Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι, ασφαλώς, το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός που διεξάγεται, παγκοσμίως. Γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια, σε άλλη πόλη κάθε φορά, και περιλαμβάνουν όλα σχεδόν τα είδη αθλημάτων.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης
Την ευθύνη διεξαγωγής τους έχει η ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) και η αντίστοιχη Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας όπου γίνονται οι αγώνες.
Προσωπικά, μετρώ τον αθλητικό χρόνο από τις Ολυμπιάδες, αρχίζοντας από την Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960. Το πνεύμα των αγώνων έχει αναφορά στους περίφημους Ολυμπιακούς αγώνες της ελληνικής αρχαιότητας, όταν οι ελληνικές πόλεις –κράτη, κάθε 4 χρόνια, σταματούσαν τις, όχι σπάνιες, έριδες και πολέμους και, σε πνεύμα ειρήνης και συμφιλίωσης, έστελναν τους αθλητές τους στην αρχαία )Ολυμπία, όπου γίνονταν οι αγώνες, και οι νικητές, ως βραβείο, στεφανώνονταν με ένα στεφάνι από κλαδί αγριελιάς, τον περίφημο κότινο.
Ήταν τόσο μεγάλη η τιμή και η δόξα του Ολυμπιονίκη, ώστε, όταν επέστρεφε στην πόλη του, οι συμπατριώτες του γκρεμούσαν συμβολικά ένα μέρος του τείχους της πόλης, για να δείξουν ότι, με τέτοιον ήρωα, δεν έχουν πλέον ανάγκη από τείχη!
Σήμερα, στους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες, η αναφορά στην ελληνική αρχαιότητα είναι βασικό στοιχείο τους. Μήνες πριν, σε ειδική τελετή, ανάβεται στην αρχαία Ολυμπία, με τη βοήθεια ειδικού κατόπτρου και με επίκληση στον θεό Απόλλωνα, η Ολυμπιακή Φλόγα, για να ταξιδέψει στη συνέχεια, επί πολλούς μήνες σε πολλές χώρες και τελικά στη χώρα των αγώνων και να φτάσει στην κορυφαία στιγμή τής πάντα φαντασμαγορικής Τέλεσης Έναρξης στο Στάδιο των αγώνων και να ανάψει τον βωμό, όπου θα μείνει άσβεστη για όλη τη διάρκεια των αγώνων.
Στην είσοδο και αφή της φλόγας, οι εκάστοτε αρμόδιοι της χώρας εξαντλούν όλη την ευρηματικότητα και φαντασία, ώστε η αφή να είναι όσο το δυνατόν πρωτότυπη και εντυπωσιακή. Πέραν αυτού, η Ελληνική Ολυμπιακή ομάδα, στην Τελετή Έναρξης, μπαίνει πρώτη στο στάδιο , με την ελληνική σημαία ψηλά.
Οι νεότεροι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν το 1894, στην Ελλάδα, ύστερα από πρωτοβουλία και υποκίνηση του Γάλλου Πιερ Ντε Κουμπερντέν, με μικρή, φυσικά συμμετοχή κρατών και αθλητών, Φέτος έγιναν στο Παρίσι οι 33οι Ολ. αγώνες, με συμμετοχή 204(!) κρατών και πολλών χιλιάδων αθλητών.
Πολλοί θεωρούν πως οι σύγχρονοι αγώνες έχουν χάσει το αληθινό αρχαίο ολυμπιακό πνεύμα. Δεν έχουν άδικο , όμως η σημερινή εποχή δεν έχει ασφαλώς καμιά σχέση ούτε με την αρχαιότητα ούτε και με το 1894.
Σύγχρονοι αγώνες έγιναν στην Ελλάδα το 2004, όπως ασφαλώς θα θυμούνται πολλοί. Στους σημερινούς αγώνες συγκεντρώνονται οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου και σημειώνονται εξαιρετικές επιδόσεις.
Ανάμεσα σ΄ αυτούς είναι και ο ανίκητος Έλληνας Μίλτος Τεντόγλου – ο άνθρωπος που κάνει …ποδήλατο στον αέρα -στο μήκος, ο οποίος πολλές φορές φτάνει κοντά στο φανταστικό 8,90 του Μπίμον.
Ηρωικός και πολλά υποσχόμενος είναι και ο νεαρός Μανόλης Καραλής, αλλά βέβαια και ο επί 3 Ολυμπιάδες Ολυμπιονίκης Λευτέρης Πετρούνιας αλλά πολύ καλοί και αρκετοί άλλοι σε διάφορα αγωνίσματα, που έφεραν στην Ελλάδα 13 μετάλλια και άλλες σημαντικές θέσεις στην κατάταξη.
