Σε εκτενή επιστολή του προς τα Parapolitika.gr, ο πρώην Υφυπουργός Χρήστος Πάχτας απαντά με σκληρή γλώσσα στην επίμαχη επιστολή στελεχών του ΠΑΣΟΚ Χαλκιδικής, που αντιδρούν στον ορισμό του στη Γραμματεία του Τομέα Ανάπτυξης.
Ο κ. Πάχτας υπερασπίζεται με επιχειρήματα τη συμβολή του στην επένδυση των Μεταλλείων Κασσάνδρας και του Πόρτο Καρράς, παραθέτοντας αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και πλήθος νομοθετικών ενεργειών διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις. Απορρίπτει κατηγορηματικά τις αναφορές περί «σκανδάλων» ή «καταδικών» και τονίζει ότι το ποινικό του μητρώο είναι λευκό.
Καταγγέλλει μια «οργανωμένη προσπάθεια σπίλωσης» από πρόσωπα με ιδιοτελή κίνητρα, επισημαίνοντας:
«Η σπίλωση ενός ανθρώπου και η σιωπή απέναντι στην αδικία είναι έγκλημα. Το μεγαλύτερο κέρδος ενός πολιτικού είναι να ριζώνει στις καρδιές των ανθρώπων».
Καλεί, τέλος, την πολιτική ηγεσία να αναγνωρίσει την αλήθεια και την πραγματική του προσφορά στη Χαλκιδική και στη χώρα.
Όλη η επιστολή του Χρήστου Πάχτα:
Αρναία 25.4.2025
ΠΡΟΣ: κ. διευθυντή της ηλεκτρονικής εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
(www.parapolitika.gr)
Κύριε διευθυντά,
Σε απάντηση του από 24.4.2025 δημοσιεύματος σας, στο οποίο περιέχεται το κείμενο
«επιστολής» τεσσάρων «συντρόφων», που με αφορά, και προς αποκατάσταση της
αλήθειας, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας, στα ακόλουθα:
1. Αναφέρονται στην υπόθεση της επένδυσης των μεταλλείων της Βόρειας
Χαλκιδικής παραγνωρίζοντας: Ότι η Βουλή των Ελλήνων, το 2003, αποφάσισε με
νόμο για την έγκριση της συγκεκριμένης σύμβασης. Ότι η κυβέρνηση της Χώρας
είναι αυτή που ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους και την αδειοδότηση του
επενδυτικού σχεδίου. Ότι όλες οι Κυβερνήσεις, και όλα τα κυβερνητικά όργανα από
το 2003 έως και σήμερα, στηρίζουν το συγκεκριμένο επενδυτικό σχέδιο και το έχουν
αδειοδοτήσει με δεκάδες άδειες, αναγνωρίζοντας την νομιμότητα και την
σκοπιμότητα της συγκεκριμένης σύμβασης. Ότι πρόκειται για ένα επενδυτικό σχέδιο,
οι αδειοδοτήσεις του οποίου επικυρώθηκαν επανειλημμένα από το Ανώτατο
Ακυρωτικό Δικαστήριο της Χώρας. Ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, έχει
αποφανθεί για τη νομιμότητα της σύμβασης καθώς και του πλαισίου δράσης της
εταιρείας εκμετάλλευσης των μεταλλείων, μετά από προσφυγή σε αυτό των
αντιδρώντων στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της περιοχής. Πιο συγκεκριμένα
το Συμβούλιο της Επικρατείας με την με αριθ. 1492/2013 απόφαση του ενέκρινε την
μεταλλευτική δραστηριότητα και τάσσεται υπέρ της δραστηριότητας στην περιοχή
του Δήμου, η οποία, κατά το Δικαστήριο, δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας,
εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και είναι συμβατή με το περιβάλλον (απόφαση
1492/2013 ΣτΕ, σκέψη υπ’ αριθ. 31 του δικαστηρίου).
Όλοι οι παραπάνω συμμετείχαν, και συνεχίζουν να συμμετέχουν, κατά τους
«συντρόφους», σε «διαδικασίες που συνιστούσαν σκάνδαλο και στοιχειοθετούσαν
πολιτική διαπλοκή»;
Πάγια και διαχρονική θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας αποτελεί ότι η υπ’ αριθμόν
22.130/2003 Σύμβαση του ελληνικού δημοσίου, την οποία οι «σύντροφοι»
χαρακτηρίζουν ως «σκανδαλώδη», απέβλεπε στην ορθή περιβαλλοντική
αντιμετώπιση των κινδύνων της μεταλλευτικής δραστηριότητας, στην προάσπιση του
φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και στην επιδίωξη από το ελληνικό δημόσιο
εξυπηρέτηση σκοπών ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος.
