Στην «αλυσίδα» των περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων που οργανώνει η κυβέρνηση για να μας πείσει ότι μπήκαμε στην οδό της «δίκαιης ανάπτυξης», το 11ο, αυτό της Κεντρικής Μακεδονίας που ολοκληρώνεται σήμερα στη Θεσσαλονίκη, αξίζει σίγουρα τον τίτλο του πιο… ειρωνικού κρίκου.
Κι αυτό διότι στην κεντρική Μακεδονία εκδηλώνεται κατά τον αντιπροσωπευτικότερο και πλέον συμπυκνωμένο τρόπο, ολόκληρη η «γκάμα» των ιδεοληπτικών αγκυλώσεων της «πρώτης φοράς Αριστερά», καθιστώντας κάθε απόπειρα αναπτυξιακού απολογισμού, ισοδύναμη ενός αναπτυξιακού… trolling σε βάρος των πολιτών της.
Ο τόπος μου, η Χαλκιδική, στο «βωμό» αυτής της ιδεοληψίας μετατράπηκε σε «θέατρο πολέμου» εναντίον της μεγαλύτερης εν Ελλάδι ξένης επένδυσης. Με σημαντικό παράγοντα στην «εξίσωση» μια κυβέρνηση που μάχεται για καιρό εμβληματικές επενδύσεις ανά την επικράτεια , στέλνοντας αρνητικό μήνυμα στο διεθνές επενδυτικό δυναμικό, ενώ αρνείται να δεχτεί τους όρους της ελεύθερης αγοράς , δαιμονοποιώντας κατά περίπτωση την έννοια του κέρδους.
Οι αράδες αυτές γράφονταν εν αναμονή της έλευσης του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για την ομιλία με την οποία θα «κλείσει» το περιφερειακό συνέδριο. Και με τη βεβαιότητα, ότι μετά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, δεν θα έχουμε μάθει, γιατί η κυβέρνηση δεν εκπόνησε εναλλακτικό αναπτυξιακό σχέδιο για τη βορειοανατολική Χαλκιδική , ισοδύναμο της μεταλλευτικής επένδυσης που αντιμάχεται. Ούτε θα έχουμε μάθει, με ποιο τρόπο σκέφτεται να αναπληρώσει την απώλεια του τεράστιου αναπτυξιακού κεφαλαίου από την εξαφάνιση της μεταλλουργίας εφόσον επικρατήσει στον ιδεοληπτικό πόλεμο κατά της επενδύτριας εταιρίας. Και φυσικά, καμία απάντηση δεν θα δώσει στους χιλιάδες ανέργους που θα αφήσει πίσω της αυτή η δραστηριότητα.
Αμφιβάλλω αν θα έχουμε μάθει, με ποιες υποδομές σκοπεύει να στηρίξει τον ποιοτικό δωδεκάμηνο τουρισμό της Χαλκιδικής, ο οποίος επαφίεται αποκλειστικά πια στο φιλότιμο του εν λόγω κλάδου, στις προσπάθειες της αυτοδιοίκησης και στα χαρίσματα της φύσης.
Ποια, εν τέλει, πρωτοβουλία αναλήφθηκε τα τρία αυτά χρόνια από τους ανθρώπους της κυβέρνησης στην περιοχή; Ο απολογισμός είναι οικτρός.
Αλλά μήπως και σε άλλες τουριστικές περιοχές, συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Στην Πιερία, το καλοκαίρι του 2017 οι τουρίστες ήταν αυξημένοι, αλλά χωρίς ουσιαστικό οικονομικό αντίκτυπο για την τοπική αγορά, αφού επρόκειτο κυρίως για τουρισμό χαμηλών βαλαντίων.
Στον αγροτικό τομέα; Η ύπαιθρος σε Ημαθία και Πέλλα, η ύπαιθρος σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, βιώνει τις επιπτώσεις της υπερφορολόγησης των αγροτών, και της παράλληλης αύξησης του κόστους της αγροτικής παραγωγής. «Καθρέφτες», της πανελλαδικής μείωσης της συμμετοχής του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ της χώρας.
