Το κράτος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον εθελοντισμό. Κι ως ένα σημείο πολύ καλά πράττει. Οι εθελοντές είναι αναγκαίο κύτταρο της κοινωνίας μας προκειμένου να υπάρχουν δομές που συνεισφέρουν στον συνάνθρωπο.
Το κακό ξεκινά όταν ο εθελοντισμός υποκαθιστά την ίδια την πολιτεία, που οι υποχρεώσεις της «ξεπλένονται» από το φιλότιμο των πολιτών και πολλά προβλήματα λύνονται ως δια μαγείας.
Πάρτε ως παράδειγμα τις ομάδες έρευνας και διάσωσης. Πόσες και πόσες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι εθελοντές συνέβαλαν καταλυτικά στην εύρεση ενός αγνοούμενου, στη διάσωση ενός ορειβάτη, ή κολυμβητή, στον απεγκλωβισμό ανθρώπων σε μια φυσική καταστροφή. Και αλίμονο αν δεν υπήρχαν οι εθελοντικές ομάδες Κανένας δεν λέει κάτι τέτοιο. Αλλά δεν θα έπρεπε και το κράτος να μπορεί να τις δικές του υπηρεσίες, σώματα κλπ να προβαίνει στις ανάλογες κινήσεις;
Σχεδόν τα ίδια ισχύουν και με τις δωρεές. Το κράτος έχει έλλειψη σε ασθενοφόρα, σχολεία, αίθουσες κλπ. Οι ευεργέτες καλύπτουν πολλές από αυτές τις ανάγκες. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε επάρκεια και οι δωρεές να είναι κάτι το επιπλέον; Το καλοδεχούμενα επιπλέον; Ο εθελοντισμός να μην γίνει υποκατάστατο του κράτους.
Υ.Γ. Στη Χαλκιδική έχουμε λαμπρά παραδείγματα ομάδων εθελοντών, που δραστηριοποιούνται μόλις πάρουν εντολή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μαζί με την πολιτική προστασία, ή ανεξάρτητα όταν υπάρξει σήμα για κατεπείγουσα κατάσταση. Στο νερό, το βουνό, την ξηρά και με όποιον τρόπο απαιτείται. Εξίσου σημαντική είναι η παρουσία ευεργετών στο νομό μας, που προσέφεραν και προσφέρουν τα μέγιστα στην παιδεία, την υγεία και το δημόσιο.
Νίκος Τσερκεζίδης, Επιχειρηματίας – Τομεάρχης Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Πολιτικής Προστασίας ΝΔ Χαλκιδικής
