Άρθρο του Στέλιου Βαλιάνου – Δημάρχου Αριστοτέλη
Είναι μια πρώτη κατάκτηση: Αναφέρομαι στην αποδοχή από πλευράς υπουργού Περιβάλλοντος, του αιτήματος του δήμου Αριστοτέλη να υποδεικνύει το ένα από τα τρία μέλη που θα εκπροσωπούν την Πολιτεία στην Επιτροπή Αξιολόγησης κάθε νέας πρότασης μεθόδου Μεταλλουργίας Χρυσού που θα παρουσιάσει στο μέλλον ο «Ελληνικός Χρυσός». Αποτελεί την πρώτη νίκη σε μια πορεία διεκδικήσεων που υπαγορεύει η νέα σύμβαση μεταξύ Πολιτείας και επενδύτριας εταιρείας, για τα Μεταλλεία Χαλκιδικής.
Την επόμενη κιόλας μέρα, από τη συζήτηση αξιολόγησης της νέας σύμβασης και του νέου επενδυτικού σχεδίου στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και της παρουσίας Δήμου και φορέων της περιοχής στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, εξασφαλίσαμε αυτή την υπουργική δέσμευση που μένει εγκαίρως να εκφραστεί και τυπικά με σχετική υπουργική απόφαση δημοσιευμένη στο ΦΕΚ: ο Δήμος Αριστοτέλη αποκτά λόγο και -κατ` ουσία- δικαίωμα “βέτο” στην υπόθεση της Μεταλλουργίας Χρυσού, ανάλογα με την πρόταση μεθόδου εφαρμογής που θα καταθέσει σε 12-24 μήνες η επενδύτρια εταιρεία.
Ήδη, με τη στάση του προηγούμενου διαστήματος, πετύχαμε να ενισχυθεί η λογική μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος στο νέο επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας, αλλά και να ενταχθεί στη νέα σύμβαση -για πρώτη φορά στα χρονικά- η υλοποίηση ενός προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, ως συμβατική υποχρέωση της εταιρείας.
Επίσης, πριν και μετά την κατάθεση του τελικού κειμένου της σύμβασης, καταστήσαμε σαφέστατη τη δυσφορία της Δημοτικής Αρχής και της τοπικής κοινωνίας, για την απουσία του Δήμου Αριστοτέλη από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Είναι δεδομένο, πως δεν λείπουν τα προβληματικά και ασαφή σημεία στη νέα σύμβαση. Τα εντοπίσαμε και τα αναδείξαμε και μάλιστα κατά τρόπο που εξέπληξε, άλλους ευχάριστα, άλλους δυσάρεστα. Κι όμως δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς, διότι εξ` αρχής είχαμε ξεκαθαρίσει πως είμαστε ταγμένοι στο πλευρό του συμφέροντος του τόπου και των ανθρώπων του. Ασφαλώς μένει πολλά σημεία να εξειδικευθούν, ενόψει και της νέας ΑΕΠΟ στο πλαίσιο μιας νέας διαβούλευσης, που αυτή τη φορά θα εξελιχθεί παρόντος του Δήμου Αριστοτέλη, σε μια εντατική διεκδίκηση βελτιώσεων και για όλα όσα θεωρητικά -επιμένουν κάποιοι- δεν αλλάζουν.
Ας μην ξεχνάμε όμως, πως καμία επένδυση δεν μπορεί να εξελιχθεί ομαλά, χωρίς την εξασφάλιση όρων αρμονικής συνύπαρξης με την τοπική κοινωνία.
Πρώτος και αδιαπραγμάτευτος στόχος μου, από την πρώτη στιγμή που διεκδίκησα και ανέλαβα την ευθύνη του δήμου Αριστοτέλη, ήταν η ενότητα της κοινωνίας. Η ανάδειξη και αντιμετώπιση κοινών αναγκών, ελπίδων και επιδιώξεων, που μας ενώνουν.
Η ίδια φιλοσοφία υπαγορεύει και τη στάση που ακολουθούμε ως Δημοτική Αρχή στο θέμα της μεταλλευτικής δραστηριότητας.
