Οι Γιαλιτσιφλικιώτισσες ήταν περιζήτητες νύφες στην περιοχή τους.Φημιζόταν για την εξυπνάδα,την νοικοκυροσύνη,την μαγειρική και τους καλούς τους τρόπους.Μάλιστα υπήρχε και ένα στιχάκι,που έλεγαν στα γύρω χωριά:
”Στα Μουδανιά θα πιω κρασί
στην Τρίγλεια θα μεθύσω
και μέσα απ΄το Γιαλί-Τσιφλίκ κορίτσι θα αγαπήσω”
Τα πιο δημοφιλή γλυκά που έφτιαχναν ήταν οι δίμπλες,ο κουραμπιές(ανεξαρτήτως Χριστουγέννων),ο χασλαμάς,το ρυζόγαλο,σιροπιαστά και βέβαια πολλές πίτες.
Οι περισσότερες κοπέλες απο το Γιαλί-Τσιφλίκι ακολουθούσαν την μόδα και ντύνονταν ”ευρωπαϊκά”,με φορέματα αγορασμένα ή ραμμένα στην Πόλη ή ακόμα καλύτερα στην Προύσα,στην οποία κυριαρχούσαν τα μεταξωτά.Οι παλιές βέβαια,αλλά και αρκετές νέες,φορούσαν την παραδοσιακή ”βράκα”,όπως και σε όλη την περιοχή της Προποντίδας.
Μητέρες και σύζυγοι,ήταν αφοσιωμένες στο σπιτικό τους και στο μεγάλωμα των παιδιών,παράλληλα συμμετείχαν στις δουλειές των αντρών τους,ενώ απαραίτητος ήταν ο αργαλειός(επεξεργασία κουκουλιών).Κάποιες εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη,καθημερίνα ακουλουθούσαν την ίδια διαδρομή,Γιαλί-Τσιφλίκ-Τρίγλεια-Πόλη,και αντίστροφα.Πολλές ήταν χήρες(Αμελέ ταμπουρού-Γεγονότα 1914-Εξορείες) και αρχηγοί της οικογένειας.Οι άντρες τους,ανοιχτόμυαλοι(για τα δεδομένα της εποχής),τιμούσαν και σέβονταν ιδιαίτερα τις γυναίκες τους.
Ενα ακόμα χαρακτηριστικό τους ήταν τα όμορφα και παράξενα ονοματά τους,πολλά απο τα οποία συνηθιζόταν και στην γειτονική Τρίγλεια.Μερικά απο αυτά ήταν Περλάντη,Μητροδώρα,Νυμφοδώρα,Μηνοδώρα,Θεοχαρούλα,Κλειονίκη,Γεσθημανή,Διαμάντω,Γιασεμή,Κρουσταλέννια,Μαριόγκα,Ζαχαρούλα,Ανθούλα,Ευανθία,Ηλιοστάλακτη,Σμαράγδα,Ρουμπίνη,Μαρουλή,Ζηνοβία,Βηθλέμ,Θεογνωσία,Ψημανή,Πλουχερία,Θωμαή,Ευδοκία,Ευθυμία,Αγαθώ,Κορνηλία,Ασημένια,Ερωφίλη,Τερψιθέα και άλλα πολλά.
Οι Γιαλίτσιφλικιωτισσες,όπως και όλες οι Μικρασιάτισσες,πόνεσαν,βίωσαν όλα τα δεινά που προκάλεσε η προσφυγιά και ο ξεριζωμός,όμως αγωνίστηκαν,δούλεψαν και πρόκοψαν στην καινούργια τους πατρίδα.Τέλος,οσοι μεγάλωσαν με γιαγιάδες απ΄το Γιαλί-Τσιφλίκι,δεν ξεχνούν την γλυκύτητα και την τρυφερότητα που έδειξαν στα εγγόνια τους,εμφυσώντας τους,δίχως υπερβολές,την αγάπη για το χαμένο τους ελληνικό χωριό.
Γ.Ε
