Πώς θα ψηλαφούσαν οι άνθρωποι τους θεούς…
… αν κάθε βράδυ δεν φορούσαν τον ύπνο τους;
…και το όνειρο στα υπνο…περπατήματα…
λέει…
…Που πάμε καπετάνιο; Με ρωτάει ο τιμονιέρης και μου κλείνει το μάτι.
Όπου πάνε τα κύματα λέω επίσημα εγώ.
Και τα σμαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα.
Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς παρατάει το τιμόνι του και χορεύει.
Και η νύχτα γεμίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες.
Και η ψυχή μου γεμίζει νύχτες πολύχρωμες.
Γεμίζει σμαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά.
Που να χωρέσουν μέσα μου όλα αυτά; Που να στριμωχτούν π΄ ανάθεμα τα ;
Αλκυόνη Παπαδάκη
