Εκ νέου βρίσκουμε μπροστά μας τις διεκδικήσεις της ΣΕΚΑ ΑΕ επί εκτάσεων της Σιθωνίας, που σέρνονται σε μια ατελείωτη δικαστική διαμάχη σχεδόν μισό αιώνα τώρα. Και για άλλη μια φορά διαφαίνονται οι τρύπες του ελληνικού δημοσίου. Η ιστορία της υπόθεσης είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους. Οι μονές ζητάνε από το ελληνικό δημόσιο, το δασαρχείο αρνείται, οι μονές διεκδικούν ξανά κατά την περίοδο της χούντας, παίρνουν τις εκτάσεις, τις πουλάνε στον ιδιώτη και όλοι χαίρονται.
Όχι όλοι ακριβώς. Το Ελληνικό δημόσιο είναι χαμένο από τη στιγμή που χάνουν και οι κάτοικοί του. Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι απλά και περίπλοκα ταυτόχρονα. Γιατί όλες αυτές οι σκοτεινές συναλλαγές; Γιατί δεν γίνεται καμία πολιτική (ουσιαστική) παρέμβαση; Γιατί το ελληνικό δημόσιο δεν είναι με το πλευρό των κατοίκων; Και ποιο είναι τελικά αυτό το αόριστο, αόρατο και γιγαντωμένο ελληνικό δημόσιο;
Σήμερα η Σιθωνία δίνει άλλη μια μάχη απέναντι σε γίγαντες που διαθέτουν χρήμα και χρόνο. Ο δήμος χάνει χρήματα όταν καλείται να εκπροσωπηθεί. Οι κάτοικοι των θιγόμενων εκτάσεων χάνουν επίσης και τελικά ποιος βγαίνει κερδισμένος; Θυμίζω το υπέρογκο κόστος των υποθέσεων όταν εισάγονται στον Άρειο Πάγο. Και τι εννοούμε όταν λέμε πως πληρώνει το δημόσιο ή ο δήμος;
Ίσως τελικά η πολυπλοκότητα στην ερμηνεία των νόμων, κυρίως όσον αφορά τη γη και τις ιδιοκτησίες σε συνδυασμό με τα δάση, εξυπηρετεί κάποιους που θέλουν να συντηρείται η ασάφεια για εύλογους λόγους!
Νίκος Τσερκεζίδης, Επιχειρηματίας – Τομεάρχης Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Πολιτικής Προστασίας ΝΔ Χαλκιδικής
