Η ροδιά (εξ ου και ο καρπός της ρόδι) ήταν γνωστή ως αυτοφυής εδώ και χιλιετίες στην Ινδία. Από αρχαιοτάτων χρόνων όμως εξαπλώθηκε δυτικότερα στην Μέση Ανατολή, στην Ελλάδα καθώς και στις υπόλοιπες περιοχές της Μεσογείου.
Σε πολλούς πολιτισμούς, τα σπόρια του ροδιού θεωρούνται ότι είναι το μέσον για να γίνει μία γυναίκα γόνιμη, δηλαδή ότι κάποιο από αυτό θα συντελέσει ώστε να πιάσει σπόρο και η μήτρα της.
Οι αρχαίοι Έλληνες αντελήφθησαν πολύ ενωρίς την ιδιαίτερη θεραπευτική αξία και τη τη συμβολή του ροδιού για τη καλή υγεία και ίαση διαφόρων παθήσεων. Αυτό είχε σαν συνέπεια να δημιουργήσουν για το ρόδι διάφορους μύθους, δοξασίες και συμβολισμούς.
Επειδή και οι ίδιοι απέδωσαν σε αυτό και την ιδιότητα της γονιμότητας, βλέπουμε σε διάφορες παραστάσεις την Ήρα, θεά του γάμου και της γονιμότητας , να κρατάει ένα ρόδι.
Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης βασίζεται επίσης στη γονιμότητα του ροδιού. Όπως αναφέρεται σε αυτόν, την ώρα που η νεαρή Περσεφόνη έκοβε λουλούδια από ένα χωράφι, την απήγαγε ο θεός Πλούτων που ήταν ερωτευμένος μαζί της , μεταφέροντας την στον Άδη, δηλαδή στην δική του επικράτεια του κάτου κόσμου. Όμως η μητέρα της Δήμητρα, θεά της γονιμότητας και καρποφορίας της Γης, από τη στεναχώρια της για τον χαμό της κόρης της, απώλεσε αυτές τις ιδιότητες της παύοντας να καρποφορεί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέον τροφές για τους θνητούς.
Κατόπιν τούτου, ο Δίας (αδελφός επίσης της Δήμητρας, αλλά ταυτόχρονα και του Πλούτωνα) άρχισε να μεσολαβεί ώστε να επιτύχει την επιστροφή της Περσεφόνης στον άνω κόσμο.
Ο Πλούτωνας όμως προκειμένου να τη κρατήσει, της έδωσε να φάει ένα ρόδι έτσι ώστε, μέσω αυτού και της συνδρομής του σπέρματος του, να την καταστήσει υπέρ-γόνιμη προς όφελος του Άδη.
Η παρέμβαση όμως του Δία είχε το αποτέλεσμα της. Η πολλαπλά γόνιμη πλέον Περσεφόνη, θα μοίραζε τον χρόνο της και ταυτόχρονα τη γονιμότητα της καρποφορίας της, μεταξύ του άνω κόσμου (άνοιξη και καλοκαίρι) και του Άδη (χειμώνα).
Έτσι την άνοιξη και καλοκαίρι οι άνθρωποι μπορούν πλέον να απολαμβάνουν και να χορταίνουν όλους αυτούς τους καρπούς που παράγει η Γη μας, αποτέλεσμα της γονιμότητας της Περσεφόνης, λόγω τού ροδιού που ο Πλούτων της έδωσε να φάει, ενώ στη διάρκεια του χειμώνα που αυτή λείπει στον Άδη, η φύση δεν παράγει τους καρπούς της.
Αλλά και στην Ακρόπολη της αρχαίας Αθήνας βλέπουμε ότι μία από τις Κόρες κρατάει ένα ρόδι, σύμβολο πάλι γονιμότητας και ευτυχίας.
Γενικά στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα το σπάσιμο ενός ροδιού εξασφάλιζε τη καλή τύχη και γονιμότητα σε ένα νεόκτιστο σπίτι.
Σήμερα όμως πλέον το έθιμο έχει εξελιχθεί έτσι ώστε το σπάσιμο του ροδιού ή, διακόσμητικα με ρόδι που το απλό κρέμασμα τους σε κάποιο σημείο του σπιτιού, να παρέχει πέρα από τη καλή τύχη, ακόμη και ευτυχία, υγεία, χαρά, αφθονία, επιτυχία και αγάπη για κάθε επερχόμενο νέο έτος.
