Πρόσκληση της ιεράς πανηγύρεως της οσίας Παρασκευής… Κάλεσμα συμμετοχής στην ιερά πανηγύρι… Για να τιμήσουμε την οσία Παρασκευή.
Με λαμπρότητα και κατάνυξη όπως κάθε χρόνο οι Καλλικρατειανοί θα γιορτάσουν την μνήμη της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής στην Νέα Καλλικράτεια.
Οσία Παρασκευή η Επιβατινή ή Νέα είναι αγία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των Βαλκανίων. Γεννήθηκε στους Επιβάτες ανάμεσα στα χρόνια 910 και 930 και κοιμήθηκε στην Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης, σε ηλικία 27 ετών.
Η μνήμη της εορτάζεται στις 14 Οκτωβρίου εκάστου έτους
Η ζωή της …παιδική ηλικία & Νεανική ηλικία
Η οσία Παρασκευή γεννήθηκε στους Επιβάτες, παραθαλάσσια κωμόπολη της Προποντίδας της Θράκης, στις αρχές του 10ου αιώνα. Ήταν κατά σάρκα αδελφή του αγίου Ευθυμίου της Μαδύτου, και καταγόταν από την βυζαντινή οικογένεια Ρετσέλη.
Ο πατέρας της ονομαζόταν Νικήτας – δεν γνωρίζουμε το όνομα της μητέρας της – εγέννησεν και έτερον υιόν τον μετέπειτα άγιον Επίσκοπον Μαδύτου, Ευθύμιον τον Μυροβλύτην.
Ο πατέρας τους, ο ευλογημένος Νικήτας απέθανεν ενωρίς και έτσι έμειναν ορφανά από πατέρα. Η μητέρα τους τον άγιο Ευθύμιο τον έφερε από νέο σε κάποιο μοναστήρι της Κωνσταντινουπόλεως, όπου για τριάντα χρόνια ασκήτεψε και απέκτησε φήμη μεγάλου ασκητού και Αγίου, γι αυτό και ο Επίσκοπος Περίνθου τον εχειροτόνησε διάκονο. Αργότερα εχειροτονήθη πρεσβύτερος και τέλος Επίσκοπος Μαδύτου. Η αγία του ζωή και η δράσις του τον έκαναν γνωστό και στον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Β'(976 -1025) ο όποιος ήλθε στην Μάδυτο και επισκέφθηκε τον Άγιο.
Η ευλογημένη μητέρα απερίσπαστη ασχολήθηκε με την ανατροφή της μικρής Παρασκευής. Την ανέθρεψε με φόβο και νουθεσία Κυρίου κατά την εντολήν του Κυρίου μας. Επήγαινε τακτικά με την μητέρα της στην Εκκλησία, άκουε και μελετούσε τον Νόμο του Θεού και προσπαθούσε να τον εφαρμόση. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός που συνέβη όταν πήγε κάποτε στην Εκκλησία σε ηλικία δέκα ετών και άκουσε το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. Αναφερόταν στο διάλογο του πλουσίου νέου με τον Κύριο. «Πούλησε τα υπάρχοντα σου και μοίρασέ τα στους πτωχούς και ακολούθησέ με», είπε ο Κύριος στον πλούσιο νέο, που ήθελε να κληρονομήση τη Βασιλεία του Θεού. Για μένα τα λέγει, είπε η μικρή Παρασκευή, όπως κάποτε ο άγιος Αντώνιος που άκουσε το ίδιο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, και βγαίνοντας από το Ναό, την πρώτη πτωχή που συνάντησε της έδωσε τα ρούχα της και ντύθηκε τα φτωχικά. Αυτό το έκανε συχνά. Μοίραζε τα ρούχα της στα πτωχά παιδιά και το φαγητό της στα παιδιά του σχολείου.
Μία άλλη φορά συνάντησε μία πτωχή κόρη και θέλησε να την ελεήση με χρήματα. Λυπήθηκε γιατί δεν είχε μαζί της. Τότε χωρίς δισταγμό βγάζει το χρυσό σταυρό που φορούσε και το δίνει στην πτωχή. Δεν είναι σωστό, της είπε η παιδαγωγός της και την μάλωσε, να δίνης ελεημοσύνη τον σταυρό σου. Η μικρή Παρασκευή απεκρίθη. Ο Σταυρός του Κυρίου μας δεν δείχνει την αγάπη, την ευσπλαχνία, τη θυσία του Κυρίου για μας; Γιατί λοιπόν ο δικός μου Σταυρός που υπενθυμίζει όλα αυτά, αγάπη, ευσπλαχνία, έλεος, θυσία, να μη δοθή ως ελεημοσύνη και να ανακούφιση την φτώχεια της κόρης αυτής; Η μητέρα της χαιρόταν για την πνευματική πρόοδο της κόρης της και φρόντιζε περισσότερο να την μεγαλώση με τα νάματα της Εκκλησίας. Να αφιέρωση την αγία κόρη της εξ ολοκλήρου στο Θεό.