Είναι δε χαρακτηριστική ακόμη και η δημόσια θέση του Υπουργού Παραγωγικής
Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.-
ΑΝ.ΕΛ. στη με αριθμό πρωτοκόλλου 6312/26-8-2015 επιστολή του προς την
Εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.Β.Μ.Χ., όπου αναφέρεται αυτολεξεί ότι: «Το
Ελληνικό Δημόσιο προέβη στη σύναψη της υπ’ αριθμ. 22.130/2003 Σύμβασης με την
Εταιρεία σας, αποβλέποντας, μεταξύ άλλων, αφενός στην αντιμετώπιση κρίσιμων
περιβαλλοντικών κινδύνων συνδεόμενων με τη μη λειτουργία και συντήρηση των
Μεταλλείων Κασσάνδρας και αφετέρου στην επιδίωξη σκοπών ευρύτερου δημοσίου
συμφέροντος, συνδεομένων με την ανάπτυξη των Μεταλλείων, καθώς και την
κατασκευή – λειτουργία Εργοστασίου Μεταλλουργίας Χρυσού».
Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, να
κρατήσει τα παιδιά της στη γενέτειρα γη και να ζήσει καλύτερες μέρες.
Εύκολα ξεχνούν οι συντάκτες του κειμένου την τραγική κατάσταση εκείνης της
εποχής. Την απεργία πείνας των μεταλλωρύχων μέσα στις στοές υπό το φάσμα της
ανεργίας, τα γυναικόπαιδα στους δρόμους, και τις συγκινητικές κινητοποιήσεις των
εργαζομένων στο Σύνταγμα που ζητούσαν από την τότε κυβέρνηση να αποτρέψει το
κλείσιμο των μεταλλείων και να διασφαλίσει τη συνέχιση της εργασίας τους.
Για να φτάσουμε ως εδώ κάποιοι στην κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. «ματώσαμε»
κυριολεκτικά. Είμαστε περήφανοι που ως κυβέρνηση σε συνεργασία με τα σωματεία
των εργαζομένων, τη Γ.Σ.Ε.Ε. και τον Σ.Ε.Β. διασφαλίσαμε την προστασία του
περιβάλλοντος με τη συνέχιση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή και
αποφύγαμε το φάντασμα της πτώχευσης και τις συνέπειες που αυτή θα είχε στην
εθνική και τοπική οικονομία, για δεύτερη φορά μετά από έντεκα χρόνια. Να
υπενθυμίσω ότι και τότε, το 1993-1994 ήταν πάλι η κυβέρνησή μας που διέσωσε τα
μεταλλεία από την πτώχευση και το καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης στο οποίο είχαν
περιέλθει.
Κατά δήλωση του τότε προέδρου του ΣΕΒ που μεταφέρουμε κατά λέξη:
«καταφέραμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο», «μέσα σε ελάχιστο χρόνο, χωρίς να
δαπανηθεί ούτε σέντς σε ειδικούς εξειδικευμένους συμβούλους»
Όσοι εθελοτυφλούν μόνο δε γνωρίζουν τι θα σήμαινε για την τοπική κοινωνία, την
εθνική οικονομία και το περιβάλλον το κλείσιμο των μεταλλείων.
Οι «σύντροφοι» θα πρέπει να μην ταυτίζονται με ιδιωτικά συμφέροντα που
αντιμάχονται το συμφέρον της περιοχής και του ελληνικού δημοσίου.
2. Επικαλούνται, οι «σύντροφοι», μια ιδιωτική «Έκθεση Ευρημάτων Ορκωτού
Ελεγκτή» του έτους 2016. Πράγματι η δημοτική αρχή του δήμου Αριστοτέλη
απευθύνθηκε σε ιδιώτη, αναθέτοντας παρατύπως τη διενέργεια ελέγχων νομιμότητας
και σκοπιμότητας (!) των αποφάσεων της προηγούμενης δημοτικής αρχής, κάτι
πρωτοφανές για την τοπική αυτοδιοίκηση, παραβιάζοντας ρητά τη συνταγματική
επιταγή και έξω από κάθε θεσμικό πλαίσιο ελέγχου. Παρά το ότι είναι γνωστό ότι ο
οικονομικός έλεγχος των Ο.Τ.Α. ασκείται από τα θεσμοθετημένα όργανα, και παρά
το καταφανώς μη νόμιμο αντικείμενο της σύμβασης, η οποία φέρεται να αφορούσε
σύνταξη έκθεσης από ορκωτό λογιστή «…αναφορικά με την αναγκαιότητα και τη
νομιμότητα…υπό το πρίσμα των συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας…». Δεν είναι
δυνατόν ορκωτός λογιστής, ακόμα και αν του ανατεθεί, να προβεί σε κάτι
διαφορετικό από το λογιστικό έλεγχο κατά τα ισχύοντα και στη χώρα μας διεθνή
πρότυπα. Σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 102 του
Συντάγματος «…4. Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης
εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν
επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Ο
έλεγχος νομιμότητας ασκείται, όπως νόμος ορίζει….». Έτσι στο Σύνταγμα ρητά
αναφέρεται ότι το κράτος δεν ασκεί έλεγχο σκοπιμότητας στις πράξεις των ΟΤΑ.
