Η ιστορία της κατασκευής και χρήσης του πρώτου ελαιοτριβείου στο Πολύχρονο Χαλκιδικής, ανέρχεται στα τέλη του 19 ου αιώνα και συνδέεται άμεσα με την ιστορία της οικογενείας Αλέξανδρου Ντότσιου, μετανομασθείσα εκ των κληρονόμων σε Αλεξανδρή. Ο Αλέξανδρος Ντότσιος, με την επανεγκατάσταση του στο Πολύχρονο, αποφάσισε να προβεί στην κατασκευή ενός χειροκίνητου ελαιοτριβείου, της γαλιάγριας –ονομασία που αποδίδεται στην ντοπιολαλιά του Πηλίου. Έχοντας, πιθανόν, την τεχνογνωσία που προϋπήρχε στα χωριά του Πηλίου, το ελαιοτριβείο κατασκευάζεται και εξοπλίζεται με πρωτόγονα μηχανήματα, τα οποία πιθανολογείται ότι, είτε αγοράστηκαν από τα χωριά του Πηλίου είτε από το μετόχι της Ρωσικής Μονής του Αγίου Παύλου, τη σημερινή κοινότητα Καλλιθέας, του Δήμου Κασσάνδρας . Είναι γνωστό ότι υπήρχαν εμπορικές σχέσεις με το μετόχι, καθώς και εν συνεχεία το 1933 ,αγοράστηκε από εκεί μία από τις πέτρες για τον ελαιοσπαστήρα που θα εξόπλιζε το νέο ελαιοτριβείο. Το εργοστάσιο παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 1964 .
