Περίπου 60,4 εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες προσέρχονται σήμερα στις κάλπες για να εκλέξουν το 20ο Bundestag, την Κάτω Βουλή της Γερμανίας, έπειτα από 16 ολόκληρα χρόνια πλήρους κυριαρχίας της Άνγκελα Μέρκελ. Περισσότεροι από 31 εκατ. ψηφοφόροι είναι γυναίκες και περίπου 29 εκατ. άνδρες.
87 πολιτικά κόμματα ζήτησαν την άδεια των αρχών για να λάβουν μέρος σε αυτές εκλογές εκ των οποίων τα 53 έλαβαν την άδεια. Εξ αυτών μόλις 7 αναμένεται να λάβουν το ποσοστό του 5% που απαιτείται για την εκλογή βουλευτών στο Bundestag, με την Αριστερά (Die Linke), ίσως το πιο απαξιωμένο κόμμα στη Γερμανία μετά την ακροδεξιά της Afd (Εναλλακτική για τη Γερμανία) να παλεύει με νύχια και δόντια για να μπορέσει να στείλει αντιπροσώπους στη γερμανική Κάτω Βουλή.
Μετά τις 6 το απόγευμα θα ανακοινωθούν τα προσωρινά αποτελέσματα των εκλογών. Θα υπολογιστούν με βάση τα δεδομένα των προσωρινών exit polls. Η καταμέτρηση των ψήφων θα συνεχιστεί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας.
Ο Άρμιν Λάσετ, ο υποψήφιος της Χριστιανικής Ένωσης (CDU – CSU) είναι ο μοναδικός εκ των ανθυποψηφίων που αισθάνεσαι χαρούμενος. Ένας μακρύς και εξαντλητικός δρόμος θα ολοκληρωθεί σε ελάχιστες ώρες. Στις αρχές του έτους επικράτησε στην σκληρή διαμάχη για την διαδοχή της Ανγκελα Μέρκελ ανάμεσα στον πρώην επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας Φρίντριχ Μερτς και τον υπεύθυνο εξωτερικής πολιτικής του κόμματος Νόρμπερτ Ρέντγκεν. Ενδεχομένως τον καλύτερο υποψήφιο που θα μπορούσε να ψηφίσει η κομματική βάση του CDU. Ωστόσο ο κ. Ρέντγκεν παρέμεινε στο παρασκήνιο και ο κ. Λάσετ δεν κατάφερε να δεχτεί ποτέ του το “χειροκρότημα” του προσκηνίου. Για τον σκληρό πυρήνα των χριστιανοδημοκρατών δεν είχε καμία σημασία. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο ισχυρός άνθρωπος των Χριστιανοδημοκρατών επέβαλε ουσιαστικά τον κ. Λάσετ. Σφάλμα; Επιλογή; Ή βυζαντισμός; Ουδείς μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα , ωστόσο η πανταχού παρούσα σκιά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξακολουθησει να στοιχειώνει τους Χριστιανοδημοκράτες.
Τα σενάρια της επόμενης ημέρας
Μεγάλος Συνασπισμός” ‘η “Μαύρο – Κόκκινο”
Πρόκειται για τον κυβερνητικό συνασπισμό ανάμεσα στην Χριστιανοδημοκρατική Ένωση και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD). Ο μεγάλος συνασπισμός συνήθως σημαίνει την τυπική συμμαχία των δύο μεγαλύτερων, κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας – τα δύο κόμματα που οι περισσότεροι Γερμανοί θεωρούν ως τις πλέον ασφαλείς επιλογές για μια ισχυρή ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Σε αυτήν ακριβώς της συμμαχια, κεντροδεξιών και κεντροαριστερων, οφείλει τρεις από τις τέσσερις θητείες της στην Καγκελαρία η Άνγκελα Μέρκελ. Σχεδόν όλα τα γερμανικά κρατίδια έχουν “βιώσει” σε τοπικό επίπεδο έναν τέτοιον συνασπισμό. Ωστόσο, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι για πρώτη φορά΄εδώ και πολλά χρόνια ο μεγάλος συνασπισμος σε ομοσπονδιακό επίπεδο είναι μάλλον αδύνατος καθώς τα δύο μεγαλύτερα κόμματα δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν το 50%. Ο μεγάλος συνασπισμός ήταν, τουλάχιστον στα χρόνια της βασιλείας της Άνγκελα Μέρκελ, ένα μεγάλο βαρίδι για τους Σοσιαλδημοκράτες καθώς ως ο μικρός εταίρος αυτού του συνασπισμού δεν μπορούσε να βρει το κατάλληλο αφήγημα στην επόμενη προεκλογική περίοδο.
