καριέρας της.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στο τραγούδι με αποκορύφωμα την βράβευσή της με δύο Grammys το 1998 , ένα για τον δίσκο Dear Ella κι ένα για την ερμηνεία της στο Cotton Tail από τον ίδιο δίσκο-αφιέρωμα στην Ella Fitzgerald.
Μετά από τόσα χρόνια με δίσκους, παγκόσμιες περιοδείες και θεατρικές εμφανίσεις γνωρίζει πολύ καλά πως η τζαζ αξίζει ένα ευρύτερο ακροατήριο.
Δυστυχώς την προωθούν λανθασμένα. Ο κόσμος πιστεύει πως είναι διανοουμενίστικη λες και είναι κλασική μουσική και απροσπέλαστη σε περίπτωση που δεν έχεις σπουδάσει μουσική.
Εγώ ποτέ δε σπούδασα μουσική, αλλά θεωρώ σχολείο τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου όταν έπαιζα κάθε Δευτέρα βράδυ στο Village Vanguard στη Νέα Υόρκη με τους Dizzie Gillespie, Sonny Rollins, Max Roach.
Ευτυχώς το όλο σκηνικό δείχνει να αλλάζει και λόγω κρίσης. Τα jazz clubs θριαμβεύουν στην Αμερική, αφού για ένα νέο είναι φτηνότερα από μία συναυλία’.
Μεστή, κατασταλαγμένη, πλήρης εμπειριών και διακρίσεων η Dee Dee τελειοποιεί το ταλέντο της χρόνο με το χρόνο, γνωρίζοντας πως τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς σκληρή δουλειά.
Θεωρεί την μουσική βιομηχανία ‘macho’ και γι’ αυτό έχει φροντίσει να προστατεύσει καριέρα και οικογένεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η μεγάλη της κόρη Tulani είναι πλέον ο manager της , διαχειριζόμενη παράλληλα της εταιρεία παραγωγής καθώς και τη δισκογραφική εταιρεία της μαμάς.
Το καινούργιο άλμπουμ της, ηχογραφημένο στα φημισμένα Royal Studios του Willie Mitchell, που θα κυκλοφορήσει εντός του 2017 σε διανομή της OKeh Records/Sony Masterworks, δεν δείχνει μόνο την επιστροφή στις ρίζες της, αλλά προσφέρει και μια πρωτοποριακή “ανακατασκευή” της μπλουζ με κλασικά R&B κομμάτια.
Στην παραγωγή του έχει συμβάλλει ο Kirk Whalum, στενός φίλος της Dee Dee από το Μέμφις, που μαζί έχουν δημιουργήσει ένα άλμπουμ με επιτυχίες όπως τα “Why? (Am I Treated So Bad)” από τους Staples Singers, “I’m Going Down Slow” και “Don’t Be Cruel”, μεταξύ άλλων.
Συμμετέχουν:
Dee Dee Bridgewater – headliner
Barry Campbell – μπάσο
Charlton Johnson – κιθάρα
Bryant Lockhart – σαξόφωνο
Sharisse Norman – φωνητικά
Shontelle Norman-Beatty – φωνητικά
Curtis Pulliam – τρομπέτα
Carlos Sargent – τύμπανα
Farindell “Dell” Smith – πιάνο-όργανο
Στο πλαίσιο του “Sani Festival 2017”.
