Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα λογισμικό τροποποποίησης του DNA για να εισάγουν στη μαγιά της μπύρας γονίδια από τα φυτά της μέντας και του βασιλικού, αντικαθιστώντας έτσι τον λυκίσκο. Δήλωσαν ότι η τεχνική τους μπορεί να βοηθήσει τη βιομηχανία μπύρας να μειώσει την εξάρτησή της από τον λυκίσκο.
Ο λυκίσκος είναι ένας καρπός από το φυτό “λυκίσκος το ζυθοβότανο” (Humulus lupulus) που χρησιμοποιείται στη μπύρα τουλάχιστον από τον 11ο αιώνα για να της δώσει ιδιαίτερη γεύση, εξισορροπώντας τη γλυκύτητα της βύνης με την πικράδα του, ενώ βοηθά και στο σχηματισμό αφρού.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζέι Κίσλινγκ του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλει, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature Communications”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το “Science”, τροποποίησαν το γονιδίωμα του μύκητα, από τον οποίο παράγεται η μαγιά της μπύρας (το “ζωντανό” συστατικό της που μετατρέπει τα σάκχαρα σε αλκοόλ), έτσι ώστε να πετύχουν μια γεύση παρόμοια με του λυκίσκου χάρη στην εισαγωγή γονιδίων από άλλα φυτά, τη μέντα και το βασιλικό.
Τα αποτελέσματα ήσαν άκρως πειστικά, όπως έδειξαν οι “τυφλές” γευστικές δοκιμές που ακολούθησαν. Ακόμη και οι εργαζόμενοι μιας βιομηχανίας παραγωγής μπύρας νόμιζαν ότι η γενετικά τροποποιημένη μπύρα περιείχε απλώς περισσότερο λυκίσκο από ό,τι συνήθως.
Επειδή ο λυκίσκος είναι ένα φυτό που χρειάζεται μεγάλες ποσότητες νερού και λιπασμάτων για την καλλιέργειά του, η νέα μέθοδος, αν αξιοποιηθεί εμπορικά, μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις για το περιβάλλον και την εξοικονόμηση πόρων, ενώ ίσως μειώσει και την τιμή της μπύρας. Βέβαια η μπύρα θα είναι λίγο μεταλλαγμένη…
