Ανεκτίμητη υπήρξε η αξία της Επανάστασης της Χαλκιδικής στη γενικότερη πορεία του αγώνα αποτίναξης του τουρκικού ζυγού από τους Έλληνες. Στις 17 Μαΐου άναψε η σπίθα για να βγουν μπροστά οι αγωνιστές του Πολυγύρου και της Χαλκιδικής, οι αδελφοί Παπαγεωργάκη, ο Καπετάν Χάψας, ο Εμμανουήλ Παππάς, οι αγιορείτες μοναχοί,οι απλοί κάτοικοι του τόπου, όπου ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι.
Μια σειρά γεγονότων και πολύ γρήγορα από τις 17 Μαΐου, μετέδωσε τη φλόγα της Επανάστασης από τον Πολύγυρο στη Κασσάνδρα και στις 27 Μαΐου ακολουθούν η Ορμύλια, ο Παρθενώνας, η Νικήτη, τα Μαντεμοχώρια και τα χωριά της Καλαμαριάς. Η εξέλιξη είναι καταγεγραμμένη στα ιστορικά βιβλία και ο αγώνας παίρνει τη θέση που του πρέπει στις σελίδες τους. Η Χαλκιδική έδωσε με το αίμα της, κυριολεκτικά, τον απαραίτητο χρόνο για να εδραιωθεί η Επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόννησο.
Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Αλήθεια, Θρησκεία, ήταν τα ιδανικά που πρώταξαν οι αγωνιστές και θυσίασαν τη ζωή τους για αυτά. Τους προγόνους μας αυτούς οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε.
