Στην παραλία των Ελιγμών ήταν κτισμένη η Βυζαντινή μονή του Αγίου Αβερκίου. H πληρέστερη διαθέσιμη περιγραφή της εκκλησίας φαίνεται να είναι αυτή του Κυρίλλου Μάνγκο, ο οποίος επισκέφθηκε την περιοχή το 1962 και το 1967.
Η εκκλησία είναι μονόχωρη, χτισμένη σε δυτικό-ανατολικό άξονα. Υπάρχει ένας νάρθηκας στη δυτική πλευρά. Ο κεντρικός θόλος ο οποίος κατέρρευσε είχε διάμετρο πέντε μέτρων. Η αψίδα του ανατολικού μετώπου της εκκλησίας πλαισιώνεται από συμμετρικούς θολωτούς χώρους στα βόρεια και τα νότια. Αυτά είναι η πρόθεση και το διακονικό. Η πρόθεση είναι στα βόρεια του ιερού και ήταν ο χώρος όπου προετοίμαζαν ψωμί και κρασί για τη λειτουργία. Προς τα νότια είναι η διακονία στην οποία φυλάσσονταν ιερά ρούχα και βιβλία και όπου ο ιερέας έπλενε τα χέρια του πριν πάρει την κοινωνία. Οι φωτογραφίες του Μάνγκο αποκαλύπτουν κάποιες υπέροχες τοιχογραφίες, από τον δέκατο έβδομο ή τον δέκατο όγδοο αιώνα. Οι τοιχογραφίες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί σήμερα. Ίχνη τους παραμένουν στους θόλους και τα παράθυρα των τόξων.
Το χωριό Ελιγμοί (Τουρκικά Κούρσουνλου) βρίσκεται στη νότια όχθη του κόλπου της Κίου, 12 χιλιόμετρα ανατολικά των Μουδανιών. Πριν από το 1922 ήταν γνωστό ως Λιγμούς ή Λιγουμούς.
«Ηλίου Βωμοί» ονομάζονταν οι Ελιγμοί από τους Βυζαντινούς και φαίνεται ότι η νέα ονομασία τους προέκυψε από παραφθορά της πρώτης Βυζαντινής ονομασίας. Κατ’ άλλους, η ονομασία της προήλθε από τον ελικοειδή δρόμο που οδηγεί από τους Ελιγμούς στην Κίο, που οι ντόπιοι τους αποκαλούσαν Λιγμούς. Ο ιστορικός Τ. Ευαγγελίδης αναφέρει την επιγραφή «Διογένης Διογένους Ελεκοσμίων» που βρέθηκε στην περιοχή και σήμερα βρίσκεται στη Βιέννη, ως απόδειξη πως στη σημερινή τοποθεσία του χωριού υπήρχε μια πόλη, της οποίας η αρχική ονομασία ήταν Ελεκοσμοί και με την πάροδο των χρόνων μετατράπηκε σε Ελιγμοί.
Υπάρχουν διάσπαρτα στην ευρύτερη περιοχή λείψανα της ελληνικής αρχαιότητας, όπως κιονόκρανα, σαρκοφάγοι κ.λπ.
Η παράδοση αναφέρει επίσης, ότι οι Ηλίου Βωμοί, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, χρησιμοποιούνταν σαν τόπος εξορίας των μελών των αυτοκρατορικών οικογενειών. Μέσα στον ναό, υπήρχε ο τάφος του Ανδρόνικου Κοντοστέφανου, ο οποίος ήταν μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας των Κομνηνών και υπηρέτησε στο μοναστήρι σαν μοναχός με το όνομα Αντώνιος.
Στα μέσα του 19ου αιώνα στους Ελιγμούς ζούσαν περί τις διακόσιες οικογένειες, εκ των οποίων περίπου τριάντα ήταν Οθωμανοί. Υπήρχε ένα δημοτικό σχολείο το οποίο είχε κτιστεί το 1885, επί αρχιερατείας Νικόδημου. Ονομάστηκε Kursunlu από τους Οθωμανούς επειδή, όταν καταλήφθηκε, ο θόλος της εκκλησίας ήταν επικαλυμμένος με μόλυβδο.
