Πόσο φτωχά μοιάζουν τα λόγια, όταν προσπαθούν να αγγίξουν τη Χάρη Σου…
Παναγιά Κορυφινή, από τη γη της Καλολίμνου, κοιτίδα πίστης στη Θάλασσα του Μαρμαρά,
τώρα στα Νέα Μουδανιά,
φέρνεις μαζί Σου τον απόηχο προσευχών,
τις ανάσες μιας άλλης πατρίδας,
τα δάκρυα και την ελπίδα των ξεριζωμένων.
Στέκεις ξανά ψηλά,
όχι ως μνήμη, μα ως Παρουσία ζωντανή—
φως, παρηγοριά, και μάνα όλων μας.
