Ένας Αμερικανός γιατρός αποκάλυψε τι βλέπουν και τι νιώθουν οι άνθρωποι λίγο πριν πεθάνουν σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε, μιλώντας στο podcast Next Level Soul.
Ο Δρ. Κρίστοφερ Κερ, γιατρός από τη Νέα Υόρκη που φροντίζει ασθενείς σε τελικό στάδιο ανίατων νόσων, έχει καταγράψει τις εμπειρίες σχεδόν 1.000 ετοιμοθάνατων ασθενών, διαπιστώνοντας ότι τα οράματά τους μπορούν να τους προσφέρουν παρηγοριά.
Στις αφηγήσεις του, περιγράφει πώς τα όνειρα και οι οράσεις αγάπης και σύνδεσης συχνά ηρεμούν τους ασθενείς, χαρίζοντάς τους μια αίσθηση γαλήνης. «Είναι συναρπαστικό», λέει, σημειώνοντας πως οι εμπειρίες των παιδιών διαφέρουν από αυτές των ενηλίκων, καθώς δεν ανατρέχουν σε αναμνήσεις αλλά βλέπουν παρηγορητικές εικόνες.
Τι βλέπουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν, σύμφωνα με το γιατρό
Ο Δρ. Κερ αναφέρει επίσης ότι άτομα με δύσκολο παρελθόν συχνά βλέπουν ανθρώπους που έχουν αδικήσει, σαν μια τελευταία ευκαιρία για συμφιλίωση.
Ο ίδιος περιέγραψε την ιστορία ενός άνδρα 40 ετών που είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη φυλακή λόγω εθισμού στα ναρκωτικά και έπασχε από καρκίνο.
Ο άνδρας έβλεπε εφιάλτες όπου του επιτίθεντο άνθρωποι που είχε βλάψει στο παρελθόν, κάτι που τον γέμισε τύψεις και συναισθηματική φόρτιση. Αυτές οι εμπειρίες, όμως, τον ώθησαν να αναζητήσει την κόρη του, να της εκφράσει την αγάπη του και να της ζητήσει συγγνώμη. Σύμφωνα με τον Δρ. Κερ, μετά από αυτή τη συμφιλίωση, πέθανε ήρεμος.
Ο γιατρός, ο οποίος εργάζεται στο Hospice and Palliative Care Buffalo, εξηγεί πως οι ασθενείς δεν αρνούνται τα επώδυνα γεγονότα της ζωής τους, αλλά τα αντιμετωπίζουν με τρόπο που τους βοηθά να τα αποδεχτούν.
Μια άλλη συγκλονιστική ιστορία αφορά έναν άνδρα που είχε συμμετάσχει στην Απόβαση της Νορμανδίας ως έφηβος και έζησε όλη του τη ζωή με μετατραυματικό στρες (PTSD), χωρίς να αναζητήσει ποτέ βοήθεια.
«Ήρθε στη μονάδα μας στο τέλος της ζωής του… Βίωνε τόσο τρομακτικές αναμνήσεις, έβλεπε διαμελισμένα σώματα, αίματα και άκουγε ουρλιαχτά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ηρεμήσει», περιγράφει ο γιατρός.
Όπως εξηγεί, για να μπορέσει κάποιος να πεθάνει, πρέπει να είναι ήρεμος και να έχει αποδεχτεί την κατάσταση. «Δεν μπορείς να πεθάνεις αν δεν μπορείς να κοιμηθείς. Συχνά, ο θάνατος έρχεται μέσα στον ύπνο».
Μια μέρα, ο άνδρας κατάφερε να κοιμηθεί για λίγο. Όταν ξύπνησε, ο γιατρός τον ρώτησε τι είχε ονειρευτεί. «Είδα το καλύτερο όνειρο», απάντησε. «Έζησα ξανά την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου» – τη μέρα που έλαβε τα χαρτιά της απόλυσής του από τον στρατό.
«Είχε ένα πολύ όμορφο όνειρο, πιθανότατα στη Νορμανδία, όπου ένας στρατιώτης που δεν γνώριζε τον πλησίασε και του είπε: ‘Όχι, θα έρθουμε να σε πάρουμε’».
Μετά από αυτό, κοιμήθηκε ήρεμα και πέθανε στον ύπνο του. «Έκλεισε ο κύκλος του, ένιωσε ότι δεν είχε εγκαταλείψει τους συντρόφους του», λέει ο γιατρός.
Το κοινό μοτίβο είναι πως οι άνθρωποι φαίνεται να συμφιλιώνονται με τις επιλογές τους στη ζωή. Ο Δρ. Κερ αναφέρει ότι στο τέλος της ζωής μπορεί να βιώσει κανείς αυτό που αποκαλεί «μετατραυματική ανάπτυξη», δηλαδή, οι δύσκολες εμπειρίες αποκτούν τελικά ένα θετικό νόημα.
Ωστόσο, τα παιδιά βιώνουν διαφορετικά το τέλος της ζωής τους σε σχέση με τους ενήλικες, κάτι που ο γιατρός αποδίδει στο γεγονός ότι δεν έχουν πλήρη επίγνωση του θανάτου.
Συχνά, δεν έχουν χάσει κάποιον δικό τους, ώστε να φανταστούν μια συνάντηση μαζί του στη μετά θάνατον ζωή. Αντί γι’ αυτό, βλέπουν συνήθως ζώα που τους δίνουν το μήνυμα ότι είναι αγαπητά και δεν είναι μόνα τους. «Τα παιδιά είναι δημιουργικά και έχουν πλούσια φαντασία, κάτι που τους επιτρέπει να βρίσκουν παρηγοριά μέσα από αυτή», εξηγεί ο γιατρός.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η περίπτωση ενός κοριτσιού που, ενώ ήταν καθηλωμένο στο νοσοκομειακό του κρεβάτι, δημιούργησε στη φαντασία του μια ολόκληρη σκηνή, μεταμορφώνοντας τον χώρο γύρω του σε έναν μαγικό κόσμο.
Πηγή: healthstat.gr
