ρεπορτάζ Σουζάνα Καζάκα, έρευνα-κείμενο Κατερίνα Σμυρλή
φωτογραφία -επεξεργασία Ζωή Γανίτη
παραγωγή xalkidiki politiki Σουζάνα Καζάκα
Χαλκιδική, Κασσάνδρα, τρία χιλιόμετρα περίπου μετά το Πολύχρονο και πάνω από το χωριό. Ένα παράδεισος με γλυκό νερό περιμένει να εκπλήξει όσους τον ανακαλύψουν. Ο λόγος για τη Μαυρόμπαρα, μια λίμνη μικρής έκτασης, περί τα 300 μέτρα το περισσότερο. Μέσα στο βουνό της Κασσάνδρας, μια μπάρα νερού. Όπως όλα τα νερά που σταματούν σε διάφορα σημεία, σε αντίθεση με την αχανή θάλασσα…. μπάρες. Είναι μάυρη γιατί πάνω στο βαθύ νερό της (ίσως 10μ.) πέφτουν οι σκιές των δέντρων, ενώ μέσα κυριαρχούν τα σκουρόχρωμα φυτά. Είναι υγροβιότοπος, προστατευμένος εδώ και 22 χρόνια.
Η Μαυρόμπαρα λοιπόν είναι μοναδικής ομορφιάς, σπάνιας φυσικής αγριάδας συνάμα με το ήπιο πράσινο τοπίο. Εκεί λοιπόν βρίσκονται τα τρία σπάνια είδη της ευρωπαϊκής νεροχελώνας Testudinata (testudo hermanii boetgeri, emys orbicularis & mauremys caspica), που είναι υπό εξαφάνιση και βρίσκουν καταφύγιο στα ήρεμα νερά της. Προστατεύονται από την Σύμβαση της Βόννης Ν.2719 και την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την διατήρηση της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ανάλογα είναι και τα φυτά, άλλα μέσα στο νερό, αλλά έξω από αυτό, με τις ρίζες τους βαθιά κάτω από τη λίμνη.
Εκτιμάται ότι δημιουργήθηκε από κατολισθήσεις του εδάφους πριν από πολλούς αιώνες. Το 1995 ο κυνηγητικός σύλλογος Κασσάνδρας κατασκεύασε με πέτρα την βρύση που τρέχει πάντα κρύο νερό ενώ το Δασαρχείο Κασσάνδρας τοποθέτησε ξύλινα παγκάκια στον έξω από την λίμνη καθαρισμένο χώρο. Επίσης έχει περιφραχθεί ο χώρος σε έκταση 10 στρεμμάτων και έχουν στηθεί ενημερωτικές για το κοινό πινακίδες από το Δασαρχείο το 2001.
Κατά καιρούς δεν είναι μόνο οι ντόπιοι που εκτιμούν τη μοναδικότητα της περιοχής. Είναι οι επισκέπτες, Έλληνες και ξένοι τουρίστες που χαμογελούν αμήχανα όταν αντικρίζουν το θέαμα. Πολλοί ερευνητές μελετούν το περιβάλλον, πολλά σχολεία επισκέπτονται τον τόπο. Είναι κάτι το διαφορετικό σε σχέση με το «ήλιος και θάλασσα» της Κασσάνδρας.
