Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα όνειρά μας…
κουράστηκε…
Η νύχτα ρούφηξε μέσα της τα σχήματα και τους όγκους της πατρίδας…
… φέρνει το χέρι του…
– Τι είναι;
– Δεν είναι τίποτα, Δεν είναι τίποτα…
Λίγο χώμα είναι…
– Χώμα…!
Ναι, λίγο χώμα απ’ τη γη μας…
Για να φυτέψουμε ένα βασιλικό…,
της λέει…,
στον ξένο τόπο που πάμε…
Για να θυμούνται…
Αργά τα δάχτυλα ανοίγουν το μαντίλι όπου είναι φυλαγμένο το χώμα…
Τα μάτια τους, δακρυσμένα, στέκουν εκεί.
– Δεν είναι τίποτα λέω… Λίγο χώμα… Γη…, Αιολική Γη…, Γη του τόπου μου…
Ηλίας Βενέζης, Αιολική γη,