Μαύρος – Κίτρινος συνασπισμός
Η Χριστιανική Ένωση και το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP). Ο σχεδόν “φυσικός” δεξιός και κεντροδεξιός συνασπισμός της Γερμανίας ο οποίος κυβερνησε στο μεγαλύτερο μέρος της μεταπολεμικής γερμανικής πολιτικής ιστορίας. Η τελευταία φορά που βρέθηκε στη κυβέρνηση το CDU/CSU και το FDP ήταν από το 2009 εως το 2013 με Καγκελάριο την Άνγκελα Μέρκελ. Ωστόσο πριν από την απερχόμενη σιδηρά κυρία της ΕΕ, ο πολιτικός της πατέρας, ο Χέλμουτ Κολ ηγήθηκε πέντε συνασιμλων με το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) από το 1982 έως το 1998. Ο υποψήφιος της Χριστιανικής Ένωσης, ο κ. Άρμιν Λάσετ, ο πολιτικός που ουσιαστικά επέβαλε η Άνγκελα Μέρκελ στη βάση του κόμματος, ηγείται μιας κυβέρνησης συνασπισμού με το FDP στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, από το 2017. Ωστόσο σε ομοσπονδιακό επίπεδο τα δύο αυτά κόμματα δεν καταφερνουν να συγκεντρώσουν ούτε στο ελάχιστο τις ψήφους για να λάβουν το πράσινο φως από το Bundestag
Κόκκινος-Πράσινος Συνασπισμός:
Με άλλα λόγια: Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι. Η κεντροαριστερά της Γερμανίας είδε τα καλύτερά της χρόνια με τον Καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ από το 1998 έως το 2005 και τον υπουργό Εξωτερικών των Πρασίνων Γιόσκα Φίσερ. Ωστόσο οι μετέπειτα αποφάσεις και των δύο, είτε πρόκειται για μια θεση διευθυνοντος συμβουλου σε ρωσικές ενεργειακές εταιρείες, είτε για την αποφαση των Πρασίνων να υιοθετήσουν την μεταρρυθμιστική “Ατζέντα 2010”, οδήγησαν και τα δύο κόμματα στο παρασκήνιο. Η κλιματική αλλαγή, ένα από τα βασικότερα ζητήματα που απασχολούν τους Γερμανούς ψηφοφόρους σε αυτές τις ομοσπονδιακές εκλογές, σε συνδυασμό με την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ μετά από 16 χρόνια στην ηγεσία της χώρας, έχουν δώσει τεράστια δύναμη στα δυο αυτά κόμματα. Όχι όμως τόση ώστε, σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις, να σχηματίσουν τον “Κόκκινο – Πράσινο Συνασπισμό”.
«Τζαμάικα» (Μαύρο-Κίτρινο-Πράσινο):
Χριστιανοδημοκράτες (CDU), Φιλελεύθεροι (FDP) και Πράσινοι. Τα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικα. Ο συγκεκριμένος συνασμός δεν έχει κυβερνήσει ποτέ σε ομοσπονδιακό επίπεδο παρά μόνο σε κρατίδια της Γερμανίας, όπως στο Ζάαρλαντ. Στις δραματικές διαβουλεύσεις που ακολούθησαν τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017 έμοιαζε για αυτός ο συνασπισμός να γίνεται για πρώτη φορά πραγματικότητα. Ωστόσο οι Φιλελεύθεροι του FDP αποφάσισαν κυριολεκτικά στο παρά πέντε, να εκαταλρίξουν τις διαπραγματεύσεις. Ο εν λόγω συνδυασμός φαίνεται να συγκεντρώνει προς το παρόν τις απαραίτητες ψήφους για να σχηματίσει μια κυβέρνηση στην μετά – Μέρκελ εποχή. Ωστόσο με την τεράστια άνοδο των Πρασίνων οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν από τελείως διαφορετικό επίπεδο από αυτό του 2017.
Μαύρο, κόκκινο, κίτρινο – Ο συνασπισμός της Γερμανίας
Τα χρώματα της γερμανικής σημαίας. Όπου μαύρο, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU και CSU). Όπου κόκκινοι οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και στο τέλος οι Φιλελεύθεροι του FDP. Τα τρία αυτά κόμματα συγκεντρώνουν άνετα την απαραίτητη πλειοψηφία για να λάβουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη γερμανική κάτω Βουλή. Ωστόσο ο “συνασπισμός της Γερμανίας” ονομάζεται έτσι διότι έχει τα χρώματα της γερμανικης σημαιας σε αυτήν ακριβώς τη σειρά. Σε περίπτωση που το SPD ξεπεράσει τους Χριστιανοδημοκράτες στις εκλογές, τότε ναι μεν εξακολουθούν να υφίστανται τα τρία χρώματα της γερμανικης σημαιας, αλλά το κόκκινο θα προηγείται.
Rot-rot-grüne {Συνασπισμός Κόκκινο – κόκκινο – Πράσινο)
Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Αριστερά. Ο εφιάλτης που προωθούν οι Χριστιανοδημοκράτες όταν οι δημοσκοπήσεις δεν τους ευνοούν. Αυτός ο συνδυασμός θα μπορούσε μόνο υποθετικά να κυβερνήσει της Γερμανία. Καθώς η Αριστερά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καταφέρει να συγκεντρώσει το 5% που απαιτείται για να προσπαθησει στην γερμανική κάτω βουλή, ενώ οι Πράσινοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να θυμίσουν στις εκλογικό κοινό της Γερμανίας, το οποίο όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις αντιπαθεί την Αριστερά, ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό κόμμα. Σε κάθε περίπτωση οι ακραίες, σύμφωνα με τα υπόλοιπα κόμματα, θέσεις της Αριστεράς, καθιστούν εξ αρχης δύσκολες τις όποιες διαπραγματευσεις.
Ο φωτεινός σηματοδότης
Σοσιαλδημοκράτες. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι.Ήτοι, κόκκινο, πράσινο, πορτοκαλί. Ένας φωτεινός σηματοδότης που μπορεί να διαχειρίζεται την κυκλοφορία πεζών, ποδηλάτων και οχημάτων αλλά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα κάνει το ίδιο και στη γερμανική πολιτική σκηνή. Ωστόσο το 2021 είναι διαφορετικό. Οι Φιλελεύθεροι του FDP έχουν δηλώσει ότι είμαι διατεθειμένοι να συμμαχήσουν ακόμα και με τον “διάβολο} αρκεί να επιστρέψουν στην εξουσία.
Πηγή: protothema.gr
