Από το 2017 που καταδικάστηκε, η Ελλάδα παραπέμπεται φέτος για τέταρτη φορά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα αστικά λύματα και τη μη ορθή διαχείρισή τους. Καταλαβαίνουμε όλοι, και κυρίως όσοι ζούμε στην περιφέρεια, ότι ο λόγος για τις παραπομπές και τις καταδίκες είναι η απουσία υποδομών. Τα χωριά μας, ακόμη και σήμερα, δεν διαθέτουν βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων, δεν είναι καν συνδεδεμένα σε κάποιο δίκτυο. Τα στοιχεία της Κομισιόν αναφέρουν συγκεκριμένα ότι «153 οικισμοί παρουσιάζουν εκτεταμένες παραλείψεις συμμόρφωσης με την οδηγία». Μεταξύ αυτών τα νησιά και η ΝΑ Αττική.
Με μια προσεκτική ματιά θα δούμε ότι στη Χαλκιδική, μόλις τα τελευταία χρόνια κατάφεραν οι δήμοι να τρέξουν έργα που αφορούν τους βιολογικούς. Υπάρχουν ωστόσο περιοχές με βόθρους, όσο τριτοκοσμικό κι αν ακούγεται αυτό, που ακόμη αδειάζουν σε τακτά διαστήματα, και στη συνέχεια τα λύματα μεταφέρονται με βυτία. Αυτή είναι η ανώδυνη πλευρά. Στην πραγματικότητα, ουκ ολίγες φορές τα λύματα «αδειάζουν» σε κάποιο απόμακρο μέρος, ή σε μια αυτοσχέδια χαβούζα. Επίσης, ακόμη χειρότερα, οι κορεσμένοι βιολογικοί βρίσκουν διέξοδο στα θαλάσσια ύδατα και στα ποτάμια, αφού πλέον οι εγκαταστάσεις τους δεν αντέχουν.
Το κόστος είναι τεράστιο για το περιβάλλον. Η επιβάρυνση μεγάλη, και η δυσφήμιση για τον τόπο ακόμη μεγαλύτερη. Καλούμαστε να τρέξουμε τώρα ώστε τα κοινοτικά κονδύλια που διατέθηκαν μέσω προγραμμάτων να πιάσουν τόπο, να προχωρήσουμε «τρέχοντας» στις βασικές υποδομές για τα αστικά λύματα και να προστατέψουμε το περιβάλλον μας ως οφείλουμε, ως κόρη οφθαλμού.
Νίκος Τσερκεζίδης, Επιχειρηματίας – Τομεάρχης Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Πολιτικής Προστασίας ΝΔ Χαλκιδικής
