Στη χώρα μας οι παλιοί συνήθιζαν να βρέχουν τον δρόμο για να αποχαιρετίσουν έναν καλεσμένο. Εύχονταν έτσι στον μουσαφίρη «καλό κατευόδιο και καλή αντάμωση». Οι Έλληνες, είμαστε άλλωστε γνωστοί για την φιλοξενία μας. Ξεπροβοδίζουμε τον καλεσμένο όπως του αρμόζει.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ελλάδα, υπήρξε εξαιρετικά φιλόξενη με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, δίνοντας του βήμα να εκφράσει κάθετου πεποίθηση ή διεκδίκηση. Έναν Πρόεδρο με ενισχυμένες αρμοδιότητες μετά το δημοψήφισμα του περασμένου Απριλίου. Η χρονική στιγμή είναι στρατηγικός παράγοντας στη διπλωματία. Την εποχή που η τουρκική ηγεσία είναι πανευρωπαϊκά και διεθνώς πολιτικά «απομονωμένη», τι κερδίζει η χώρα μας από την «χάρη» που της προσέφερε ως μέλος της ΕΕ και σύμμαχός της στο ΝΑΤΟ;
Η πρωτοφανής προχειρότητα και η απροσεξία με την οποία αντιμετώπισε η κυβέρνηση το όλο γεγονός, μάλλον απογοήτευσε όσους βιάστηκαν να μιλήσουν για διαπραγματευτικά ανταλλάγματα της κυβέρνησης από την ιδιαίτερα ευγενική προς την Τουρκία χειρονομία της, υπονοώντας το προσφυγικό.
Ο τούρκος ηγέτης δέχεται σφοδρή κριτική από την αντιπολίτευση, ενώ είναι πρωτοφανής ο αποκλεισμός του από τις δυτικές-και όχι μόνο- κυβερνήσεις. Η πολιτική ηγεσία έδωσε στον τούρκο Πρόεδρο το βήμα που αναζητούσε για την όποια επικοινωνιακή ή πολιτική του σκοπιμότητα.«Έστησε» την επίσκεψη του με το βλέμμα στο εσωτερικό του ακροατήριο, που βρίσκεται επί ποδός ενόψει των εκλογών του 2018.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας εν Ελλάδι, παρουσίασε στο ανώτερο πολιτειακό επίπεδο άλλοτε σε προσιτό και φιλικό, άλλοτε σε αυστηρό και απόμακρο ύφος τα «ανοιχτά», όπως ο ίδιος λέει, ζητήματα με την Πατρίδα μας. Για την προσφυγική κρίση, ζήτημα διεθνές και ευρωπαϊκό και όχι διμερές, το μόνο που δήλωσε είναι ότι δεν «μπαίνει ευρώ στον προϋπολογισμό από την ευρωπαική βοήθεια» και πως τα «800 εκ. της ΕΕ χρηματοδοτούν απευθείας την Ερυθρά Ημισέληνο» το αντίστοιχο του Ερυθρού Σταυρού και όχι τους κρατικούς του μηχανισμούς.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για την Ελληνική Δημοκρατία άλυτα είναι μόνο το Κυπριακό και η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, καθώς όλα τα επιπλέον θέματα αποτελούν προβλεπόμενες υποχρεώσεις της Τουρκίας, που δεν τηρεί, απέναντιστηνΕλλάδα.Αφορούνδηλαδήστην κατοχυρωμένη και αναγνωρισμένη από το διεθνές δίκαιο και τις συμβάσεις κυριαρχία στα χωρικά μας ύδατα, το έδαφος, τα νησιά και τον εναέριο μας χώρο, καθώς και την διαφύλαξη των δικαιωμάτων της ελληνικής ομογένειας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας ασφαλώς και πρέπει να υπάρχουν, όπως και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερα στις εμπορικές σχέσεις, στον πολιτισμό, τον τουρισμό, την εκπαίδευση και την έρευνα. Αυτά όμως δεν αποτελούν πρόβλημα για τις ελληνοτουρκικες σχέσεις τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια!
Συνήθως μια τέτοιου μεγέθους επίσκεψη γίνεται είτε όταν οι σχέσεις δύο κρατών διάγουν « βίον ανθόσπαρτον », είτε όταν δύο ηγεσίες έχουν να ανακοινώσουν μια σημαντική συμφωνία. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε διαπιστώσει τίποτα από τα δύο. Οψόμεθα.
