Πέθανε η Μαντλίν Ολμπράιτ, η πρώτη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, η οποία συνέβαλε στην καθοδήγηση της δυτικής εξωτερικής πολιτικής στον απόηχο του Ψυχρού Πολέμου. Ήταν 84 ετών.
Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε σε ένα email προς το προσωπικό του Ομίλου Albright Stonebridge, μιας παγκόσμιας εταιρείας στρατηγικής που ιδρύθηκε από την Ολμπράιτ.
«Ανακοινώνουμε συντετριμμένοι ότι η δρ Μαντλίν Κ. Ολμπράιτ, η 64η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και η πρώτη γυναίκα που κατείχε αυτό το αξίωμα, απεβίωσε νωρίτερα σήμερα. Η αιτία (του θανάτου) ήταν ο καρκίνος» ανέφερε η οικογένεια της εκλιπούσης σε ανάρτηση στο Twitter.
Η Ολμπράιτ υπήρξε μια σκληροτράχηλη διπλωμάτης σε μια κυβέρνηση που δεν δίστασε να εμπλακεί σε δύο από τις μεγαλύτερες κρίσεις εξωτερικής πολιτικής στη δεκαετία του 1990 -τις γενοκτονίες στη Ρουάντα και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Ποια ήταν η Μαντλίν Ολμπράιτ
Η Μαντλίν Ολμπράιτ ήταν κεντρικό πρόσωπο στην κυβέρνηση του προέδρου Μπιλ Κλίντον, κατά τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο, υπηρετώντας αρχικά ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη και εν συνεχεία ως επικεφαλής της διπλωματίας των ΗΠΑ ως υπουργός Εξωτερικών.
Η Μαντλίν Ολμπράιτ, προσπάθησε να μειώσει την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων και υπερασπίστηκε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο.
Η Ολμπράιτ βρισκόταν στο «τιμόνι» της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το 1997 έως και το 2001, μεταξύ του τέλους του Ψυχρού Πολέμου και του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας που προκλήθηκε από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μια εποχή που ο πρόεδρος Τζώρτζ Μπους χαρακτήρισε ως «νέα παγκόσμια τάξη».
Η Ολμπράιτ αποκαλούσε τον εαυτό της ως «ρεαλιστική ιδεαλίστρια» και επινόησε τον όρο «διεκδικητικός πολυμερισμός» για να περιγράψει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Κλίντον.
Η ίδια είχε γλιτώσει σε παιδική ηλικία από τις θηριωδίες των Ναζί στην πατρίδα της, την Τσεχοσλοβακία, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς η οικογένειά της εγκατέλειψε την χώρα, για να διαμορφώσει την κοσμοθεωρία της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Έβλεπε τις ΗΠΑ ως το «απαραίτητο έθνος» όσον αφορά τη χρήση της διπλωματίας που υποστηρίζεται από τη χρήση βίας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών σε όλο τον κόσμο.
