Μπορεί ο γαλάζιος εμφύλιος στις επιμελητηριακές εκλογές να έλαβε τέλος με την επικράτηση στην ΚΕΕΕ του Γιάννη Βουτσινά, το γεγονός όμως ότι έχασε ο Γιάννης Μπρατάκος, (δεξί χέρι πρωθυπουργού) δείχνει πολλά για τους υπόλοιπους επιμελητηριακούς παράγοντες που στήριξαν τη μία ή την άλλη υποψηφιότητα.
Ας υποθέσουμε ότι ένας πρόεδρος Επιμελητηρίου στήριζε από την αρχή των εκλογών έναν συγκεκριμένο υποψήφιο. Τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο στηριζόμενος υποψήφιος έχανε έδαφος σταδιακά, κάτι που έγινε αντιληπτό, και προφανώς δεν άρεσε, ίσως και να τρόμαζε όσους τον στήριζαν. Την ίδια στιγμή, ο υποθετικός, δικός μας πρόεδρος Επιμελητηρίου, άρχισε να αμφιταλαντεύεται. «Γιατί να πάω με τον ηττημένο», ήταν το ερώτημα που τον ταλάνιζε.
Υποθετικά πάντα μιλώντας, γυρίζει τα σχέδιά του και προσεγγίζει τον έτερο υποψήφιο. Τα μιλάμε τα συμφωνούμε. Εκ νέου. Κι επειδή, παιδιά δεν είμαστε… ας παζαρέψουμε!
Αυτά γίνονται κάθε μέρα. Στην πολιτική, στους θεσμούς, στους φορείς, στην πιάτσα, στη ζωή. Αλλά με λιγότερο θράσος και περισσότερο τακτ. Δεν εγκαταλείπουν όλοι το πλοίο όταν αυτό βουλιάζει.
Και τελικά, ο υποθετικός μας πρόεδρος Επιμελητηρίου, πόσο ΝΔ είναι, όταν αρνήθηκε (για αργύρια, για δόξα, για θέση… ποιος ξέρει;) να στηρίξει τον εκλεκτό του πρωθυπουργού;
Για να ξέρουμε ποιος είναι ποιος… σε αυτό το νομό!
