Προβληματισμένοι για το τι ακριβώς ζητά ο Ιατρικός Σύλλογος Χαλκιδικής με την προκλητική για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας ανακοίνωση του και επιχειρήματα του τύπου “πογκρόμ των αυτοαπασχολούμενων γιατρών – εξαναγκασμό (!) των πολιτών για οικογενειακούς γιατρούς – αυταρχισμό και ανήθικη εκμετάλλευση της εξουσίας” παραθέτουμε στην κρίση των πολιτών την πραγματικότητα σύμφωνα με την… οποία – με μία φράση – η πολιτεία ξαναστήνει την δημόσια, δωρεάν υγεία στα πόδια της προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων:
Το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας( ΠΦΥ) αποτελεί το θεσμικό επιστέγασμα της μεταρρύθμισης του Εθνικού Συστήματος Υγείας με στροφή στο πρωτοβάθμιο επίπεδο υπηρεσιών, στην πρόληψη και αγωγή υγείας και στην προστασία της Δημόσιας Υγείας.
Συνιστά την προοδευτική απάντηση στην απαξίωση και συρρίκνωση των δημόσιων δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης που προηγήθηκε κατά τη διακυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και εξώθησε 3000 γιατρούς στην έξοδο από το σύστημα υγείας.
Έρχεται να αποτελέσει τη θεσμική ολοκλήρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που παρέμενε εκκρεμής από τον ίδρυση του ΕΣΥ (Ν. 1397/1983) μέχρι σήμερα.
Αυτή η παρέμβαση έρχεται να ολοκληρώσει την μεγάλη τομή που πραγματοποίησε η Κυβέρνηση στο σύστημα υγείας, με την κάλυψη των ανασφάλιστων συμπολιτών μας. Τότε θέσαμε τις κανονιστικές βάσεις αυτής της παρέμβασης, σήμερα συμπληρώνουμε τη νομοθέτηση προκειμένου να διευρύνουμε τις δυνατότητες αυτής της φροντίδας, διευρύνοντας στην πραγματικότητα το Εθνικό Σύστημα Υγείας στη βάση του, με τη συγκρότηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
• Με το νομοσχέδιο διευρύνεται ο «δημόσιος χώρος» στην Υγεία και προδιαγράφεται ο επικουρικός ρόλος του ιδιωτικού τομέα, στην κατεύθυνση πάντα της καθολικής κάλυψης του πληθυσμού, της ισότητας στην πρόσβαση και της οικονομικής προστασίας ιδίως των πιο αδύνατων μελών της κοινωνίας.
• Ανασυγκροτείται η Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο παροχής υπηρεσιών υγείας με πυρήνα τον λήπτη υπηρεσιών υγείας , με λειτουργικές και στοχευμένες αλλαγές που διευκολύνουν την παροχή υπηρεσιών υγείας και την επικοινωνία των παρόχων των υπηρεσιών αυτών σε ένα καθετοποιημένο σύστημα διοίκησης.
• Ο ρόλος των υφιστάμενων δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης (Μονάδες Υγείας ΠΕΔΥ και Κέντρα Υγείας αγροτκού τύπου), οι οποίες εφεξής ονομάζονται Κέντρα Υγείας, κατοχυρώνεται και ενισχύεται. Ειδική μέριμνα προβλέπεται για την αναβάθμιση των Εργαστηρίων τους .
• Δημιουργούνται παράλληλα νέες αποκεντρωμένες δομές, περιφερειακές των Κέντρων Υγείας, οι Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ), που απευθύνονται σε συγκεκριμένο πληθυσμό, στελεχώνονται από διεπιστημονική ομάδα υγείας, που περιλαμβάνει οικογενειακούς γιατρούς και παιδιάτρους, νοσηλευτές, επισκέπτες υγείας, κοινωνικό λειτουργό.
• Κάθε πολίτης, ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος θα έχει τον δικό του οικογενειακό γιατρό, τον δικό του σύμβουλο σε θέματα υγείας, τον υπεύθυνο για την παρακολούθηση και διαχείριση των προβλημάτων υγείας του, για την τήρηση του Ατομικού του Ηλεκτρονικού Φακέλου, για την ολιστική και ποιοτική φροντίδα του.
• Ο ΕΟΠΥΥ θα συνεχίσει να συμβάλλεται με ιδιώτες ιατρούς που θα παρέχουν υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στα ιατρεία τους για την κάλυψη των αναγκών όπου χρειάζεται και όπου οι δημόσιες δομές δεν επαρκούν .
• Επίσης σε κάθε Κέντρο Υγείας συγκροτείται και λειτουργεί Οδοντιατρική Ομάδα που θα ελέγχει τη στοματική υγεία του πληθυσμού ευθύνης .
• Αναβαθμίζεται η μαιευτική φροντίδα στο ΕΣΥ και αναδεικνύεται ο συμβουλευτικός και υποστηρικτικός ρόλος των μαιών στην πρόληψη του γυναικολογικού καρκίνου , στην κύηση και στον τοκετό.
• Αξιοποιούνται οι Επισκέπτες Υγείας με σκοπό την προαγωγή της υγείας του ατόμου, της οικογένειας, της κοινότητας και του σχολικού πληθυσμού και την πραγματοποίηση δράσεων και παρεμβάσεων στην κοινότητα για θέματα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Για πρώτη φορά εισάγεται η έννοια της δημόσιας λογοδοσίας και του κοινωνικού ελέγχου των μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Η αφετηρία της θεσμικής παρέμβασης στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας έγκειται στον πρωταγωνιστικό ρόλο του δημόσιου συστήματος, στην αναβάθμιση της οργάνωσης και της λειτουργίας του για την πλήρη αξιοποίηση της δυναμικότητάς του και των δυνατοτήτων του, με συμπληρωματικό και επικουρικό ρόλο του ιδιωτικού τομέα εκεί που το ΕΣΥ έχει πραγματική ανάγκη.
