Οι πρόσφατες αποχωρήσεις Α. Ο. Χανιώτης και Π.Ο. Μουδανιών από το Πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, μεσούσης της περιόδου, πέρα του ότι άφησαν την Χαλκιδική χωρίς εκπρόσωπο, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν αιτία προβληματισμού και τροφή για σκέψη.
Σε επίπεδο κορυφής του ελληνικού ποδοσφαίρου ήδη άρχισε να κυκλοφορεί έντονα το σενάριο για αναδιάρθρωση των εθνικών κατηγοριών και δη των ερασιτεχνικών, εν προκειμένω της Γ’ Εθνικής.
Ουσιαστικά μιλάμε για μια τυπικά ερασιτεχνική κατηγορία, αφού στην πράξη πρόκειται για την τρίτη τη τάξει επαγγελματική, μετά από Super League 1 και 2. ( Παλιές Α’ και Β’ Εθνική).
Από το σύνολο των 69 για την ακρίβεια ομάδων , αντί για 72 που προέβλεπε η προκήρυξη, που ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο στους τέσσερις ομίλους της Γ Εθνικής, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών λειτουργούν ως επαγγελματικές, με την επιβίωση και τη συνέχεια τους να συμβαδίζουν με τις αντοχές, οικονομικές κυρίως, αλλά και ψυχικές, του εκάστοτε χρηματοδότη.
Έτσι μιλάμε με μαθηματική ακρίβεια, για ομάδες με ημερομηνία λήξης, η οποία εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις προαναφερθείσες παραπάνω παραμέτρους.
Η πιθανολογούμενη μετατροπή της Γ Εθνικής σε ημιεπαγγελματική με δύο ομίλους, Βόρειο και Νότιο, είναι ένα βήμα, αλλά και αυτό δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα λυθεί το πρόβλημα, είναι κάτι που θα φανεί σε βάθος χρόνου.
Από κει και πέρα, η επαναφορά της Δ’ Εθνικής, των 10-12 ομάδων σε 10-12 ομίλους πανελλαδικά, σίγουρα θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τα κόστη μετακινήσεων και διαιτησίας, αλλά και πάλι αυτό δεν αποτελεί πανάκεια.
Αποτελεί όμως μονόδρομο για κάθε ερασιτεχνικό σωματείο η επένδυση στα “δικά του παιδιά”, στις ακαδημίες, με απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια την συνέχεια όσων απ’ αυτά στην πορεία του χρόνου δείχνουν ότι αξίζουν να στελεχώσουν την ανδρική ομάδα, αυτό να γίνει σιγά – σιγά , στοχευμένα και σίγουρα όχι “βίαια”.
Γιατί, πέρα από τις “εφήμερες” χαρές τίτλων που είχαν ως αποτέλεσμα την οικονομική “αιμορραγία” συγκεκριμένων παραγόντων, το ζητούμενο και βασικό μέλημα σε μια ερασιτεχνική ομάδα είναι η συνέχεια και η επόμενη μέρα, όταν δεν θα υπάρχει ο ισχυρός, αλλά “κουρασμένος” χρηματοδότης .
Οπότε καλοί οι μεγαλεπήβολοι στόχοι, αλλά σαφώς καλύτερα να υλοποιηθούν με υπομονή, δουλειά και χρονοδιαγράμματα , αλλά κυρίως στήριξη στο τοπικό “στοιχείο” , ώστε να υπάρχει η συνέχεια και πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπεια της κάθε ομάδας που τους θέτει, είτε τους πραγματοποιεί, είτε όχι.
γράφει ο Σωτήρης Θωμαδάκης
