Η Χαλκιδική έχει χάσει τη φύση της, τις παραλίες της και την ελεύθερη πρόσβαση των ντόπιων σε ακτές και δάση. Αυτό υποστηρίζει ο Στέλιος Νικολής που κατάγεται από το νομό, μεγάλωσε στη Χαλκιδική, κι έπειτα από ένα διάστημα που έζησε στο Λονδίνο, άφησε για τα καλά την Ευρώπη και ζει στην Ταϋλάνδη, όπου παντρεύτηκε την ντόπια αγαπημένη του.
Ψάχνοντας για λόγους να αφήσει κάποιος την πατρίδα του και να ξενιτευτεί στην Ταϋλάνδη για πάντα, το πρώτο που έρχεται στο μυαλό του καθένα είναι ο… έρωτας. Κάπως έτσι συνέβη και με τον Στέλιο Νικολή με καταγωγή από Χαλκιδική, που ένα ωραίο πρωί αποφάσισε να κλείσει το κεφάλαιο Ελλάδα, και Ευρώπη, και να μετακομίσει στο Κο Σαμούι, ένα νησάκι της Ταϋλάνδης. Εκεί, παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, που πρώτα ήταν η εκλεκτή των social media, μέσω των οποίων γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα. Έτσι ο ίδιος ταξίδεψε στην άλλη άκρη της γης και έχτισε μια νέα, συναρπαστική ως τώρα ζωή.
Ζώντας των έρωτα όμως, γνώρισε και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα της ξένης χώρας. Κι από αυτά γοητεύτηκε ακόμη περισσότερο. Η ελευθερία κινήσεων στο επιχειρείν ήταν ο θεμέλιος λίθος για τον δικό του προσανατολισμό, που δεν άλλος από τα τουριστικά. Εξάλλου, είχε ζήσει… στο πετσί του την παροχή τουριστικών υπηρεσιών, ως ξενοδοχοϋπάλληλος σε Ελληνικό νησί, με 600 ευρώ τον μήνα και αναγκαστικούς… συμβίους σε 20 τ.μ. δωμάτιο.
Ο κ. Νικολής μιλά για το νέο τόπο διαμονής του: «Βασικός λόγος που κάποιος έρχεται εδώ είναι το πολύ όμορφο τροπικό τοπίο. Το καταπράσινο νησί έχει τα πάντα. Τέσσερα νοσοκομεία, πέντε σχολεία, διεθνές αεροδρόμιο, λιμάνια. Είναι ένα νησί που κάθε άλλο παρά αποκομμένο θα το ΄λεγες. Τον τελευταίο καιρό παρά πολλοί έρχονται επίσης για μόνιμη εγκατάσταση από όλο τον δυτικό κόσμο λόγο κυρίως της ακρίβειας και αβεβαιότητας στην ΕΕ και στην Αμερική. Εδώ π.χ. το κόστος καυσίμου είναι 1€ το λίτρο και στην ενδοχώρα βρίσκεις και 0.80 ευρώ».
Τον ρωτήσαμε όμως για τον τουρισμό. Μπορεί η Ταϋλάνδη να δώσει μαθήματα σε τουριστικές περιοχές όπως η Χαλκιδική; Η απάντηση είναι αφοπλιστική: «Επιχειρηματική ασφάλεια, μηδέν φόρους και πολλές ευκαιρίες», μας λέει ο κ. Νικολής ότι χαρακτηρίζουν κάθε πρωτοβουλία για το επιχειρείν στην Ταϋλάνδη. «Αυτό είναι που σε κάνει να θες να μείνεις εδώ η ελευθερία που έχεις και ότι μπορείς να φτάσεις ψηλά χωρίς εμπόδια», προσθέτει. Παραδέχεται ωστόσο, ότι η Ελλάδα είναι πολύ ανώτερη σε πολλά επίπεδα σε σχέση με την Ταϋλάνδη, αλλά αυτό που τα διαλύει όλα, όπως αναφέρει, είναι η νοοτροπία του νεοέλληνα.
Όσο για το ενδεχόμενο επιστροφής κάποτε, απαντά: «Εγώ δεν επιχειρώ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο επόμενος στόχος μου είναι να ανοίξω ένα μεγάλο bar εδώ, σε 5 στρέμματα στην παραλία, και μετά θα επεκταθώ σε Σιγκαπούρη και Βιετνάμ. Στην Ελλάδα θες δυο χρόνια να μαζέψεις χαρτιά και πληρώνεις και προκαταβολή φόρου, αν είναι δυνατόν…. Εγώ πληρώνω εδώ 3% και 7% φόρο».
Για τη Χαλκιδική αναφέρει πως «μέχρι και πριν από 20 χρόνια ήταν πολύ όμορφη, με το βουνό και τη θάλασσα που διαθέτει. Πλέον, όπως λέει, κάηκαν δάση, και οι παραλίες έγιναν «ξαπλώστρες». Οι τιμές πήγαν στα ύψη και κανένας ντόπιος δεν χαίρεται τίποτα στον τόπο του».
