Αύγουστος 1920. Ο Vecihi Hürkuş, ο θρυλικός Τούρκος πιλότος και πρωτοπόρος της τουρκικής αεροπορίας, πετάει πάνω από το Σιμάβ της Μικράς Ασίας. Ο ουρανός είναι καθαρός και η αποστολή του εξαιρετικά σημαντική: να εντοπίσει και να πλήξει τις ελληνικές δυνάμεις. Ο Hürkuş, έχοντας την αναγνώριση ως έναν από τους πιο ικανούς πιλότους, αισθάνεται απόλυτη σιγουριά.
Από το αεροσκάφος του, διακρίνει στρατιωτικές σκηνές και μια έντονη κινητικότητα. Μια στρατοπέδευση εμφανίζεται καθαρά στον ορίζοντα, και χωρίς καμία αμφιβολία, ο πιλότος πιστεύει ότι πρόκειται για ελληνικές δυνάμεις. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ελευθερώνει τις βόμβες του.
Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδεικνύεται οδυνηρά διαφορετική. Λίγη ώρα αργότερα, έρχεται η φρικτή είδηση: το στρατόπεδο που είχε πλήξει δεν ανήκε στους Έλληνες, αλλά στους Τούρκους. Η συντριπτική αυτή απώλεια προκαλεί σοκ, θυμό και απελπισία στους δικούς του.
Αυτό το τραγικό λάθος κατέχει μια θέση στην ιστορία ως ένα από τα πιο φονικά περιστατικά φιλικών πυρών της εποχής. Μια σκληρή ειρωνεία του πολέμου, που φανερώνεται με τον πιο δραματικό τρόπο. Παρά την καταστροφή που προκάλεσε το λάθος του, ο Hürkuş κατάφερε να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του και να προσφέρει σημαντική συμβολή στην εξέλιξη της τουρκικής αεροπορίας.
Ωστόσο, η ιστορία δεν ξεχνά. Η ημέρα αυτή, κατά την οποία ένας Τούρκος πιλότος χτύπησε τις δικές του δυνάμεις, παραμένει μια διαρκής υπενθύμιση των φρικαλέων συνεπειών του πολέμου και της επικίνδυνης δύναμης της τύχης και της ειρωνείας του πεπρωμένου.
