Γράφει η Σουζάνα Καζάκα για την εφημερίδα “Μακεδονία της Κυριακής”
Σίγασαν ξαφνικά οι προεκλογικές «ιαχές» στη Χαλκιδική μετά και την τελευταία αναφορά του πρωθυπουργού, από τη Θεσσαλονίκη, σε «εκλογές στο τέλος της 4ετίας» Δυνητικά υποψήφιοι αλλά και εν ενεργεία μάζεψαν τα χαρτιά τους και μπήκαν σε κατάσταση αναμονής μέχρι να περάσει τουλάχιστον το 2022. Δεν αποκλείεται να έδωσαν τη σκυτάλη στην Αυτοδιοίκηση Α και Β βαθμού, η οποία άλλωστε δικαιωματικά, και έχοντας πιο καθορισμένο ραντεβού με την κάλπη, είναι στην τελική ευθεία κρίσης της λαϊκής βούλησης.
Τα δεδομένα για τη Χαλκιδική δεν άλλαξαν. Οι εν ενεργεία βουλευτές των κομμάτων δείχνουν να είναι εκ νέου υποψήφιοι, με εξαίρεση τον Γιώργο Βαγιωνά από τη ΝΔ που δήλωσε εδώ και μήνες την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δηλώνει παρών στα δρώμενα. Γιατί, πώς αλλιώς να μεταφράσει κανείς την επαναλαμβανόμενη στήριξή του στο πρόσωπο της Ζαφειρούλας Μυλωνά από τον χώρο της εκπαίδευσης, αν όχι ως παρουσία. Το γεγονός δεν αρέσει σε πολλούς. Όχι μόνο από τη ΝΔ, αλλά και από κόμματα της αντιπολίτευσης. Η Ζ. Μυλωνά είναι πρόσωπο αγαπητό σε όλους τους κύκλους, γράφει παιδικά βιβλία, προωθεί τον πολιτισμό, και επικοινωνιακά είναι στο απυρόβλητο αφού δεν έχει κριθεί ως τώρα στη βάσανο του πολιτικού στίβου.
Άφθαρτα και νέα πρόσωπα δύσκολα βρίσκουν τα κόμματα στη Χαλκιδική. Όχι μόνο τελευταία, αλλά χρόνια τώρα. Και δεν θα διαφωνήσει κανείς (ούτε θα παρεξηγηθεί) αν πούμε πως επί σειρά ετών ο νομός «χάραξε» στα έδρανα της Βουλής τα ονόματα των βουλευτών του, από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εξήγηση για την έλλειψη ενδιαφέροντος ενασχόλησης με τα κοινά, αναζητούν τα πιο λαμπρά μυαλά στο νομό.
