Χρειαζόμαστε φράγματα, χρειαζόμαστε έργα εξοικονόμησης υδάτινων πόρων. Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε νερό.
Η παρατεταμένη λειψυδρία των τελευταίων ετών είναι φαινόμενο που απασχολεί τους πάντες και για τον λόγο αυτό η κυβέρνηση τρέχει το ομώνυμο πρόγραμμα που προβλέπει αντίστοιχα έργα. Φέτος στη Χαλκιδική το ένα έφερε το άλλο.
Οι αγρότες πότισαν νωρίτερα τις ελιές, σε μια ακόμη «προβληματική» χρονιά, οι ξενοδόχοι αντέδρασαν για την κατανάλωση νερού, οι γεωτρήσεις έγιναν υφάλμυρες και στο τέλος κανείς δεν ήταν ικανοποιημένος.
Δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες περιμένουμε τα φράγματα στο νομό μας. Αρχικά ήταν τρία. Τα Πετρένια, του Ολύνθιου και του Χαβρία. Σήμερα, έμεινε μόνο ένα. Του Χαβρία, το οποίο είναι στάσιμο και δεν έχει ανάδοχο. Για τους λόγους που δεν ξεκινά το έργο, δεν είναι ώρα να μιλήσουμε. Για την αναγκαιότητά του όμως τα λέμε και θα τα λέμε συνεχώς.
Περιμένουμε από την κυβέρνηση να βάλει τις προτεραιότητές της και να δώσει σημασία στη Χαλκιδική και τα σοβαρά της προβλήματα. Αλλιώς θα πρόκειται για άλλη μια εξαγγελία που θα μείνει στα συρτάρια ανεκπλήρωτη.
