Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που αγόρασα το πρώτο μου κινητό. Παρεμπιπτόντως, ήλθαν στην Ελλάδα το 1993 και αρχικά λειτουργούσαν μόνο στην Αττική.
Στοίχιζαν πολλαπλάσια του τότε βασικού μισθού, ενώ επένδυση ήταν το μηνιαίο πάγιο και -κυρίως- κάθε λεπτό ομιλίας.
Η πρώτη μου αγορά δεν ήταν η κοινώς λεγόμενη “παντόφλα”, που παρέπεμπε σε ασύρματο (φαντάσου κάτι σε ελαφρά πιο μεγάλο σε μήκος από τηλεχειριστήριο και τριπλάσιο με τετραπλάσιο στο πάχος, χωρίς να ανοίξει η κεραία).
Προτίμησα την επόμενη “γενιά”. Δηλαδή, μια… μικρή παντόφλα (με αναδιπλούμενο πορτάκι) που είχε δοκιμαστεί στον αμερικανικό στρατό.
Από τα πολύ μεγάλα κινητά πήγαμε στα πάρα πολύ μικρά (του τύπου του μεγέθους που έχει μια πιστωτική κάρτα, στα οποία ένας ενήλικας δυσκολευόταν να γράψει μηνύματα ή να αποθηκεύσει τηλεφωνικούς αριθμούς) και μετά ισορρόπησε η συνθήκη έως το 2004 και την εμφάνιση των πρώτων smartphones στη χώρα, με την αγορά να απογειώνεται το 2010.
