“Τα διδάγματά σου είναι στήριγμα για εμάς αυτές τις δύσκολες ώρες” ανέφερε βαθύτατα συγκινημένος ο Γιώργος Γεννηματάς-Τσούνης, γιος της Φώφης Γεννηματά στον επικήδειο για την μητέρα του.
“Αγαπημένη μου μητέρα βρισκόμαστε όλοι εδώ οι άνθρωποι που σε αγαπάμε και λάτρευες με όλη σου την καρδιά“, ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο Γιώργος Γεννηματάς-Τσούνης.
Όλες σου τις μάχες τις έδωσες παλικαρίσια. Ήσουν αγωνίστρια. Έγινες υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους. Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα. Μας δίδαξες τις σημαίνει αγάπη και συντροφικότητα. Τα διδάγματά σου είναι στήριγμα αυτές τις δύσκολες ώρες για εμάς και θα είναι όπως ήταν για σένα τα διδάγματα του παππού μας Γιώργου Γεννηματά και της γιαγιάς μας Κάκιας”.
“Νόμιζα πως μαζί σου θα φύγουν οι ελπίδες μου. Τώρα πιστεύω ακόμη πιο πολύ στον άνθρωπο”, έκλεισε τον επικήδιο ο Γιώργος Γεννηματάς, για να παραδώσει το βήμα στην αδερφή του, Κατερίνα.
“Παρά τον πόνο και την ταλαιπωρία ήσουν πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη, να μας καθησυχάζεις ότι όλα θα πάνε καλά. Πάντα ήσουν και θα είσαι η ηρωίδα μας. Ήσουν δίπλα μας στις ευχάριστες στιγμές, στις ανησυχίες και στις δυσκολίες. Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαστε πολύ περήφανοι για σένα. Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε να μην τα παρατάμε ποτές. Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, σε αγαπάμε πολύ και πάντα“, ανέφερε η Κατερίνα.
Η μικρή Αιμιλία πήρε τον λόγο μετά από τα αδέρφια της:
“Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες. Ένα δύο τρία πάμε. Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μία μαχήτρια”. Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι και γινόταν πάντα αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτό το χέρι το χτύπησες πολλές φορές στη ζωή σου, σαν κορίτσι, σαν γυναίκα, σαν μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν όμως ποτέ σκληρό. Ήταν απαλό και γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια. Ήξερες πάντα όσα ξέρει μόνο μία μάνα. Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους, είναι αυτά που θα μας λείψουν”.
