Σε κλίμα προεκλογικό θέλουν δεν θέλουν έχουν εισέλθει τα στελέχη των κομμάτων στο νομό Χαλκιδικής. Για τη ΝΔ μπορεί ο πρωθυπουργός διαμήνυσε ότι όποιος θέλει να κινηθεί προεκλογικά ας παραιτηθεί των καθηκόντων του και οι υπόλοιποι έργο ως το τέλος της θητείας. Και όντως στην πλειοψηφία τους οι εν ενεργεία βουλευτές, υπουργοί κλπ το πράττουν αυτό. Όμως εκείνοι που ξέρουν (;) ότι θα είναι υποψήφιοι, ή ελπίζουν να δουν το όνομά τους στο ψηφοδέλτιο, δεν μπορούν παρά μόνο να κινηθούν προεκλογικά.
Μια καραμπόλα να γίνει σε κρίσιμο ζήτημα στη βουλή και να οδηγηθεί η ΝΔ σε εκλογές… τότε ποιος θα προλάβει να τρέξει και να μαζέψει τις δυνάμεις του; Εύλογο το ερώτημα που προκύπτει συνεπώς για επίδοξους υποψήφιους (με καλοπροαίρετη διάθεση να συμβάλλουν στη νίκη του κόμματος). Οι παραπάνω λόγοι οδηγούν σε σκεπτικισμό αρκετά στελέχη που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει τα επόμενα βήματά τους. Η βεβαιότητα που προκύπτει για άλλους, απορρέει από τη βούληση του Κ. Μητσοτάκη να ενισχύσει το νεανικό «αέρα» στα ψηφοδέλτια όντας ο ίδιος φρέσκος και σε θέση ισχύος. Αυτό όμως δεν σημαίνει (για τον κοινό νου) ότι διατελέσαντες βουλευτές ή παρ’ ολίγον διατελέσαντες βουλευτές, θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Στο σημείο αυτό παρατηρούμε κοινά σημεία ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ το οποίο στη συνέχεια για συντομία θα αποκαλούμε ΠΑΣΟΚ. Η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, (και σκοπίμως επιλέγουμε το τρίτο στη βουλή κόμμα να ασχοληθούμε πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μιλάμε για Χαλκιδική) είναι πολύ πιο άνετη στις κινήσεις της. Αέρας ανανέωσης σίγουρα, με Ν. Ανδρουλάκη στο τιμόνι, πετυχημένες εσωκομματικές διαδικασίες, αναίμακτες και δημοκρατικές διαδικασίες για όνομα και σύμβολο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς για το κόμμα; Μα φυσικά να κερδίσει την παλιά του αίγλη, κάτι που μεταφράζεται σε μονάδες. Δημοσκοπικά δεν φαίνεται κάτι τέτοιο, αλλά για τη Χαλκιδική μιλάμε πάντα. Νομό, που ανέκαθεν θεωρείται κάστρο της ΝΔ, με το ΠΑΣΟΚ να ακολουθεί. (τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον). Οι εξαιρέσεις των τελευταίων ετών μεταφράζονται ποικιλοτρόπως από πολλούς… Οι εσωκομματικές διαδικασίες και η εκλογή νέων τοπικών οργάνων ανέδειξαν για το νομό ένα μεγάλο πρόβλημα. Ασκούνται επιρροές παρελθόντος. Ως εκ τούτου υπάρχει και αδυναμία ανάδειξης νέων στελεχών για να βγουν μπροστά και να παραγκωνίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη βέβαια, ποιος θα σταθμίσει τη δυναμική του καθενός να φέρει ψήφους και να κερδίσει έδαφος το κόμμα, αν φυσικά κρίνεται αναγκαίο κάτι τέτοιο; Ερώτημα στο οποίο μόνο ο Ν. Ανδρουλάκης νομιμοποιείται να απαντήσει και να αποφασίσει. Και το κάνει.
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, τι να πει κανείς για τη Χαλκιδική. Με αρκετό ενδιαφέρον παρακολουθούμε την υπάρχουσα κοινοβουλευτική δραστηριότητα αλλά ως εκεί. Αν όλος ο προεκλογικός λόγος του κόμματος χτίστηκε πάνω στη μεταλλευτική δραστηριότητα, κατανοεί κανείς ότι δεν εκφράζει ολόκληρο το νομό και πολύ περισσότερο σήμερα που οι αλλεπάλληλες κρίσεις γεννούν νέα, σοβαρότερα προβλήματα.
