«Όταν καείς από τον χυλό, φυσάς και το γιαούρτι» λέει η παροιμία που μου έρχεται στο μυαλό παρατηρώντας την κυβέρνηση και τις επιλογές της στο θέμα της πανδημίας. Όπου «καυτός χυλός» η διαχείριση της κατάστασης μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας, και «γιαούρτι», η επανεκκίνηση της οικονομίας με τη λήξη- πότε και πώς- του lock down, το άνοιγμα της αγοράς και την επιστροφή σε κάποιας μορφής κανονικότητα.
Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ο… «χυλός» μας κατέκαψε. Σειρά λαθεμένων επιλογών και ανικανότητα- ή αδιαφορία- για την προετοιμασία ενόψει του δεύτερου κύματος το οποίο όφειλαν να προβλέψουν πως θα ενσκήψει, έφερε την κοινωνία σε δυσχερή θέση. Εκ του αποτελέσματος συνάγεται ότι το άνοιγμα των συνόρων χωρίς επιβολή προϋποθέσεων και ουσιαστικό έλεγχο των τουριστών, η επιλογή να μην γίνονται τεστ και οι αποφάσεις για πλήρη κατάργηση μέτρων περιορισμού της διασποράς του ιού, οι θριαμβολογίες και η καλλιέργεια κλίματος εφησυχασμού κι επιστροφής στην κανονικότητα (εστίαση, διασκέδαση, σχολεία, πανεπιστήμια, εκκλησίες κλπ), σε συνδυασμό με την απουσία ελέγχων για την αποφυγή συναθροίσεων (συγκεντρώσεις φιλάθλων, λιτανείες κλπ), αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για την ορμητική επιστροφή του ιού σε ένα δεύτερο κύμα που σάρωσε την χώρα- και ειδικά την βόρεια Ελλάδα που αφέθηκε από την κεντρική κυβέρνηση τελείως απροστάτευτη.