Το πλεονέκτημα των φετινών Ολ. Αγώνων ήταν το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκαν σε ευρωπαϊκή χώρα (Γαλλία) και οι ώρες διεξαγωγής τους, αλλά και η πλήρης κάλυψή τους από τα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια επέτρεπαν την παρακολούθησή τους από τον κόσμο. Πραγματικά «χορτάσαμε» εικόνες αλλά και ηρωικές όσο και συγκινητικές στιγμές…
Οι Παραολυμπιακοί αγώνες
Το 1960, στη Ρώμη, λίγες μέρες μετά τη λήξη των κανονικών Ολ. Αγώνων που έγιναν εκεί, έγιναν οι πρώτοι αγώνες με αθλητές άτομα με ειδικές ανάγκες, που ονομάστηκαν Παραολυμπιακοί Αγώνες. Έκτοτε θεσπίστηκε λίγες μέρες μετά τη λήξη των κανονικών Ολ. Αγώνων, να γίνονται τέτοιοι αγώνες, στην ίδια πόλη και στους ίδιους αθλητικούς χώρους, όπου έγιναν οι κανονικοί Ολ. Αγώνες.
Οι αθλητές των Παραολυμπιακών αγώνων είναι άτομα που έχουν προβλήματα αναπηρίας σωματικής, δια φόρων μορφών. Είναι τα άτομα που στον χώρο που ζουν, ειδικά αν είναι χωριά κλπ, συχνά γίνονται αντικείμενο περιφρόνησης, οίκτου ή και χλευασμού.
Σήμερα τα άτομα αυτά, με την κατάλληλη πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά απέναντί τους, έχουν ισότιμη θέση στην κοινωνία. Έχουν όμως και την δυνατότητα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αφού υπάρχουν ειδικά γυμναστήρια και ειδικοί προπονητές στη διάθεσή τους. Έχει θεσπιστεί, λοιπόν, η λεγόμενη Παραολυμπιακή Ολυμπιάδα.
Έτσι στο Παρίσι, λίγες μέρες μετά τη λήξη των 33ων Ολ, Αγώνων, πραγματοποιήθηκαν και οι 17 οι Παραολυμπιακοί αγώνες. Παρακολούθησα αρκετά τους αγώνες αυτούς και ένιωσα πολλές δυνατές στιγμές. Όταν ο σχολιαστής τον αγώνων χαρακτήρισε τον νάνο αθλητή που σήκωσε 186 κιλά στην άρση βαρών ως «τεράστιο» αθλητή, σκέφτηκα προς στιγμήν πως έκανε γκάφα, χαρακτηρίζοντας τεράστιο έναν νάνο. Αμέσως μετά όμως σκέφτηκα ότι το «μέγεθος» του ανθρώπου δεν μετριέται με τη μεζούρα, αλλά με την προσπάθεια, με το σθένος, με τον ηρωισμό –μου’ ρθε μάλιστα στο νου το Παλαμικό «η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται, και το αίμα».
Είδα αγώνες με άτομα χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, τυφλούς, με τεχνητά μέλη, ανθρώπους που θα μπορούσαν να μαραζώνουν σε κάποιο σπίτι ή σε κάποιο ίδρυμα, να αγωνίζονται με πείσμα, ξεπερνώντας πολύ το πρόβλημα που η φύση ή η τύχη τους φόρτωσε. Στάθηκα με σεβασμό μπροστά σε πρόσωπα, που άλλοτε ίσως και να έβλεπα με περιέργεια ή υποτίμηση. Μαζί με τον θαυμασμό ήταν και ένα μάθημα ζωής που πήρα, παρακολουθώντας του Παραολυμπιακούς αγώνες.
Ξεχωριστή αναφορά θέλω να κάνω στον συμπατριώτη μου από την Κρήτη Μανόλη Στεφανουδάκη, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης και θαυμασμού στην Κρήτη και αγωνίζεται με συνέπεια και κερδίζει μετάλλιο σε 3η κατά σειρά Παραολυμπιάδα και σε πλήθος άλλες αθλητικές διοργανώσεις, έχοντας πλέον μια μεγάλη συλλογή από μετάλλια και βραβεία..
Παράλληλα είναι ένας ευχάριστος, κοινωνικός και ωραίος άνθρωπος. Μπράβο Μανόλη!
Κλείνοντας θέλω να τονίσω πως αυτό το άχαρο καλοκαίρι της αφόρητης ζέστης και της ξηρασίας, το δρόσισαν και το γέμισαν οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί αγώνες.
Προσωπικά ευχαριστώ και θαυμάζω!
