Η Ελλάδα είναι δυστυχώς μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που μετράει χιλιάδες αδέσποτα ζώα, τόσο λόγω του ανεξέλεγκτου ζευγαρώματος όσο και λόγω της παραμέλησης και της εγκατάλειψης του οικόσιτου ζώου για προσωπικούς λόγους.
Τα προβλήματα από τα αδέσποτα ζώα είναι πολλά και σύμφωνα με τον νόμο όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, η διαχείριση αυτών ανήκει στους δήμους, οι οποίοι καθημερινά δίνουν έναν τεράστιο αγώνα για την περίθαλψη και την προστασία τους.
Επί της ουσίας εντάσσονται μία σειρά αρμοδιότητες-ευθύνες και καθήκοντα για τα οποία εγείρεται μια μεγάλη συζήτηση για το αν είναι αυτό δυνατό να πραγματοποιηθούν και αν ναι υπό ποιους όρους.
Το ζήτημα πάντως της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει μεταξύ άλλων και τον δήμο Σιθωνίας, ο οποίος σύμφωνα με την αρμόδια αντιδήμαρχο Κατερίνα Γιουβαρλάκη «εδώ και 4 χρόνια καταβάλει μια μεγάλη προσπάθεια για την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου προγράμματος που έχει να κάνει με την μέριμνα των αδέσποτων».
Σήμερα που η υποχρηματοδότηση των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό φτάνει κάθε χρόνο σε νέα χαμηλά επίπεδα, την ίδια στιγμή οι δήμοι αποκτούν όλο και περισσότερες αρμοδιότητες, με όλο και λιγότερο προσωπικό, λόγω της αδυναμίας στελέχωσης των υπηρεσιών με προσωπικό μόνιμο.
«Η υπάρχουσα νομολογία, εκτός του ότι παρουσιάζει κενά και αντιφάσεις, μεταφέρει την ευθύνη από το Κράτος και τους θεσμοθετημένους επιστημονικούς φορείς, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα στους ήδη υποστελεχωμένους δήμους. Τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονται συνεχώς και γίνεται προφανές πως η ευθύνη των παραπάνω δε μπορεί να βρίσκεται στους δήμους, οι οποίοι δεν διαθέτουν τα απαραίτητα κονδύλια», υπογραμμίζει στο XalkidikiPolitiki η αντιδήμαρχος του δήμου Σιθωνίας Κατερίνα Γιουβαρλάκη.
Όσον αφορά τη διαχείρηση των αδέσποτων ζώων η ίδια κάνει λόγο για μια δύσκολη κατάσταση που απαιτεί λεπτό χειρισμό: «Τα αδέσποτα ζώα, σκύλοι και γάτες, είναι πλέον μια πραγματικότητα στις περιοχές της χώρας μας. Η κατάσταση αυτή είναι αρκετά πολύπλοκη και απαιτεί μια πολύ ευαίσθητη και προσεκτική προσέγγιση. Τα ζώα αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους με αποτέλεσμα να παρατηρούμε αγέλες, μεταδοτικές ασθένειες, επιθετικές συμπεριφορές κ.α.».
Όπως η ίδια αναφέρει «δυστυχώς ακόμα και σήμερα πολλοί δεν ξέρουν ακριβώς τι γίνεται με τους δήμους και ποιες είναι οι ευθύνες τους σχετικά με τα αδέσποτα».
«Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία (άρθρο 9 του ν.4039/2012.) οι δήμοι είναι υπεύθυνοι για πολύ συγκεκριμένα πράγματα και ο δήμος μας οφείλω να πω ότι τηρεί πιστά τις νομοθετικές διατάξεις για την ευζωία και προστασία των αδέσποτων ζώων μας», εξηγεί η αντιδήμαρχος, ενώ υπογραμμίζει: «Το πρώτο που θα πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι τα αδέσποτα αλλά εμείς. Οι περισσότεροι σοκάρονται στη θέα παραμελημένων, εγκαταλελειμμένων, άρρωστων, αποστεωμένων, κακοποιημένων, ανάπηρων και σκοτωμένων αδέσποτων ζώων, χωρίς όμως να συνδέουν τις εικόνες αυτές με τις δικές τους πράξεις και επιλογές. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε οι δημιουργοί του προβλήματος, αλλά την ίδια στιγμή είμαστε και αυτοί που μπορούν να αλλάξουν την τραγική αυτή κατάσταση».
Για την διαχείρηση των αδέσποτων ζώων είναι γνωστό ότι ο δήμος Σιθωνίας έχει επισυνάψει σύμβαση πλέον με 3 κτηνιάτρους και υλοποιεί το πρόγραμμα στειρώσεων, εμβολιασμών, θεραπείας και σήμανσης. Ακόμη έχει σύμβαση με 2 φιλοζωικά σωματεία, ενώ παρέχει τροφές, φάρμακα, ταίστρες και ποτίστρες στις κατά τόπους κοινότητες του.
