Της Μορφούλας Ντέμπλα
H 53χρονη κολυμβήτρια Πάττυ Στογιαννίδου ετοιμάζεται να βάλει τον εαυτό της σε νέες περιπέτειες, αφού τον Ιούνιο του 2025 έχει στοχεύσει να διασχίσει την θάλασσα της Μάγχης, αυτό το στενό πέρασμα που χωρίζει τη Μεγάλη Βρετάνια με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Όσο απίστευτο και αν ακούγεται η Πάττυ, η πρώτη γυναίκα που διέσχισε, μόλις πριν από μερικές εβδομάδες τον Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου μέσα στο καταχείμωνο, διανύοντας μια απόσταση 26 χιλιομέτρων από την Καλλιθέα της Κασσάνδρας στη Νικήτη της Σιθωνίας, έφτασε η ώρα να ξεπεράσει τον εαυτό της και να πάει ένα βήμα παρακάτω.
Δύσκολο βήμα θα έλεγε κανείς. Το πέρασμα από το κανάλι της Μάγχης δεν είναι παίξε γέλασε. Θεωρείται από τους πιο δύσκολους, επίπονους και απαιτητικούς αγώνες. Πολλοί το επιδιώκουν, λίγοι όμως απ’ότι φαίνεται φτάνουν ως εκεί. Θέλει δύναμη ψυχής, αποφασιστικότητα και θάρρος. Η Πάττυ έχει αποδείξει πως έχει και τα 3 αυτά προσόντα. Άλλωστε εκτός από το χειμερινό της εγχείρημα στα παγωμένα νερά του Τορωναίου η ίδια έχει συμμετάσχει πάμπολλες φορές στο μεγαλύτερο και κορυφαίο αθλητικό γεγονός που διοργανώνεται κάθε χρόνο τους καλοκαιρινούς μήνες στη Νικήτη Χαλκιδικής και δεν είναι άλλο από τον Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου.
Τον Διάπλου του Τορωναίου, τον δύσκολο αυτό μαραθώνιο που φέτος τον διέσχισε το Σάββατο 8 Μαρτίου, ως μία απόδειξη συμμετοχής για τη Μάγχη που ήθελε ο αθλητής η αθλήτρια που θα λάβει μέρος στο πέρασμα, προηγουμένως να έχει καταφέρει να έχει κολυμπήσει για 6 συνεχόμενες ώρες σε παγωμένα νερά. Έτσι, η Πάττυ διάλεξε τον δύσκολο Τορωναίο και απέδειξε πως όχι μόνο μπόρεσε, αλλά τερμάτισε ως την ακτή της Νικήτης, κολυμπώντας όχι για 6, αλλά 8 συνεχόμενες ώρες, αψηφώντας την κούραση, τον κίνδυνο και το κρύο.
Τώρα η ίδια ετοιμάζεται πυρετωδώς για τον αγώνα της στο στενό της Μάγχης που στα αγγλικά ονομάζεται English Channel και στα γαλλικά La Manche, που σημαίνει κυριολεκτικά “το Μανίκι”. Έχει μια απόσταση από 35χλμ το μικρότερο πλάτος με μεγαλύτερο τα 240χλμ. Νερά ορμητικά και κρύα και με καιρικές συνθήκες άγνωστες.
Για την ίδια η “κατάκτηση” της Μάγχης ήταν ένα όνειρο ζωής που έπρεπε οπωσδήποτε να εκπληρωθεί. Ήταν ο δεύτερος στόχος της μετά τον Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου: «Πάντα με γοήτευαν οι προκλήσεις. Το κατόρθωμα να ξεπεράσω τα “όρια μου”. Ο Διάπλους του Τορωναίου ήταν ο πρώτος μου αγώνας και έπειτα από εκεί και πέρα συμμετείχα πάμπολλες φορές. Είχα βάλει στο μάτι όμως το πέρασμα της Μάγχης. Ήθελα διακαώς να το διασχίσω και ήταν για εμένα αυτό που λέμε ένα όνειρο ζωής. Στην πορεία ήρθαν στον κόσμο τα υπέροχα παιδιά μου και ως μητέρα έπρεπε να σταθώ πλάι τους, αφήνοντας για λίγο πίσω την κολύμβηση. Έπειτα, πολύ αργότερα όταν όλα κυλούσαν πιο ομαλά και τα παιδιά μου μεγάλωσαν, ήρθε ο χαμός του άνδρα μου και όλα ανατράπηκαν. Έπρεπε να βρω τα πατήματα μου για να μπορέσω να συνεχίσω. Ήταν δύσκολο, όμως έπρεπε να τα καταφέρω. Σήμερα, έχοντας δουλέψει πολύ με το μέσα μου και διαπιστώνοντας ότι η ζωή είναι τόσο δα μικρή, είπα στον εαυτό μου “Πάττυ έφτασε η ώρα που θα διασχίσεις τη Μάγχη”», αναφέρει χαρακτηριστικά η Πάττυ Στογιαννίδου στο XalkidikiPolitiki.
