Στην παραλία της Νέας Τρίγλιας, αμέσως δυτικά από το σημείο γνωστό ως “Μαγαζάρα”, εκβάλλει ένας ακόμη χείμαρρος, αυτός της Καλαμαριάς, δημιουργώντας μια ελώδη περιοχή περίπου 8 στρεμμάτων. Πρόκειται για μια τοποθεσία που συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία των προσφύγων και την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.
Η “Μαγαζάρα” και η Ιστορία της
Σε απόσταση 300 μέτρων από τις εκβολές του χειμάρρου, δεσπόζει το ιστορικό παραθαλάσσιο οίκημα του μετοχιού της Μονής Βατοπεδίου, το οποίο είχε έδρα την Τρίγλια (τότε γνωστή ως Σουφλάρι). Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Ιωακείμ Παπαγγέλο (1995), το κτίσμα χρονολογείται στις αρχές του 20ού αιώνα και το 1924 αποτέλεσε καταφύγιο για τους πρόσφυγες που έφτασαν στην περιοχή.
Το διώροφο κτίσμα, γνωστό και ως “Μαγαζάρα”, διαθέτει χαρακτηριστικά αγιορείτικης αρχιτεκτονικής, με διαστάσεις 8×12 μέτρα περίπου, κατασκευασμένο από αργολιθοδομή, με ένθετα κεραμικά στοιχεία και διακοσμητικά διαζώματα. Το κτίριο φέρει δίκλινη στέγη με οδοντωτή κεραμική ταινία, τοξωτά ανοίγματα και τρίκλιτο ισόγειο, χαρακτηριστικά που το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της περιοχής.
Ένα Σύμβολο Μνήμης και Αναγέννησης
Η Μαγαζάρα δεν είναι απλώς ένα κτίριο. Για τους πρόσφυγες που έφτασαν στην περιοχή της Νέας Τρίγλιας, αποτελούσε το πρώτο σημείο που βρήκαν στέγη, καθώς οι βάρκες τους ξεβράστηκαν ακριβώς μπροστά του. Ήταν το πρώτο τους σπίτι, το πρώτο τους καταφύγιο, το πρώτο τους βήμα προς μια νέα ζωή.
Σήμερα, η Μαγαζάρα προσελκύει πλήθος λουόμενων και αποτελεί σημείο αναφοράς για την τοπική κοινωνία, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν και θυμίζοντας σε όλους τις ρίζες και την ιστορία του τόπου.
