Στα Νέα Φλογητά, από τις πρώτες εκλογές της Ελληνικής Δημοκρατίας, στις οποίες συμμετείχαν οι πρόσφυγες κάτοικοι του χωριού, κυριαρχούσε πάντα το Κόμμα των Φιλελευθέρων, του Βενιζέλου. Τα ποσοστά που συγκέντρωνε ξεπερνούσαν κατά πολύ το 50% και ακολουθούσαν τα υπόλοιπα. Οι πρόσφυγες της εποχής ίσως αναγνώριζαν με αυτόν τον τρόπο και στήριζαν αυτόν, ο οποίος στη συνείδηση τους, στήριξε, πρόσφερε, βοήθησε στη δημιουργία της νέας τους ζωής.
«ΑΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΨΗΦΙΖΑΤΕ ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ, ΘΑ ΨΗΦΙΖΑ ΚΑΙ ΕΓΩ…»
Σε μια εκλογική διαδικασία, εθνικών εκλογών, στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ψήφισαν οι Φλογηταινοί κανονικά. Οι εκλογές διεξήχθησαν με ομαλότητα στο χωριό, όπως συμβαίνει μέχρι και σήμερα, χωρίς κανενός είδους έκτροπα. Φυσικά στο τέλος ήρθε η ώρα της καταμέτρησης των ψήφων και εκεί σημειώθηκε το αναπάντεχο. Όλα τα ψηφοδέλτια ήταν του Κόμματος των Φιλελευθέρων, πλην ενός που ήταν του Λαϊκού Κόμματος. Όλοι, μόλις ξεπέρασαν την έκπληξη τους άρχισαν να αναρωτιούνται ποιανού ήταν αυτή η ψήφος και ίσως μάλιστα κάποιοι κοιτούσαν με μισό μάτι κάποιους άλλους, θεωρώντας πως ανάμεσά τους υπήρχε ο ύποπτος της μίας ψήφου.
Στο τέλος ο δικαστικός αντιπρόσωπος δεν άντεξε και ομολόγησε:
-Κύριοι, σας παρακαλώ, μην κοιτιέστε με απορία και υποψίες… δική μου ήταν η μία και μοναδική ψήφος προς το Λαϊκό Κόμμα και αν ήξερα πως όλοι είστε του Κόμματος των Φιλελευθέρων, τότε θα ψήφιζα και εγώ αυτό.
Αυτό ήταν και λύθηκε η υποβόσκουσα παρεξήγηση μεταξύ των προγόνων μας για τη μία ψήφο που «λοξοδρόμησε».
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ Ν. ΦΛΟΓΗΤΩΝ (Παλιές και νέες…)
Από το Βάιο Μαυρίδη και την Κυριακή Μαυρομιχάλη