Η οσία Παρασκευή πήγε στην Κωνσταντινούπολη και αφού προσκύνησε όλα τα άγια προσκυνήματα της βασιλεύουσας, πηγαίνει στην Μικρά Ασία, στην Ηράκλεια του Πόντου και παραμένει για πέντε ολόκληρα χρόνια στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Η ζωή της είναι μιά άσκησι. Προσευχή, νηστεία, αγρυπνία, ουράνια χαρίσματα.
Η Οσία προσεύχεται και παρακαλεί τον Κύριο να την αξιώση να προσκύνηση τους αγίους τόπους. Να μπόρεση να δη με τα μάτια της εκεί όπου γεννήθηκε, την φάτνη της Βηθλεέμ, τη Ναζαρέτ όπου μεγάλωσε, τον Ιορδάνη όπου βαπτίσθηκε, εκεί όπου κήρυξε και θαυματούργησε και προπαντός το φρικτό Γολγοθά όπου σταυρώθηκε και όλα γενικά τα προσκυνήματα. Δεν προφθαίνει να τελείωση την παράκλησί της και ο Κύριος ανταποκρίνεται και εκπληρώνει με θαυμαστό τρόπο την αγία επιθυμία της. Ένας όμιλος Χριστιανών ετοιμάζεται για να μεταβή στους αγίους Τόπους. Μερικοί Χριστιανοί την προτείνουν να την πάρουν μαζί τους. Σκίρτησε από χαρά και αγαλλίασι η καρδιά της. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο, γιατί επάκουσε την προσευχή της δούλης Του. Ο Θεός πάντα ακούει τις καλές και αγίες επιθυμίες μας που είναι για το καλό μας. Η χαρά και τα δάκρυα της δεν περιγράφονται όταν αντικρίζη την αγία πόλι, την Ιερουσαλήμ. Η καρδιά της πάει να σπάση. Τα δάκρυα της δεν σταματούν. Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον Αυτού σιγοψιθυρίζει. Ασπάζεται τον τίμιο Σταυρό στον Γολγοθά, τον Πανάγιο Τάφο, την Γεσθημανή, την φάτνη στη Βηθλεέμ και όλα τα άγια προσκυνήματα, πατεί την αγία Γη, εκεί όπου περπάτησε ο «κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους». Και παίρνει μιά απόφασι, να μείνη για πάντα στους αγίους Τόπους.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της
Στην έρημο παρέμεινε επί πέντε χρόνια με νηστεία και προσευχή, παρακαλώντας τον Θεό να συγχωρέσει τις αμαρτίες της. Κάποια ημέρα της παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου, ο οποίος την πρόσταξε να εγκαταλείψει την έρημο και να επιστρέψει στην γενέτειρά της. Έφτασε στο λιμάνι της Ιόππης (σημερινή ονομασία Γιάφα), απ’ όπου ξεκίνησε για τους Επιβάτες. Όταν έφτασε στους Επιβάτες, η όψη της είχε αλλοιωθεί τόσο πολύ από τις ταλαιπωρίες της ερήμου, ώστε δεν την αναγνώρισε κανένας. Αφού προσκύνησε τους τάφους των γονέων της, ξεκίνησε με τα πόδια για την Κωνσταντινούπολη, όπου και προσκύνησε σε διάφορα μοναστήρια και εκκλησίες. Από την Βασιλεύουσα ξεκίνησε να επιστρέψει στους Επιβάτες αλλά σταμάτησε στην Καλλικράτεια, όπου και έμεινε σε ένα παράπηγμα δίπλα στο ναό των Αγίων Αποστόλων, διακονώντας την εκκλησία.
τσι παρέμεινε επί δύο χρόνια. Κάποια ημέρα αισθάνθηκε ένα μικρό πόνο στο κεφάλι και παρέδωσε το πνεύμα της ειρηνικά σε ηλικία 27 ετών.
Η φανέρωση του σκηνώματός της στην Καλλικράτεια
Η άγνωστη υπομονετική καλόγρια τάφηκε στο Κοιμητήριο των Ξένων της Καλλικράτειας, ώσπου μετά από χρόνια αποκαλύφθηκε θαυματουργικά το σκήνωμά της (μεταξύ των ετών 1028-1038).
