Το 2011 η Αγία Κυράννα, εμφανίστηκε σε μία πιστή γυναίκα από την Ορμύλια Χαλκιδικής, η οποία αγαπούσε πολύ την Αγία και της είπε:
«Δεν είμαι μόνη μου εδώ. Είναι μαζί μου και η φίλη μου, η Ἀγγελίνα»!
Παράλληλα ανακαλύπτεται στο Ζαγκλιβέρι παλαιός Συνέκδημος (βιβλίο) του 1845, αναφέροντας χειρογράφως με μελάνι, στην εορτή της Αγίας Ακυλίνας, 27 Σεπτεμβρίου, το όνομα «Αγία Αγγηλείνα«! Από το οποίο φαίνεται προέκυψε το Ακυλίνα…
Αργότερα πάλι εμφανίζεται σε άλλη γυναίκα η ίδια η Αγία Ακυλίνα και της δείχνει επακριβώς το σημείο στο οποίο ήταν ενταφιασμένη, πλάι σχεδόν με την Αγία Κυράννα, αλλά από την εξωτερική μεριά του Ιερού των Ταξιαρχών Όσσης…
Έτσι βρέθηκε η Αγία Ακυλίνα που ιστορία της αγιοσύνης της γράφηκε εδώ στη Μακεδονία στο Ζαγκλιβέρι…
Σ΄ ένα μικρό χωριό της Θεσσαλονίκης, το Ζαγκλιβέρι, γεννήθηκε η όμορφη Ακυλίνα στα μέσα του 18ου αιώνα.
Ήταν μοναχοκόρη και η μητέρα της της είχε μεγάλη αδυναμία. Η μεγαλύτερη φροντίδα της, όμως, ήταν να φυτέψει στην καρδιά του παιδιού της την πίστη στον Χριστό. Με στοργή την αγκάλιαζε και της μιλούσε για τον Χριστό, την Παναγιά και τους αγίους μας. Της έλεγε ότι η πίστη μας είναι το πιο ακριβό διαμάντι και δεν πρέπει να αφήσει κανέναν να της το κλέψει. Η μικρή Ακυλίνα άκουγε με πολλή προσοχή τα λόγια της μητέρας της και τα έβαζε βαθιά στην καρδιά της.
Τα χρόνια εκείνα οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι στους Τούρκους. Μια μέρα ο πατέρας της, ο Γιώργης, μάλωσε μ΄ έναν Τούρκο και τον σκότωσε. Επειδή τον περίμενε ο θάνατος, για να γλιτώσει αρνήθηκε την πίστη του και τούρκεψε. Υποσχέθηκε μάλιστα πως θα φρόντιζε να κάνει και την οικογένειά του να αλλαξοπιστήσει. Η μάνα, μετά το μεγάλο αυτό χτύπημα και την ντροπή, μια μόνο έγνοια είχε: να φυλάξει την κόρη της από τον εξισλαμισμό.
Μεγάλωνε η Ακυλίνα και μαζί μεγάλωνε κι η χάρη κι η ομορφιά της. Κάποια μέρα που πήγε στη βρύση να γεμίσει τη στάμνα της, την είδε ο γιος του πασά της Θεσσαλονίκης. Θαμπώθηκε τόσο από την ωραιότητά της, που αμέσως τη ζήτησε από τον πατέρα της για γυναίκα του. Ο Γιώργης φυσικά δέχθηκε με μεγάλη χαρά, αλλά η Ακυλίνα αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Τότε ο πατέρας της ο ίδιος την παρέδωσε στους Τούρκους, να την κάνουν ό,τι ήθελαν. Εκείνοι τη συλλαμβάνουν, τη γυμνώνουν και τη χτυπούν αλύπητα. Τρεις μέρες τη βασανίζουν. Η Ακυλίνα ομολογεί συνεχώς πως είναι Χριστιανή και Χριστιανή θα πεθάνει. Την τρίτη μέρα τη φέρνουν αιμόφυρτη και μισοπεθαμένη στο σπίτι της. Η πιστή μάνα μια αγωνία έχει: μήπως πρόδωσε κι αυτή τον Χριστό, όπως ο Γιώργης, ο άντρας της. Πόσο αναγαλλιάζει όμως η ψυχή της, όταν ακούει από το πολυαγαπημένος της παιδί: «Μητέρα, έκανα όπως μου είπες. Το διαμάντι που μου εμπιστεύθηκες το φύλαξα καθαρό κι αμόλυντο. Τώρα πηγαίνω κοντά στον Χριστό και Θεό μου». Ξεψύχησε στα χέρια της στις 27 Σεπτεμβρίου του 1764.
Το μαρτυρικό της σώμα το έθαψαν στα τουρκικά νεκροταφεία. Ένα ουράνιο φως στάθηκε πάνω από τον τάφο της μάρτυρα. Το βράδυ τρεις χριστιανοί νέοι τολμούν, ξεθάβουν το μαρτυρικό λείψανο, το μεταφέρουν μακριά από την οργή των Τούρκων και το θάβουν κρυφά σε άγνωστο τόπο. Κανείς δεν έμαθε το μυστικό τους. Κανείς, μέχρι πρόσφατα, το 2012, όταν και ανακαλύφθηκε στην Όσσα, κοντά στο λείψανο της αγίας Κυράννας. Σήμερα η αγία Ακυλίνα είναι η πολιούχος των Ζαγκλιβερινών, οι οποίοι πολύ ευλαβούνται την Αγία και έχουν μετατρέψει το σπίτι της σε προσκύνημα.
Πηγή: pemptousia.gr