Αποσιωπούν όμως ότι εμείς, ως παράταξη της μείζονος μειοψηφίας τότε, ζητήσαμε
να σταλεί στον Οικονομικό Εισαγγελέα, θέση μας που περιέχεται στη με αριθμό
65/13.2.2017 (ΑΔΑ 63ΙΤΩΨ2-ΕΘ4), απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου
Αριστοτέλη.
Αποκρύπτουν, ομοίως και εντέχνως, το γεγονός ότι και αυτές οι καταγγελίες, μετά
από πλήρη έλεγχο, απορρίφθηκαν με τη με αριθμό 719/2022 πράξη αρχειοθέτησης
του τμήματος οικονομικού εγκλήματος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών
3. Αναφέρονται οι «σύντροφοι» σε δήθεν ποινικές καταδίκες μου. Πράγματι στον
αγώνα μου για την ανάπτυξη του τόπου μου υπέστην προσωπικά πολλά, τόσο εγώ
όσο και οι συνεργάτες μου. Τέθηκαν σε κίνδυνο οι ζωές των μελών του δημοτικού
συμβούλιου, πυρπολήθηκε το αυτοκίνητό μου, καταστράφηκαν περιουσίες. Μεταξύ
αυτών δεχθήκαμε και μηνύσεις. Αλλά, το ξέρουν και οι ίδιοι, δεν έχω απολύτως
καμία καταδίκη και το ποινικό μου μητρώο ήταν και είναι απολύτως λευκό. Παρ’ όλα
αυτά συνεχίζουν να ψεύδονται.
Επικαλούνται, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να μου προσάψουν κάτι, τον ίδιο
άνθρωπο που δήλωνε δημόσια για τις καταδρομικές επιθέσεις στις Σκουριές ότι:
«…Δεν ήταν προβοκάτσια. Πολύ απλά από τη θεωρία περάσαμε στην πράξη,
στην επανάσταση», ότι: «Όταν υπήρχε γεωτρύπανο σε μας, πηγαίναμε και το
καίγαμε. Δεν δούλεψε γεωτρύπανο σε μας, όλα τα κάψαμε και τα ανατινάξαμε»,
ότι δεν τον ενδιαφέρει: «αν σκοτωθούν παιδιά, αν ανοίξουν κεφάλια, αν μπούνε
άνθρωποι στη φυλακή, γιατί …γράφεται ιστορία». Αυτόν τον ίδιο που
απειλούσε ανοιχτά ή παρακινούσε σε πράξεις κατά της ζωής του Δημάρχου,
δηλώνοντας δημόσια και ενώπιον τηλεοπτικών σταθμών «…ο Χρήστος Πάχτας ο
οποίος δυστυχώς είναι ακόμη εν ζωή…» και ότι: « δεν πάει να φωνάζουν και τα
Δικαστήρια και οι νόμοι και το Υπουργείο και οι Υπουργοί, τους έχουμε
γραμμένους…». Αυτά θέλουν να επιβραβεύουν;
4. Επανέρχονται όμως και σε μια υπόθεση, που είχε επιχειρήσει να βλάψει την
προσωπικότητα μου το έτος 2004, σε μια προεκλογική επίθεση λάσπης τότε. Η
υπόθεση της νομοθετικής ρύθμισης για το ξενοδοχείο Πόρτο Καρράς αποδείχθηκε ως
μια ευτελής προσπάθεια πολιτικής αλλά και προσωπικής εξόντωσης. Ο θόρυβος
που προκλήθηκε ήταν απολύτως τεχνητός και εντασσόταν σε μια άνευ αρχών
διαπάλη για την εξουσία. Κάτι αντίστοιχο φαίνεται ότι ισχύει και τώρα.
