*Γράφει ο Ηλίας Ιορδανίδης, Σύμβουλος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ανακαλύψαμε τον τροχό ή χαθήκαμε στη μετάφραση;
Το Επενδυτικό Σχέδιο για την Ευρώπη
Δύο χρόνια μετά το δημοψήφισμα ιλαροτραγωδία, το κλείσιμο των τραπεζών και το αφόρητο άχθος των capital controls στην πλάτη των πολιτών· μετά τα νέα μνημόνια και τις ελπίδες για μια διατύπωση για το χρέος που δεν έρχεται, το Eurogroupτης 15ης Ιουνίου κάλεσε την χώρα να αξιοποιήσει πλήρως τις χρηματοδοτήσεις που της παρέχονται. Είναι πρωτοφανές αυτό; Ασφαλώς όχι.
Επανειλημμένως, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επεσήμαναν την ανάγκη αξιοποίησης κοινοτικών κονδυλίων για αναπτυξιακούς και επενδυτικούς σκοπούς μέσω του EFSI, του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων, της «ψυχής» του «σχεδίου Γιούνκερ».
Το σχέδιο φιλοδοξεί να ενισχύσει την ρευστότητα, την κινητοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων και την μείωση της γραφειοκρατίας στην ευρωπαϊκή αγορά, το επενδυτικό κενό της οποίας κυμαίνεται μεταξύ 200 και 300 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Το Eurogroup υπενθυμίζει ότι από τον Ιούλιο του 2015 διατίθενται στην χώρα 11 δις για την προώθηση επενδύσεων και νέων θέσεων εργασίας και ότι για την αποτελεσματική τους μόχλευση η χώρα θα έπρεπε να έχει ήδη δημιουργήσει μια Εθνική Αναπτυξιακή Τράπεζα, στα πρότυπα των Εθνικών Επενδυτικών Τραπεζών άλλων κρατών μελών. Δύο χρόνια μετά δεν έχει ακόμη οριστεί.
Το EFSI, αποτελεί έναν τριετή αναπτυξιακό μηχανισμό, που διαθέτει 240 δις ευρώ για έργα υποδομών και 75 δις για την υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην ΕΕ. Υπολογίζεται, ότι έως σήμερα, μέσω του συγκεκριμένου ταμείου έχουν κινητοποιηθεί περίπου 194 δις σε επενδύσεις για 400 χιλιάδες μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις ανά την Ευρώπη. Πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενέκρινε την επέκταση του σχεδίου έως το 2020 με συνολικό επενδυτικό στόχο τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα, η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει με ορθολογισμό το βασικό της πρόβλημα που είναι η παραγωγή της. Αντί αυτού, αποτελεί εμφατικό της στόχο το χρέος, που όπως είναι εδώ και πολλούς μήνες γνωστό, δεν επρόκειτο να συζητηθεί πριν το 2018. Θα ήταν ενδεχομένως ουσιαστικότερη μια κυβερνητική προσέγγιση με αντανακλαστικά και πλάνο, που υιοθετεί καλές πρακτικές από το εξωτερικό και κάνει χρήση των δυνατοτήτων που τις παρέχονται.
Δεν περιμένει κανείς να ανακαλύψουμε τον τροχό, φτάνει να μην χανόμαστε στη μετάφραση.
