Χαλκιδική Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου μια μέρα μετά …
…Απολογισμός και Συναισθήματα για την μέρα που Πολίτες από όλη την Ελλάδα “Ταξίδεψαν την Μακεδονία” της Τραγούδησαν…της Χαμογέλασαν… Οργίστηκαν και Δάκρυσαν για αυτή…
την Μέρα που εκεί στην Πλατεία του Ελληνικού Συντάγματος την εναπόθεσαν στα χέρια του “Τάγματος των Ευζώνων” στον Άγνωστο Στρατιώτη για να την προστατέψουν…ΟΧΙ τόσο από τους Σκοπιανούς γείτονες μας ΟΣΟ από τον Ραγιαδισμό και την Εθνική μας Μισαλλοδοξία…
Μια μέρα μετά και οι αναγνώσεις πολλές…όπως το περιμέναμε άλλωστε…και μέσα σε όλα όπως πάντα στο γαϊτανάκι της Εθνικής μας πατριδοκαπηλείας ξεκίνησε το Παιχνίδι με τους Αριθμούς…
και ακούγεται… Η ελληνική αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο του συλλαλητηρίου…Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. ο κόσμος υπολογίζεται στις 140.000…οι διοργανωτές κάνουν λόγο για 1.500.000 Πολίτες…
και εγώ αναρωτιέμαι…αν από ότι έγινε εχθές εκείνοι…που Λογίζονται μέσα σε εκείνο το κτίριο που το λένε Βουλή και Ναό της Δημοκρατίας…κατάλαβαν Μόνο Αυτό…
και είναι κρίμα γιατί η αγάπη για την πατρίδα αδέρφια δεν ζυγίζεται και δεν υπολογίζεται έτσι…
αλλά και γιατί όχι θα μου πεις…
αφού ζούμε στην εποχή της κάλπικης λύρας…ζούμε στις μέρες που οι ειδικοί αποφάνθηκαν ότι ο Βολταίρος δεν είπε ποτέ τη φράση: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»….
…εμείς όμως ήμασταν εκεί…και τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο αληθινό από τον Λόγο και την Τιμή των δικών μας ανθρώπων …που ήταν εκεί…και μας λένε…
…ήταν μια γιορτή, ο κόσμος με πλήρη συνείδηση ήρθε από όλες τις γωνιές της Ελλάδας ήρεμος με φιλική διάθεση να διατρανώσει τα δίκια του για την Μακεδονία…χθες έβλεπε κανείς -κάτι που μας έλειψε- εκεί στο μεσοχώρι της Ελλάδας άνθρωποι όλου του κόσμου να “αγαπιούνται”… άκουγε ο ένας τον άλλον με προσοχή μιλούσαν για τους τόπους τους και ήταν Πρόδηλο πως ο μόνος λόγος που βρίσκονταν εκεί ήταν η Μακεδονία… για αυτό και της χάρισαν μια υπέροχη γιορτή…
…εκεί ήμασταν και εμείς με τους Χαλκιδικιώτες Πολίτες… από Πολύγυρο, Αρναία,Μουδανιά, Σάρτη Καλλιθέα, Χανιώτη, Ιερισσό, Γερακινή, Αι Μάμα, Μεγάλη Παναγία…πρώτη φορά νοιώσαμε τόσο πρόδηλο το συναίσθημα του να λες στον άλλο σε “Νοιάζομαι και Θα πάνε όλα καλά” χωρίς λόγια…τον τόνο στη χαρά έδιναν τα τραγούδια του τόπου μας της Μακεδονίας…και εκεί κάπου ανάμεσα στους σκοπούς της Μακεδονίας μας της Ξακουστής και του Μήλου μου του Κόκκινου …αν ατένιζες προς το γαλάζιο του ουρανού δεν έβλεπες τον ουρανό αλλά ίσως καθ΄ υπερβολή… χιλιάδες… μα χιλιάδες γαλανόλευκες σημαίες…και πάνω από αυτές η μια και μοναδική, τεραστίων διαστάσεων σημαία, που με τον αργό λικνισμό της θαρρείς και έδινε τον τόνο στο σύνταγμα…
έτσι λοιπόν εκεί στο σύνταγμα στα 20 μέτρα από την εξέδρα είδαμε και ακούσαμε ανθρώπους να νοιάζονται πάνω και κάτω από την εξέδρα…είδαμε ίσως και κάποιες υπερβολές -μικρού μεγέθους όμως για τον όγκο της συγκέντρωσης- …
…και ολοκληρώνοντας την περιγραφή των συναισθημάτων θα λέγαμε ότι υπήρξε ταλαιπωρία και στη κάθοδο αλλά και στην επιστροφή, ο κόσμος όμως δεν γκρίνιαζε αν και θα είχε κάθε λόγο… άνθρωποι κάθε ηλικίας περπάτουσαν και στέκονταν χωρίς καμμιά διαμαρτυρία…και λίγο πριν το τέλος… έτσι έγινε και στην επιστροφή χωρίς εντάσεις με γέλια και χαρά στους σταθμούς που συναντήσαμε στα 500 χιλιόμετρα του γυρισμού… νοιώσαμε και δείξαμε πως οι ΄Ελληνες όλα τα μπορούν …
Για την Χαλκιδική Πολιτική ήταν εκεί …
*Ρεπορτάζ: Σουζάνα Καζάκα
*Επιμέλεια Οπτικοακουστικού Υλικού – Φωτογραφίες : Ζωή Γανίτη