Σαν να μην έφτανε η ερημοποίηση της υπαίθρου, έχουμε και την προοπτική της ερημοποίησης περιαστικών και αστικών περιοχών, στην ίδια τη Θεσσαλονίκη, αφού μόλις πρόσφατα στο περιφερειακό συμβούλιο, γίναμε μάρτυρες της απόγνωσης που έχει προκαλέσει ο προωθούμενος χωροταξικός σχεδιασμός της περιοχής, σε εκατοντάδες μικρομεσαίες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
Τι απάντηση άραγε θα έχει δώσει αποχωρώντας ο πρωθυπουργός, στην ανοιχτή επιστολή των 300 επιχειρηματιών που τον προειδοποιούν για την επικείμενη επιχειρηματική ερήμωση της δυτικής Θεσσαλονίκης υπό το βάρος επιβεβλημένων μετεγκαταστάσεων, από τις οποίες «προστατεύτηκαν» αντίστοιχες επιχειρήσεις στην Αθήνα;
Στο Κιλκίς ακόμα περιμένουν την ολοκλήρωση σιδηροδρομικών και οδικών υποδομών που θα βοηθήσουν το έργο των επιχειρήσεων που απομένουν στην περιοχή, σε πείσμα των αντικινήτρων που επικρατούν.
Σε όλη την κεντρική Μακεδονία, το επαρχιακό οδικό δίκτυο, οι λιμενικές εγκαταστάσεις, τα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης, βρίθουν προβλημάτων.
Και βέβαια, το μεγάλο έργο του ΤΑΠ που αναμένει και η κεντρική Μακεδονία για τα πολλαπλά οφέλη που το συνοδεύουν, από πλευράς ενεργειακής υποστήριξης και τόνωσης της απασχόλησης, έχει «κολλήσει» καθ` όδον, κάπου στην Καβάλα, ανάμεσα σε αρχαία ευρήματα…
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο λίγα συμπτώματα μιας ευρύτερης πανελλαδικής «παθολογίας».
Η Κυβέρνηση παρέλαβε το 2015 μια οικονομία που είχε ανανήψει από βαθιά ύφεση 7% και εμφάνιζε έστω και μικρό αναπτυξιακό πρόσημο και την ξαναβύθισε σε αρνητικούς δείκτες, δέσμια της αποδεδειγμένης πια πολιτικής της απάτης. Και αφού έκλεισε τον επαναστατικό της κύκλο, αύξησε όλους τους φορολογικούς συντελεστές (και είναι πολλοί) , προσθέτοντας ταυτόχρονα δεκάδες νέους φόρους και δημεύοντας ουσιαστικά το παραγόμενο προϊόν.
Απομυζώντας την πραγματική οικονομία, έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει, επειδή επανήλθαν δημοσιονομικοί δείκτες στα επίπεδα που τους είχε παραλάβει πριν 39 μήνες.
Την ώρα που γιγαντώνεται το ελληνικό δημόσιο, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει. Τα κίνητρα αναζωπύρωσης της μικρομεσαίας επιχείρησης, αγνοούνται. Η δημοσιονομική προσαρμογή βασίστηκε τη φορολογική αφαίμαξη. Το Δημόσιο ξαναγιγαντώνεται χωρίς να εκσυγχρονίζεται, επιστρέφοντας με γεωμετρική πρόοδο στις παθογένειες του παρελθόντος που συνέβαλαν στην έλευση των μνημονίων.
Οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων αυξάνονται μέχρι και 100% δίνοντας νέο χτύπημα στην οικοδομή και αυξάνοντας τον ΕΝΦΙΑ (που… θα είχε καταργηθεί) από την πίσω πόρτα.
Οι αποκρατικοποιήσεις υφίστανται μια αντιμετώπιση δόκτωρος Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ, καθώς, τη μια υπονομεύονται από την κυβέρνηση και την άλλη καταλήγουν σε άρον-άρον εκποιήσεις.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολλές ακόμα αράδες.
Και η κυβέρνηση, αντί να στήνει περιφερειακές επικοινωνιακές φιέστες που στην ουσία αντιστοιχούν σε αναπτυξιακά «μνημόσυνα», θα έπρεπε να δίνει σαφείς απαντήσεις για όλα τα παραπάνω, και για ένα ακόμα μεγαλύτερο κρίσιμο ερώτημα:
Με ποια αναπτυξιακά μέτρα , εντός του 2018, ελπίζει να αναχαιτίσει τον κίνδυνο νέας ύφεσης που εγκυμονούν τα νέα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας (περικοπές συντάξεων και μείωση αφορολογήτου) που έχει υπογράψει ήδη για το 2019 και το 2020, προδιαγράφοντας νέα υποχώρηση εισοδημάτων και κατανάλωσης…
Του Στέλιου Βαλιάνου
