“Αγιώρ’ Αγιώρ’ αφέντη μου κι αφέντη καβαλάρη
Αρματωμένε με σπαθί και με χρυσό κοντάρι
Άγγελος είσαι στη θωριά, κι άγιος στη θεότη
Παρακαλώ σε βόηθα μας, άγιε στρατιώτη
Από άκρη σε άκρη της Ελλάδος και όχι μόνο γιορτάζεται ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος”.
Γόνος πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, ήταν αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Η δράση, το μαρτύριο και η κοίμησή του τοποθετούνται τον 3ο αιώνα και στις αρχές του 4ου αιώνα, επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού.
Στη Χαλκιδική δεν υπάρχει χωριό μικρό ή μεγάλο που να έχει ιερό Ναό ή ξωκλήσι που να φέρει το όνομα του.
Ποιος δεν επικαλέστηκε τη χάρη ποιος δε ζήτησε τη βοήθεια του ακόμη και στην Πρίγκηπο επισκέπτονται κάθε χρόνο τη φημισμένη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά ,γιατί πως λένε «ὁ άγιος δεν ξεχωρίζει Ρωμιούς από αλλόθρησκους και τούς φροντίζει όλους»
Η μνήμη του τιμάται δύο φορές το χρόνο: στις 23 Απριλίου ο αποκεφαλισμού του ή για τις Εκκλησίες που πηγαίνουν σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, εάν η ημέρα συμπέσει πριν από την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου όπως και φέτος γιορτάζεται στις 3 Μαίου και στις 3 Νοεμβρίου η ανακομιδή των λειψάνων του. Προστάτης τόσο στρατευμάτων όσο και χωρών.
Επειδή ο βίος του είναι στρατιωτικός, θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Ελληνικού Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων, οι οποίοι έφεραν στη Δύση το λείψανό του από την Παλαιστίνη, καθώς επίσης και των Προσκόπων.
Ο Άγιος Γεώργιος, συγκεντρώνει πολλές διηγήσεις για τα κατορθώματά του αλλά η πιο γνωστή είναι η εξής:
Στη Λιβύη ένα θηρίο φρουρούσε το νερό μιας πηγής και οι κάτοικοι «έδιναν» κάθε φορά για να πάρουν νερό ένα συντοπίτη τους στο θηρίο. Με κλήρο κάθε φορά ώσπου έπεσε στην Βασιλοπούλα της περιοχής. Ο Αγ. Γεώργιος θανάτωσε το θηρίο με το ολόλευκο άλογο του. Έπειτα από αυτό πολλά τραγούδια – θρύλοι – και προσωνύμια τον ακολουθούν.
Ο Αέρις στο Όφι του Πόντου, οι Τούρκοι τον έλεγαν Αέρτς, Ο Αράπης ή Αρακλειανός (Ηρακλειανός), στη Θράκη, Ο Κουδουνάς στην Πρίγκηπο, Στο Θησείο, ο Ακαμάτης και τόσα άλλα.
Σάρτη
Τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου τιμούν οι κάτοικοι της Σάρτης του δήμου Σιθωνίας τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου “Η Αφησιά”, φορώντας παραδοσιακές στολές από τη θάλασσα του Μαρμαρά παίρνουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και μαζί με τους κατοίκους της Σάρτης κατευθύνονται προς το εκκλησάκι στην περιοχή της Μονής Ξηροποτάμου
Ν.Μουδανιά
Ο κεντρικός ναός της πόλης πανηγυρίζει καθώς και το μικρό εξωκλήσι στην αρχή της παραλία του.Ο Άγιος ήταν αυτός που τους προστάτευε και στα Παλιά Μουδανιά αφού ο ναός διατηρείτε ακόμη με διαφορετική χρήση όμως.
Άθυτος
Τα τελευταία χρόνια ο σύνδεσμος λαογραφίας και παράδοσης αναβιώνει το κουρμπάνι που στα παλιότερα χρόνια ήταν σημείο συνάντησης όλη της χεσονήσου.
Ν.Ποτίδαια
Ο περικαλλής ναός φέρει το όνομα του Αγίου χτίστηκε από τους κατοίκους μιας και η παράδοση μας λέει ότι οι προσφυγες από το Πλάτανο της Ανατολίκης Θράκης μετεφεραν την εικόνα του στη «νέα γη της επαγγελία»
Νέα Φλογητά
Με κοινή καταγωγή οι Καππαδόκες Φλογητιανοί έχτισαν στο κέντρο του νέου τους τόπου το Άγιο τους.Πρόσφυγες από τα Φλογητά ή Φλοϊτά.
Ορμύλια
Χτισμένος από το 1818 δεσπόζει ο ναός του και χαρίζει απλόχερα την ευλογία του σε κατοίκου και μη.
Όλυνθος
Ένα ταξίδι ένα κράμα ανθρώπων από το παλιό Μυρίοφυτο αλλά και από πρόσφυγες της Θράκης και της Καππαδοκίας συνυπάρχουν αρμονικά και τιμούν τον Άγιο τους.
*Να σημειώσουμε ότι σε όλα τα μέρη διοργανώνονται εκδηλώσεις και κουρμπάνια σε συνδυασμό με τις θρησκευτικές εκδηλώσεις.
Οι επιλογές των μικρών αφιερωμάτων βασίστηκε σε φωτογραφικό υλικό που έχουμε σίγουρα υπάρχουν Άγιοι Γιώργηδες πολλοί περισσότεροι στη Χαλκιδική μας.
