Τα μέσα σταθερής τροχιάς ήταν ανέκαθεν ένα ζητούμενο για τη Χαλκιδική. Το ίδιο ίσχυε και στη Θεσσαλονίκη μέχρι σήμερα πλέον που εγκαινιάζεται το Μετρό. Πολλοί Χαλκιδικιώτες πολιτικοί επιδίωξαν και τόλμησαν να ονειρευτούν έναν προαστιακό από το αεροδρόμιο ως τα Ν. Μουδανιά. Θα εξυπηρετούσε απόλυτα τους τουρίστες του καλοκαιριού και κυρίως τους ξένους.
Υποστήριξαν ότι το κόστος είναι μικρό συγκριτικά με άλλα, μεγάλα οδικά έργα, και προσιτό επίσης. Με νούμερα ωστόσο δεν μίλησε ποτέ κανείς, ώστε να γνωρίζουμε τι χρειάζεται ώστε υλοποιηθεί ένα τέτοιοι έργο.
Μελέτες βιωσιμότητας δεν έγιναν. Προμελέτες δεν εκπονήθηκαν, αλλά το όνειρο παραμένει όνειρο. Έρχεται σε αντίθεση δυστυχώς με τον χαρακτήρα της Χαλκιδικής ως προς τα πληθυσμιακά της στοιχεία. Μεγαλούπολη το καλοκαίρι, χωριό ολίγων τον χειμώνα. Τι έργο να κάνεις και για ποιον να επενδύσεις, αν το καλοσκεφτείς.
Έτσι, άλλο ένα όνειρο παραμένει όνειρο, μαζί με τη διάνοιξη του δρόμου Σιθωνίας. Είναι απίστευτο ότι στην Ελλάδα ένα μεγάλο (κυρίως οδικό) έργο πρέπει να περάσει από 3 γενιές μέχρι να ολοκληρωθεί και να παραδοθεί προς χρήση.
Νίκος Τσερκεζίδης, Επιχειρηματίας – Τομεάρχης Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Πολιτικής Προστασίας ΝΔ Χαλκιδικής