«Για το δήμο Σιθωνίας η υγεία, η ευζωία και η καλή μεταχείριση των ζώων αποτελεί σημαντική προτεραιότητα. Κι όλα αυτά διασφαλίζονται στην πράξη με το πολυεπίπεδο έργο που υλοποιούμε», δηλώνει η κα. Γιουβαρλάκη, ενώ επιβεβαιώνει την είδηση της υιοθεσίας: «Πράγματι με τη συνδρομή των φιλοζωικών σωματείων και των συνεργαζόμενων κτηνιάτρων, κατόπιν έγκρισης της Δ.Α.Ο.Κ Π.Ε Χαλκιδικής, εντός του έτους 2020, 101 αδέσποτα ζώα στάλθηκαν στο εξωτερικό για υιοθεσία με πλήρη τήρηση των κανόνων ευζωίας και ασφάλειας, συνοδευόμενα από όλα τα απαραίτητα έγγραφα-πιστοποιητικά, όπως προβλέπει η εθνική και κοινοτική νομοθεσία».
Αδέσποτα ζώα συντροφιάς, που δεν έχουν υιοθετηθεί, εφόσον είναι υγιή και είναι μεγαλύτερα των 5 μηνών, επανεντάσσονται στο φυσικό τους περιβάλλον αφού προηγουμένως εμβολιαστούν, αποπαρασιτωθούν, στειρωθούν, σημανθούν ηλεκτρονικά και καταγραφούν και εξεταστούν ορολογικά για την ανίχνευση τίτλου αντισωμάτων κατά της Leishmania spp.
«Σαφώς και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε πλήρως το πρόβλημα, τα αδέσποτα πλέον είναι πάρα πολλά», λέει η κα. Γιουβαρλάκη ενώ αναφέρει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιαζόταν στη Νικήτη: «Στη Νικήτη υπάρχουν πολλά σπίτια που χρησιμοποιούνται ως δεύτερη κατοικία τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους, οι οποίοι έρχονται μόνο το καλοκαίρι. Έχοντας ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλοζωίας οι περισσότεροι, ταΐζουν συνεχώς τα ζώα, με αποτέλεσμα όταν αυτοί φεύγουν τον Σεπτέμβριο, τα ζώα πεινάνε και δημιουργούν συνεχώς αγέλες. Ευτυχώς όμως με τα μέτρα και τις σωστές παρεμβάσεις μας η κατάσταση έχει εξομαλυνθεί».
Σχετικά με τα επικίνδυνα ζώα η αντιδήμαρχος του δήμου Σιθωνίας απαντά ρητά λέγοντας πως «σε κάθε δήμο συγκροτείται πενταμελής επιτροπή, η οποία είναι αρμόδια να εξετάζει το ποσοστό επικινδυνότητας ενός ζώου καθώς και να διαχειρίζεται προβλήματα που προκύπτουν από τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Άλλο ένα σκυλί που κρίνεται επιθετικό και άλλο ένα σκυλί που κρίνεται επικίνδυνο. Υπάρχει τεράστια διαφορά και ο νόμος είναι πολύ αυστηρός!».
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι για πρώτη φορά φέτος ο δήμος Σιθωνίας έχει συνάψει σύμβαση και με ειδικευμένη ομάδα περισυλλογής αδέσποτων ζώων: «Είναι μια πολύ σημαντική κίνηση, καθώς πιο πριν δύσκολα αναλάμβανε ένας κτηνίατρος να πάει να περισυλλέξει το ζώο. Τώρα πλέον υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό, το οποίο είναι κατάλληλο και για την περισυλλογή, καθώς και για τη μεταφορά των ζώων στα συνεργαζόμενα κτηνιατρεία ή φιλοζωικά σωματεία».
Για το πως θα έβλεπε η ίδια την ίδρυση ενός κυνοκομείου στην περιοχή της Σιθωνίας απαντά: «Η ίδρυση ενός δημοτικού καταφυγίου έχει πέσει πολλές φορές στο τραπέζι. Ωστόσο ένα κυνοκομείο δεν είναι σίγουρα μια απλή υπόθεση. Χρειάζεται μεγάλη έκταση γης για να στηθεί, χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις-προδιαγραφές και απαιτήσεις για να λειτουργήσει ένα καταφύγιο, και από την άλλη υπάρχουν πολύ σοβαρές κυρώσεις», τονίζει η κα. Γιουβαρλάκη ενώ γνωστοποιεί πως «η δημοτική αρχή είχε στείλει σχετικά έγγραφα στις κοινότητες του δήμου για το αν υπάρχει ενδιαφέρον ίδρυσης ενός κυνοκομείου σε κάποιο χωριό, αλλά ποτέ δεν έλαβε καμία απάντηση από τα τοπικά συμβούλια».
«Ένα καταφύγιο όμως δεν αποτελεί πάντα την λύση με τα αδέσποτα. Ας μην υπάρχει αυτή η λανθασμένη εντύπωση. Το πρόβλημα πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί από εκεί που ξεκινάει, δηλαδή από τη ρίζα του», υπογραμμίζει η ίδια.
Κλείνοντας η κα. Γιουβαρλάκη προτρέπει τους πολίτες να δείξουν την απαιτούμενη ευαισθησία και να προσπαθήσουν για την ελαχιστοποίηση του προβλήματος: «Ας προσπαθήσουμε, ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε εμείς οι ίδιοι αλλά και οι γενιές που έρχονται».
