Την παραίτησή τους από το κόμμα, ανακοινώνουν με ένα μακροσκελές κείμενο, τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής, οι Κατερίνα Ιγγλέζη, πρώην βουλεύτρια, μέλος Κ.Ε., μέλος Ν.Ε. Χαλκιδικής, Στέλιος Παπαματθαίου, πρώην Συντονιστής Ν.Ε., μέλος Ν.Ε. Χαλκιδικής, και Λάζαρος Τόσκας, Περιφερειακός Σύμβουλος Χαλκιδικής, Συντονιστής Ο.Μ. Μ. Παναγίας.
Ειδικότερα αναλύουν και εξηγούν την απόφαση αυτή ως εξής:
“Μετά από σχεδόν 20 χρόνια έρχεται η πικρή αλλά αναγκαστική στιγμή να αποχωριστούμε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. «Παιδιά» της Αριστεράς, από τα νεανικά μας χρόνια, πιστέψαμε, οραματισθήκαμε και κάναμε πράξη την Ριζοσπαστική Αριστερά που ήθελε έναν κόσμο διαφορετικό και που τολμήσαμε να τον κάνουμε και εφικτό. Συμμετείχαμε ενεργά στην ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ, παλέψαμε για την «πρώτη φορά Αριστερά» κατακτώντας τη διακυβέρνηση του τόπου μας, υπερασπιστήκαμε με όλο μας το «είναι» την πορεία του με χαρές, λύπες, κινδύνους και αντιξοότητες, σταθήκαμε πάντα στο πλευρό των συντρόφων της πρώτης γραμμής κατανοώντας αλλά και υπηρετώντας τη μεγάλη εικόνα για τις αλλαγές που είχε ανάγκη η κοινωνία μας. Σταθήκαμε επίσης και κριτικά απέναντι σε λάθη, ολιγωρίες ή παραλείψεις προσπαθώντας να συνεισφέρουμε όσο μπορούσαμε στη διακυβέρνηση, αργότερα στη βέλτιστη άσκηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τη δημιουργία ικανών προϋποθέσεων για τη «δεύτερη φορά Αριστερά».
Από τις θέσεις ευθύνης που είχαμε για έναν ολόκληρο νομό επί 20 σχεδόν χρόνια, μαζί με άλλους συντρόφους, παλαίψαμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Χαλκιδικής και των πολιτών της, μεγαλώσαμε την οργανωτική δομή και υποδομή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό που είναι σήμερα και καλλιεργήσαμε ανάμεσά μας τη συντροφικότητα, την ανιδιοτέλεια, τη σύνθεση και την Αριστερή συνείδηση, πράγματα για τα οποία θα είμαστε πάντα περήφανοι.
Η ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και στο νομό μας ανακόπηκε από το 2020, όταν μετά την πανδημία και την αλλαγή της σύνθεσης των Οργάνων, η απουσία του στην τοπική κοινωνία ήταν εκκωφαντική. Η πορεία ποσοτικής και ποιοτικής διεύρυνσης που ήδη είχαμε ξεκινήσει από την επομένη των εκλογών του 2019 δεν έδωσε τη θέση της στην ενεργοποίηση των μελών και την παραγωγή πολιτικής, αλλά στη διεκπεραίωση τεχνικών θεμάτων, την αποξένωση με την τοπική κοινωνία και την βουλευτο-κεντρική αντιμετώπιση των ζητημάτων. Η φθίνουσα πορεία οδήγησε στον παροπλισμό του ανθρώπινου δυναμικού και οι εναπομείναντες καθηλώθηκαν σε έναν μηχανισμό μελών εκλογικών αναμετρήσεων αλλά ακόμη και αυτός με σοβαρότατες ελλείψεις και λάθη. Αποτέλεσμα: επί τέσσερα χρόνια, υπολειτουργία της Ν.Ε., απούσες ή άνευρες τοπικές οργανώσεις, κατάργηση κάθε θεματικής Ομάδας που υπήρχε, απουσία επικοινωνίας με την τοπική κοινωνία, ανάδειξη προσωπικών στρατηγικών και σκοπιμοτήτων, απουσία κάθε πολιτικού σχεδιασμού και ελέγχου, κατασκευή «εσωτερικών εχθρών» και πολεμική εναντίον όσων τολμούσαμε να επισημαίνουμε τα «κακώς κείμενα». Η εκλογική καθίζηση στις βουλευτικές, αλλά και η καταστροφική απουσία μας από τις αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω και όσων δεν έγιναν στο νομό επί τόσα χρόνια.