Και συνεχίζει: «Ήξερα τις δυσκολίες αυτού του αγώνα, την σοβαρότητα του εγχειρήματος μου και το τι πρόκειται να αντιμετωπίσω εκεί. Όμως το ήθελα, το ήθελα πολύ και όλα αυτά τα παραμέρισα. Δεν ήθελα να αποδείξω τίποτα και σε κανένα, παρά μόνο στον εαυτό μου ότι μπορώ! Έτσι, είπα θα το κάνω και απέστειλα την αίτηση μου, χωρίς δισταγμό στην οποία ξαφνιάστηκα όταν έγινα αμέσως αποδεκτή, μιας και ξέρετε δεν είναι τόσο εύκολα να γίνεις αποδεκτός με την πρώτη φορά. Έχεις μία αναμονή περίπου στα 2 χρόνια. Η χαρά μου και το χαμόγελο όταν είδα ότι γίνομαι δεκτή δεν θα μπορούσαν να περιγραφτούν με λόγια».
Η Στογιαννίδου είναι συνεσταλμένη. Γνωρίζει καλά το τι πρόκειται να αντιμετωπίσει εκεί, όμως δεν τρομάζει. Δεν αφήνει τη δυσκολία να την καταβάλει ψυχικά και καθημερινά προετοιμάζεται τόσο μέσα της, όσο και προπονητικά: «Δεν έχω ψευδαισθήσεις για το τι θα αντιμετωπίσω εκεί. Η υποθερμία είναι τόσο επικίνδυνη, το γνωρίζω, το ξέρω και προσπαθώ να το διαχειριστώ. Δεν είναι εύκολο, λίγοι τολμούν να το επιχειρήσουν και από αυτούς ακόμη λιγότεροι να το διασχίσουν με επιτυχία. Εγώ καθημερινά προπονούμαι σκληρά, υποβάλω τον εαυτό μου σε δοκιμασίες και σε ιατρικές εξετάσεις, καθώς ακόμη και η προετοιμασία που χρειάζεται γι’αυτόν τον αγώνα είναι αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα».
Στο πλευρό της, όπως και στον χειμερινό Τορωναίο θα βρίσκεται και εκεί ο πολύ καλός της φίλος και μεγάλος μαραθώνιος κολυμβητής Κωνσταντίνος Λέτσος, ο οποίος πιθανόν να κολυμπήσει υποστηρικτικά στο πλάι της, χωρίς όμως να μπορεί να της προσφέρει την παραμικρή βοήθεια: «Υπάρχει το ενδεχόμενο να κολυμπήσουμε και βράδυ, πράγμα που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τον αγώνα. Ο Κωνσταντίνος Λέτσος ίσως μπει μέσα μαζί που περισσότερο για ηθική υποστήριξη. Επιτρέπεται μόνο να κολυμπήσει πλάι μου, χωρίς να με ακουμπήσει, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος του αποκλεισμού. Είναι αυστηροί όλοι οι όροι και οι προϋποθέσεις».
Όσον αφορά τα συναισθήματα της, όσο πλησιάζει ο καιρός που η ίδια θα κολυμπήσει στην άγρια και παγωμένη θάλασσα της Μάγχης υπογραμμίζει: «Νιώθω πιο έμπειρη και πιο καταρτισμένη όσον αφορά την προπονητική μου δοκιμασία. Νιώθω αποφασισμένη και σίγουρα πιο ενθουσιασμένη, παρά ποτέ, επειδή έχω κάνει τόσους πολλούς διάπλους στον ελλαδικό χώρο και τώρα επιτέλους έφτασε η στιγμή να περάσω και τα σύνορα», και καταλήγει: «Όλοι μπορούμε να κάνουμε το αδύνατο, δυνατό! Η ηλικία του καθενός και της καθεμιάς δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Σημασία έχει να νιώθουμε εμείς καλά με το μέσα μας. Όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται. Η χαρά και οι στιγμές είναι αυτά που μένουν και θα μας συντροφεύουν για πάντα. Η προσπάθεια μας για τον εαυτό μας, γι’αυτό που μας κάνει να χαμογελάμε και να ελευθερωνόμαστε. Εγώ όταν κολυμπώ, νιώθω ελεύθερη, χαρούμενη και έτοιμη για νέους στόχους!».