Κάποιος αμαρτωλός είχε πεθάνει και τυχαία τον έθαψαν δίπλα στον τάφο της οσίας Παρασκευής. Την ίδια μέρα κάποιος ενάρετος άνθρωπος της Καλλικράτειας, ονόματι Γεώργιος, ονειρεύτηκε μια βασίλισσα, καθισμένη σε χρυσό θρόνο, και πλαισιωμένη από αγγέλους, να του ζητάει να μεταβεί στα κοιμητήρια για να ξεθάψει και να απομακρύνει το σώμα του αμαρτωλού από δίπλα της: «Απομάκρυνε τις βρομερές σάρκες από δίπλα μου, γιατί εγώ είμαι ήλιος και φως και δεν αντέχω τη δυσωδία». Εκείνος όμως, σκεπτόμενος ότι πιθανόν είναι πειρασμός του διαβόλου, αδιαφόρησε για το ενύπνιο και δεν εκτέλεσε την διαταγή της οσίας Παρασκευής. Την ονειρεύτηκε και δεύτερη φορά, αλλά αδιαφόρησε το ίδιο.
Την τρίτη φορά την ονειρεύτηκε νευριασμένη να τον απειλεί ότι θα μετανοιώσει πικρά για την αδιαφορία του. Τότε εκείνος την ρώτησε: «Και ποια είσαι κυρία μου;», και η οσία του απάντησε «Ονομάζομαι Παρασκευή και είμαι από τους Επιβάτες». Έντρομος ο Γεώργιος ειδοποίησε τους κατοίκους της Καλλικράτειας ότι στο Κοιμητήριο των Ξένων είναι θαμμένη μια αγία γυναίκα, η οποία του εμφανίστηκε σε όνειρο τρεις φορές. Το ίδιο όνειρο μαρτύρησε ότι είδε και μια γυναίκα ονόματι Μαρία.
Τότε ο λαός της Καλλικράτειας πήγε με εκκλησιαστική πομπή στα Κοιμητήρια, σαν να επρόκειτο να βρει μέγα θησαυρό. Πλησιάζοντας στον τάφο της οσίας Παρασκευής αισθάνθηκαν μια μεγάλη ευωδία, και σκάβοντας βρήκαν το σκήνωμα της αγίας άφθαρτο, σαν να κοιμόταν. Οι κάτοικοι μετέφεραν το σκήνωμα μέσα στην εκκλησία και το τοποθέτησαν σε σκαλιστή λάρνακα που την είχε φτιάξει κάποιος κάτοικος από το Οικονομείο. Εκεί το σκήνωμα θαυματουργούσε συνεχώς, με αποτέλεσμα να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αυτοκράτορα, ο οποίος ως ένδειξη ευγνωμοσύνης ανακαίνισε την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στην Καλλικράτεια.
Περιπέτειες του σκηνώματός Της
Στην Καλλικράτεια το σκήνωμα της Οσίας Παρασκευής θαυματουργούσε τόσο, ώστε η φήμη της ξεπέρασε γρήγορα τα Βαλκάνια και έφτασε μέχρι και τη Ρωσία. Κατά το 1238, ο Τσάρος των Βουλγάρων Ασάν Β΄, έπεισε τους Λατίνους (που κατείχαν τότε την Κωνσταντινούπολη) να του δώσουν το σκήνωμα, το οποίο πήρε το δρόμο για το Τύρνοβο της Βουλγαρίας. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1389, οπότε και μεταφέρθηκε στο Βελιγράδι.
Μετά την Πτώση της Σερβικής πρωτεύουσας στα χέρια των Τούρκων το 1521, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής μετέφερε το σκήνωμα στην Κωνσταντινούπολη, αναγκάζοντας το Πατριαρχείο να το αγοράσει έναντι 12.000 χρυσών δουκάτων, μαζί με έναν βραχίονα της Αγίας Αικατερίνης και μιας εικόνας της Θεοτόκου. Έτσι το σκήνωμα βρέθηκε στον Πατριαρχικό ναό, μέχρι το 1641, όταν παρουσιάστηκε ο Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας Βασίλειος Λούπου και το ζήτησε ως αντάλλαγμα, της πληρωμής όλων των χρεών του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αφού λοιπόν η Ιερά Σύνοδος αναγκάστηκε να συμφωνήσει, το σκήνωμα πήρε με άκρα μυστικότητα το δρόμο για το Ιάσιο της Ρουμανίας, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Από τότε θεωρείται η Πολιούχος όλης της Ρουμανίας και η ημέρα της γιορτής της είναι Εθνική Αργία.
Διεκδικήσεις της εθνικότητάς Της
Όλες αυτές οι μετακινήσεις του σκηνώματός της, καθιέρωσαν την Οσία Παρασκευή ως Προστάτιδα των Βαλκανίων δημιουργώντας και διεκδικήσεις της εθνικής της ταυτότητας, χωρίς κάποια ιστορική βάση, από τους λαούς που κατείχαν κατά καιρούς το σκήνωμά Της.
Έτσι, καλείται από τους Βούλγαρους ως Βουλγάρα (Петка Българска), από τους Σέρβους ως Σερβίδα (Света Петка ή Параскева Сербская) ενώ τελευταία και από τους Ρουμάνους που κατέχουν το σκήνωμα από το 1641, ως Παρασκευή του Ιασίου (Cuvioasa Parascheva de la Iași).