Χωρίς προκαταλήψεις, αλλά κα χωρίς εκπτώσεις, όπως είχα εξαρχής δεσμευτεί, πετύχαμε ήδη νίκες όπως αυτές που προανέφερα.
Ας σκεφτούν, όσοι επιμένουν στα ξερά ΝΑΙ και στα ξερά ΟΧΙ, όσοι δήλωσαν πως συμφωνούν με το 90% του ψηφίσματος που κατέθεσα, αλλά εν συνεχεία το καταψήφισαν επιστρέφοντας σε παλιές αποτυχημένες τακτικές στοχοποίησης προσώπων και θεσμών: τι κατάφεραν μέχρι τώρα με τέτοιες λογικές εκτός από να διχάζουν και να τοποθετούν συμπολίτες, φίλους και αδερφούς σε ξεχωριστά «στρατόπεδα»;
Τα είδαμε τα αποτελέσματα αυτής της στρατοπεδοποίησης. Τα ζήσαμε. Η επένδυση συνεχίζεται και επεκτείνεται. Μόνο η κοινωνία βγήκε τραυματισμένη πληρώνοντας το κόστος του διχασμού, χωρίς καμία απολαβή για τον τόπο που φιλοξενεί την επένδυση.
Αντί για τα ξερά και… άσφαιρα «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ», λοιπόν, επιλέγω να θέτω στην κρίση της κοινωνίας κοινές διεκδικήσεις που μας ενώνουν και φέρνουν αποτέλεσμα και οφέλη βάζοντας στην ίδια πλευρά, συμμάχους και όχι αντίπαλους, τόσο εκείνους που αγωνιούν για το περιβάλλον, όσο και εκείνους που αγωνιούν για την εργασία και την οικονομία.
Το ξερό «ΟΧΙ» που κάποιοι ζητούν, θα είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα μια νέα διχαστική προσέγγιση, χωρίς κανένα αποτέλεσμα όσον αφορά στην κύρωση της σύμβασης. Η ανάδειξη όμως των προβλημάτων και των αντιρρήσεων με διεκδικητική επιμονή, φέρνει ήδη αποτελέσματα.
Αν κάτι έχει αποδειχτεί τις τελευταίες δεκαετίες σε σχέση με τη μεταλλευτική δραστηριότητα στη Χαλκιδική, είναι πως αποτελεί έναν «μαραθώνιο» στον οποίο, ο μοναδικός σταθερός πρωταγωνιστής, είναι η τοπική κοινωνία!
Αυτή καλείται να συμβιώσει με μια επενδυτική δραστηριότητα, στην εξέλιξη της οποίας βρέθηκαν συμπρωταγωνιστές διαφορετικοί επενδυτές, υπό διαφορετικές διοικήσεις και διαφορετικές κυβερνήσεις με διαφορετικές προσεγγίσεις.
Εμείς, οι κάτοικοι του Δήμου Αριστοτέλη, θα είμαστε εδώ στο διηνεκές. Και το πρώτο που έχουμε να επιλέξουμε είναι το αν σ` αυτή την πορεία θα είμαστε ενωμένοι σε κοινές διεκδικήσεις που θα υπηρετούν τις αγωνίες όλων μας, ή αν θα κυλήσουμε πάλι σε λογικές «στρατοπεδοποίησης» ανάμεσα σε ξερά ΝΑΙ και ΟΧΙ, που τελικά είναι «άσφαιρα» απέναντι σε κυβερνήσεις και εταιρείες καταλήγοντας να διχάζουν και αποδυναμώνουν μόνο εμάς τους ίδιους.
Δική μου προσωπική δέσμευση και επιλογή, είναι να κρατηθεί η κοινωνία ενωμένη έναντι όλων των άλλων. Και αυτή την επιλογή θα συνεχίσω να υπηρετώ σε πείσμα των λίγων και «ολίγιστων» που επιμένουν να χωρίζουν την ψυχή μας και τα παιδιά μας σε εχθρικά «στρατόπεδα»…