Σήμερα, οι ευθύνες των κακών αποτελεσμάτων των εκλογικών αναμετρήσεων, φορτώθηκαν σε μια χούφτα ανθρώπων με ιστορική διαδρομή αλλά και μεγάλη προσφορά. Η κατασκευή και στοχοποίηση «εσωτερικών εχθρών» που είχε ξεκινήσει από παλιότερα, έφτασε να είναι «αποπαρασίτωση, καθάρισμα, ξαράχνιασμα», κανιβαλισμός και δολοφονία χαρακτήρων με απειλές και ύβρεις απέναντι σε ανθρώπους που ιδρύσαμε και κρατήσαμε ζωντανό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή του νέου προέδρου με τον τρόπο αλλά και τις συνθήκες που είναι γνωστές, το νέο αφήγημα του ίδιου και της νέας ηγετικής ομάδας περί κεντροαριστεράς ή κόμμα τύπου αμερικανών Δημοκρατικών, τα πολιτικά ατοπήματά του σε μια σειρά από ζητήματα με θέσεις αντίθετες από τις συλλογικές αποφάσεις μας αλλά και τις ριζοσπαστικές θέσεις της Αριστεράς, η μεθοδευμένη καλλιέργεια και η συντήρηση εμφυλιοπολεμικού κλίματος, ο εξαναγκασμός σε αποχώρηση πολλών στελεχών και μελών, η απολίτικη έως και επικίνδυνη για τη Δημοκρατία υιοθέτηση πρακτικών «αδιαμεσολάβητης» λειτουργίας με μέλη της μιας ώρας και συνεπώς κατάργησης κάθε συλλογικού καταστατικού οργάνου ή λογοδοσίας, η φίμωση κάθε άλλης φωνής πέραν της ηγετικής, οι απαράδεκτες κατηγορίες για «Πέμπτη φάλαγγα» εντός των τειχών του κόμματος και η επιχειρούμενη σήμερα αποδόμηση όλου του πολιτικού κεφαλαίου του ΣΥΡΙΖΑ κατά τα προηγούμενα χρόνια είναι αρκετά δείγματα ιδεολογικής, προγραμματικής και οργανωτικής μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μας είναι αδύνατο πλέον να συνεχίζουμε να πορευόμαστε μαζί. Αποχωρούμε λυπημένοι για όλα αυτά, αλλά σίγουρα περήφανοι για όσα κατορθώσαμε για τη χώρα και για την τοπική κοινωνία, υπερασπιζόμενοι τις πολιτικές επιλογές και τα επιτεύγματα της «πρώτης φοράς Αριστερά». Αποχωρούμε και προχωρούμε δυνατότεροι και πιο πεπεισμένοι για την ριζοσπαστικότερη συνέχεια που έχει ανάγκη και περιμένει η κοινωνία.
Όπως έγραψε και ο σύντροφός μας Γ. Δραγασάκης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε και πέτυχε σημαντικούς στόχους διότι επέλεξε το δρόμο της “ενότητας με διαφορετικότητα” και ξεπερνούσε τις δυσκολίες του με προωθητικές συνθέσεις, χωρίς να αποκόπτεται από τους στρατηγικούς στόχους του. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα παγκόσμιο παράδειγμα ακριβώς γιατί μπόρεσε να συνενώσει πάνω από 18 οργανώσεις και κινήματα με τις πιο διαφορετικές απόψεις από την άκρα Αριστερά έως το δημοκρατικό κέντρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να υπερβεί και τη σημερινή κρίση του, προχωρώντας στις αλλαγές και τους μετασχηματισμούς που οι συνθήκες της εποχής μας απαιτούν, αν έμενε πιστός στις αρχές του, σταματούσε τη στοχοποίηση εσωτερικών εχθρών και αξιοποιούσε τη συσσωρευμένη γνώση και πείρα του». Δυστυχώς η κρίση δεν αποσοβήθηκε επειδή ακριβώς ήταν προσχεδιασμένη. Ήδη ζούμε τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι όμως και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που έχει για οξυγόνο της τους Ανθρώπους της. Η χώρα μας, έχοντας την πιο αντιδημοκρατική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ. σε ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης, έχει ανάγκη από ένα δημοκρατικό, πλουραλιστικό κόμμα, με σαφές αριστερό όραμα και στίγμα, ικανό να προσφέρει μια ουσιαστική σοβαρή και εναλλακτική πρόταση διεξόδου στους πολίτες της. Πολίτες που σήμερα ασφυκτιούν, απογοητεύονται από την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και αντιδρούν παρορμητικά ή απέχουν, ενώ παράλληλα δοκιμάζονται από την ακρίβεια, την ανασφάλεια και επισφάλεια, τον εργασιακό μεσαίωνα, την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, οδηγούμενοι σε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών για τη ζωή και το μέλλον τους.
Οι υπογράφοντες αλλά και πολλά μέλη της Χαλκιδικής θα είμαστε παρόντες και παρούσες σε νέους αγώνες. Σεβόμενοι τις Αξίες και τα Οράματά μας, τις προσωπικές μας διαδρομές, την Ιστορία του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς, την κοινωνία που ψάχνει διεξόδους, τη χώρα μας που μπορεί να είναι αλλιώς, με Δημοκρατία παντού, Δικαιοσύνη και Ευημερία για όλους”.
