Ερώτηση για τα τρωτά και τα προβλήματα του Συστήματος Ψυχικής Υγείας υπέβαλε ο Βουλευτής Χαλκιδικής, Γεώργιος Βαγιωνάς, προς τον Υπουργό Υγείας, Ανδρέα Ξανθό.
Όπως επισημαίνει ο κ. Βαγιωνάς, υπάρχουν αδυναμίες στο υπάρχον σύστημα που μπορεί ν’ αποδειχθούν επικίνδυνες, τόσο για τους ίδιους τους ασθενείς, όσο για για τον περίγυρο τους.
Η ερώτηση έχει ως εξής:
ΘΕΜΑ: Δυσλειτουργικό και ελλιπές το Σύστημα Ψυχικής Υγείας
Η Ψυχική Υγεία δεν έχει τύχει της δέουσας προσοχής στην Ελλάδα. Υπάρχουν μείζονος σημασίας άλυτα προβλήματα και κενά νόμου που δεν υπηρετούν την ευημερία του πολίτη. Το σημερινό δυσλειτουργικό σύστημα ευνοεί περιπτώσεις, με κίνδυνο τόσο για το κοινωνικό σύνολο, όσο και τον ίδιο τον ασθενή.
Προσφάτως, ετέθη υπόψιν μου ένα τέτοιο ζήτημα (για το οποίο έχω στη διάθεσή μου και συγκεκριμένα στοιχεία). Άτομο που έχει στενή συγγενική σχέση με ψυχικά ασθενή συμπολίτη μας, μου εξέφρασε τις ανησυχίες του για τη ζωή του ιδίου, αλλά και του υπολοίπου συγγενικού περιβάλλοντος.
Ο συγκεκριμένος ασθενής, που έχει διαγνωσθεί με ψυχωσική συνδρομή, δεν λαμβάνει την φαρμακευτική του αγωγή, πράγμα που αποτυπώνεται προφανώς στη συμπεριφορά του. Αυτό που ζητούν οι συγγενείς είναι το αυτονόητο: Βοήθεια στον ασθενή, στενή παρακολούθηση από θεράποντα ιατρό, λήψη της φαρμακευτικής αγωγής. Έτσι και ο ίδιος ο ασθενής θα ζει μια ποιοτική ζωή, ενταγμένος στο κοινωνικό σύνολο και ο περίγυρος του θα αισθάνεται ασφαλής, θα είναι σε θέση να τον υποστηρίξει.
Συνολικά, ασθενείς που δεν χρήζουν εγκλεισμού, ζουν με τις οικογένειες τους ή και μόνοι τους, χωρίς κανείς να παρακολουθεί την πορεία τους. Κυκλοφορούν ελεύθεροι, υπό την προϋπόθεση να λαμβάνουν την φαρμακευτική τους αγωγή. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός για να διασφαλιστεί η παραπάνω προϋπόθεση. Η διακοπή, όμως, της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να καταστήσει επικίνδυνο τον ασθενή.
Η κατάσταση αυτή πρέπει να διορθωθεί άμεσα. Ο εγκλεισμός ατόμων που μπορούν να ζήσουν, έστω και υπό προϋποθέσεις ελεύθερα, δεν είναι λύση, η εποχή της ασυλοποίησης ανήκει στο παρελθόν. Πρέπει το κράτος να δώσει, όμως, λύση στο ζήτημα αυτό, να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες.
Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο υπουργός:
- Πώς προτίθεται το Υπουργείο να αντιμετωπίσει το παραπάνω πρόβλημα;
- Πώς θα διασφαλιστεί η αξιοπρέπεια του ασθενούς και παράλληλα η ασφάλεια του ίδιου και του περιγύρου του;
