Με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή, η δημιουργία μιας ιστορικής ταινίας, με τη μορφή ντοκιμαντέρ, με θέμα την εγκατάσταση προσφύγων στη Χαλκιδική, ήταν επιβεβλημένη.
Άλλαξε το τοπίο στο νομό, κατοικήθηκαν περιοχές που ήταν «απαγορευμένες» έως τότε από τους ντόπιους και γέμισαν τα παράλια.
Μια απλή ματιά στους χάρτες, για παράδειγμα, της περιοχής της Καλαμαριάς, δηλαδή της δυτικής Χαλκιδικής, πριν και μετά την εγκατάσταση των προσφύγων, δείχνει το μέγεθος της αλλαγής που επέφερε στην ανθρωπογεωγραφία της περιοχής η ανταλλαγή των πληθυσμών. Στη θέση των αγιορείτικων μετοχίων και των μουσουλμανικών χωριών βλέπουμε τώρα πλήθος προσφυγικών οικισμών, πολλοί από τους οποίους παίρνουν τα ονόματα των τόπων προέλευσης των εγκατασταθέντων εκεί πληθυσμών, έτσι ώστε να υποδηλώνεται ότι η νέα τους πατρίδα είναι συνέχιση της παλιάς.
Οι περισσότερες προσφυγικές εγκαταστάσεις δημιουργήθηκαν σε μετόχια των μονών του Αγίου Όρους, που διέθεταν τις αναγκαίες εκτάσεις γης για τη συγκρότηση των οικισμών και την παροχή αγροτικού κλήρου στους οικιστές. Για το σκοπό αυτό συμφωνήθηκε μεταξύ των μονών και του ελληνικού δημοσίου ένα είδος μισθωτηρίου συμβολαίου των μετοχίων τους.
Στην ταινία χρησιμοποιείται αρχειακό υλικό που αφορά το νομό και με ειδική επεξεργασία ζωντανεύει στα μάτια του τηλεθεατή.
Εικόνες σύγχρονες τονίζοντας την εξέλιξη κείμενα που βασίζονται σε ιστορικές πηγές πληροφορίες; Για το σύνολο χωριών και οικισμών που εγκαταστάθηκαν στο νομό .
Πρόκειται για μια παραγωγή της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής που θέλησε μέσα από την εν λόγω παραγωγή να περιλάβει και να προβάλλει όλα τα προαναφερθέντα προς το ευρύ κοινό. Σε δήλωσή του ο αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής Γιάννης Γιώργος ανέφερε: «Είναι η πρώτη φορά που επιχειρούμε μια τέτοια αποτύπωση της ιστορικής μνήμης για το νομό μας και την έλευση των προσφύγων. Σε αυτά τα λεπτά της μιας ώρας και πλέον θα θα δοθεί η πραγματική εικόνα για το πώς ήρθαν οι προσφυγικές ομάδες στη Χαλκιδική, τι ήθη κι έθιμα έφεραν και πώς έδεσαν τη ζωή τους με τους ντόπιους. Είναι ευλογία για τους Χαλκιδικιώτες η έλευση των προσφύγων από τη στιγμή που έφεραν την κουλτούρα τους, τέχνες, γράμματα, πολιτισμός, και κυρίως εμπορική δραστηριότητα σε μια περιοχή που κυριαρχούσε η αγροτική δραστηριότητα».
