Των Άγίων Σαράντα μαρτύρων 9 Μαρτίου Στην Νέα Καλλικράτεια λειτουργεί ο ναός των Αγίων Σαράντα μαρτύρων κάτω από τον ιερό ναό της Οσίας Παρασκευής.
Οι μαρτυρίες λένε πως ο ναός αφιερώθηκε στη χάρη των αγίων Σαράντα καθώς μετά απο αγρυπνία που έγινε στις 8 Μαρτίου, παραμονή της εορτής των Αγίων Σαράντα μαρτύρων, δόθηκε αδειοδότηση για την ανέγερση του Ιερού ναού της Οσίας Παρασκευής, παρακάμπτοντας τις όποιες δυσκολίες είχαν παρουσιαστεί μέχρι τότε.
Λαογραφικά στοιχεία: Σε ορισμένες περιοχές της ανατολικής Θράκης, σαν σήμερα, έκαναν κουρκούτ` με νερό κι αλεύρι”, έβαζαν το σκεύος στη φωτιά τ` άλειφαν λάδι και έψηναν λαλαγκάκια, τα περιέχυναν με μέλι ή πετμέζι ή τα πασπάλιζαν με ζάχαρη και τα έτρωγαν ζεστούτσκα. Μοίραζαν στους συγγενείς και στους γείτονες και έλεγαν: “Σαράντα φας, σαράντα πιής Σαράντα δώκης για τη ψυχή σ`”.
Στη Νέα Καλλικράτεια παλιότερα, οι γυναίκες έφτιαχναν κρασόπιτες, τις μοίραζαν και έλεγαν: “Σαράντα φας, σαράντα πιείς Σαράντα δώσ` για τη ψυχή σ` Σαράντα φύτεψε στη γης.” Αυτή την ημέρα φυτεύουν δέντρα.
Θεολογικά στοιχεία: Οι Άγιοι Σαράντα μάρτυρες ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του ρωμαίου αυτοκράτορα της Ανατολής, Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών παραβιάζοντας το περί ανεξιθρησκίας Διάταγμα του Μεδιολάνου, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα στη Σεβάστεια. Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ’ ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι’ αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;» Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους επιβληθεί με ήρεμο τρόπο και διέταξε να τους βασανίσουν. Οπότε, μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, τους ρίχνουν στα κρύα νερά μιας λίμνης. Το μαρτύριο ήταν φρικτό. Τα σώματα άρχισαν να μελανιάζουν. Αλλά αυτοί ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος. Λίγο ας υπομείνουμε και σε μια νύχτα θα κερδίσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα». Ενώ προχωρούσε το μαρτύριο, ένας μόνο λιγοψύχησε και βγήκε από τη λίμνη. Τον αντικατέστησε όμως ο φρουρός, ο Αγλάϊος, που είδε τα άγια στεφάνια πάνω από τα κεφάλια τους. Ομολόγησε το Χριστό, μπήκε στη λίμνη και μαζί με τους 39 πήρε και αυτός το στεφάνι του μαρτυρίου. Αφού μισοπεθαμένους τους έβγαλαν το πρωί από τη λίμνη, τους συνέτριψαν τα σκέλη.
Τα μαρτυρικά λείψανα ευρέθησαν από τους Χριστιανούς σε κάποιο γκρεμό, όπου είχαν συναχθεί κατά θεία οικονομία και ενταφιάσθηκαν με ευλάβεια.
