Κατά τη διάρκεια της καραντίνας τόσο οι παραλίες, όσο και τα πάρκα, τα γήπεδα, οι ευνοϊκοί δρόμοι για ποδήλατο και όλοι οι ανοιχτοί χώροι άθλησης, με το Νο6 στο 13033… γέμιζαν.
Η άθληση αυξήθηκε μέσα στα περιοριστικά μέτρα, διότι όλα ήταν κλειστά και δεν ήταν ευνοϊκή η απόλαυση του καταπληκτικού καφέ που σαν Έλληνες λατρεύουμε ή απλά καταλάβαμε την αξία της άθλησης, τη στιγμή που δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο;
Το ερώτημα θα απαντηθεί μόνο όταν επιστρέψουμε στα φυσιολογικά επίπεδα κανονικότητας και θα ανοίξουν οι χώροι εστίασης, άθλησης και γενικότερα επιστρέψουμε στους προηγούμενους ρυθμούς, έχοντας όλες τις ανέσεις στα πόδια μας.
Πάντως, κάνοντας βόλτα σε διάφορους περιπατητικούς χώρους και βλέποντας αρκετούς συμπολίτες να γυμνάζονται, ένα παρόμοιο ερώτημα με το παραπάνω βρίσκεται στα χείλη όλων. Θα υπάρχει τόσος κόσμος να γυμνάζεται σε ανοιχτούς χώρους και τον επόμενο μήνα; Και όλη αυτή η απορία επικρατούσε όχι για το μεγάλο αριθμό ανθρώπων που αθλούνταν, αλλά γιατί έβλεπες και κόσμο που δεν ήξερε, μετά συγχωρήσεως, τι θα πει αθλητισμός.
Να ακούς πως αυξήθηκαν οι αγορές των ποδηλάτων και των ρούχων προπόνησης εν μέσω πανδημίας είναι μια παρηγοριά, διότι μη έχοντας όλες τις επιλογές τη στιγμή που τις θέλουμε, καταλάβαμε την αξία του αθλητισμού και τι μπορεί να προσφέρει στους εαυτούς μας.
Το σημαντικότερο σαν χώρα είναι να διατηρήσουμε τους χρόνους άθλησης σε υψηλά επίπεδα και η σωστή υγιεινή, με τον ιδανικό τρόπο άθλησης να γίνουν ασπίδες κατά της νέας εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Του Μιχάλη Σουνά
