Την ελπίδα πως η Πολιτεία θα ανταποκριθεί στα δίκαια και λογιακά αιτήματά τους και θα στηρίξει την εγχώρια θεατρική παραγωγή στην δύσκολη αυτή συγκυρία εκφράζουν οι θεατρικοί παραγωγοί οι οποίοι βρίσκονται, εδώ και μήνες, σε απόλυτο αδιέξοδο. Ενδεικτική της κρισιμότητας της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος αποτελεί η χθεσινή απόφασή τους να βάλουν λουκέτο στις 15 Νοεμβρίου εάν, μέχρι τότε, δεν έχουν ανακοινωθεί ειδικά μέτρα για την στήριξή τους.
Αυτό που επισημαίνουν με έμφαση είναι το αυτονόητο, ότι δηλαδή για να μπορεί ένα θέατρο να είναι βιώσιμο θα πρέπει να λειτουργεί τουλάχιστον με το 50% της πληρότητάς του, ποσοστό απαγορευτικό, τουλάχιστον για την περίοδο που διανύουμε, καθώς με βάση το επίπεδο πανδημίας που βρίσκεται η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, ο αριθμός των θεατών που επιτρέπεται να φιλοξενήσουν ανέρχεται στο 30% της συνολικής τους χωρητικότητας. Το αποτέλεσμα είναι όσα θέατρα έχουν ανοίξει να παρακολουθούν την μαύρη τρύπα των χρεών τους, που δημιουργήθηκε από τον Μάρτιο και μετά, να μεγαλώνει ακόμη περισσότερο και να τους πιέζει ασφυκτικά.
«Τα βασικά αιτήματά μας κρίνονται ρεαλιστικά από την Πολιτεία η οποία επιθυμεί, όπως κι εμείς, τα θέατρα της χώρας μας να παραμείνουν ανοιχτά. Παρόλα αυτά δεν έχουν προσδιορίσει χρονικά το πότε θα υλοποιήσουν τα απαραίτητα αυτά μέτρα στήριξης με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στον αέρα» δήλωσε στο protothema.gr o Διονύσης Παναγιωτάκης εκ μέρους της Ένωσης Θεατρικών Παραγωγών που εκπροσωπεί ένα σημαντικό κομμάτι της αγοράς.
Όσο για τις αντιδράσεις του κοινού στις πρώτες δύο αυτές εβδομάδες της επαναλειτουργίας των κλειστών θεάτρων, μετά από επτά ολόκληρους μήνες σιγής, φαίνεται να έχει δημιουργηθεί, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, μια θετική εικόνα: «Οι μεγάλες φετινές παραγωγές που ξεκίνησαν σαφώς και πιάνουν το 30% της πληρότητας που είναι το επιτρεπτό όριο. Ο κόσμος δείχνει την διάθεση να έρθει στο θέατρο και φαίνεται πως πείστηκε ότι τηρούμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Ωστόσο δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τί θα συμβεί με τις υπόλοιπες παραστάσεις που θα ανέβουν το επόμενο χρονικό διάστημα» λέει ο κ. Παναγιωτάκης σκιαγραφώντας το άγνωστο και ασαφές πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν τους επόμενους μήνες οι θεατρικές επιχειρήσεις.
Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα δε φαίνεται να αντιμετωπίζουν εκείνοι οι παραγωγοί που αποφάσισαν να παρουσιάσουν θεάματα το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε βασιζόμενοι σε διαβεβαιώσεις πως θα στηριχθούν από τους Δήμους, πολλοί από τους οποίους, ωστόσο, ακύρωσαν τα προγράμματα των πολιτιστικών εκδηλώσεων που είχαν προγραμματίσει.