Το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου με δηλώσεις του έχει αναγνωρίσει το
ανύπαρκτο του σκανδάλου στην υπόθεση του Ξενοδοχείου Πόρτο Καρράς. Έχει
αναγνωρίσει για την ακρίβεια πως η επίθεση στο πρόσωπο μου ήταν απολύτως
συκοφαντική και το υποτιθέμενο σκάνδαλο ήταν πλήρως κατασκευασμένο.
Η υπόθεση του Πόρτο Καρράς έχει κριθεί σε όλα τα επίπεδα και κυρίως έχει
αποκαλυφθεί. Η δικαιοσύνη αποφάνθηκε. Οι σκοπιμότητες αποκαλύφθηκαν. Τα
συκοφαντικά επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί προ πολλού.
Η υπόθεση της συγκεκριμένης τροπολογίας, αποτελεί ένα μείζονος σημασίας
παράδειγμα γραφειοκρατικής εμπλοκής που παρεμποδίζει την πραγματοποίηση
επενδύσεων στη χώρα μας. Το πλέον ίσως σημαντικό είναι ότι για την συγκεκριμένη
επένδυση είχε πλήρως και κατ’ επανάληψη δεσμευτεί το ελληνικό κράτος.
Η επένδυση του Πόρτο Καρράς ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 60, επί
κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά δεν ολοκληρώθηκε, λόγω ανεπάρκειας
κεφαλαίων, αφήνοντας πίσω της μεταξύ άλλων, ημιτελή κουφάρια, που συνιστούν
πραγματική περιβαλλοντική υποβάθμιση μιας περιοχής ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Τον Ιανουάριο του 2004, αποδέχθηκα ως αρμόδιος Υφυπουργός πρόταση
συναδέλφων Βουλευτών για ψήφιση διάταξης σχετικά με την ολοκλήρωση της
επένδυσης Πόρτο Καρράς στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Αμέσως μετά την ψήφιση της
διάταξης αυτής διέρρευσαν στα ΜΜΕ ψευδείς και συκοφαντικές πληροφορίες. Οι
παραπάνω, έδωσαν τη δυνατότητα στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας
Δημοκρατίας να το αξιοποιήσει πολιτικά. Αποτέλεσμα η υπόθεση να προκαλέσει
έντονη πολιτική αντιπαράθεση κατά την προεκλογική περίοδο του 2004.
Σχετικά με το περιεχόμενο της διάταξης ειπώθηκε και γράφτηκε, μεταξύ άλλων, πως:
– Επέφερε τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης 17.000 στρεμμάτων ή κατ’
άλλους 1.700 στρεμμάτων.
– Ευνοούσε την κατασκευή παράνομων κατοικιών μέσα στην προαναφερθείσα
δασική έκταση, τροποποιώντας υφιστάμενους όρους δόμησης και συντελεστές
κάλυψης.
Οι αναφορές αυτές είναι στο σύνολό τους ψευδείς. Τις ίδιες ψευδείς και
συκοφαντικές αναφορές επαναφέρουν οι τέσσερις «σύντροφοι».
Σε καμμιά περίπτωση η διάταξη δεν χορηγούσε κανένα πρόσθετο δικαίωμα στην
εταιρία πέραν αυτών που της είχαν αναγνωριστεί διαχρονικά από την ελληνική
πολιτεία. Δεν καθιέρωνε απολύτως κανένα πρόσθετο κίνητρο, κανένα πρόσθετο
δικαίωμα ή αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης, καμία μεταβολή στις χρήσεις γης και
καμία αλλαγή στους όρους δόμησης και συντελεστές κάλυψης, σε σχέση με όσα
είχαν εγκριθεί στο μακρινό αλλά και πρόσφατο παρελθόν από την ελληνική πολιτεία.
Η ελληνική πολιτεία διαμόρφωσε εξ’ αρχής ειδικό νομικό καθεστώς της επένδυσης
το οποίο επιβεβαιώθηκε δια της νομοθετικής οδού από όλες ανεξαιρέτως τις
μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ( Κ. Καραμανλή, Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη).
Στο πλαίσιο αυτό προβλέπονταν οι εξής οικονομικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις:
-Όλη η υπό αξιοποίηση έκταση παύει να χαρακτηρίζεται εν όλω ή εν μέρει δασική.
-Προβλέπεται εφαρμογή του συστήματος της «αμιγούς ελεύθερης δόμησης» με
μέγιστο ποσοστό κάλυψης δέκα επί τοις χιλίοις και συντελεστή δόμησης είκοσι
χιλιοστά επί της συνολικής επιφάνειας της έκτασης.
Όλα αυτά επιβεβαιώνονται στο από 30.9.1976 Π.Δ. της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή,
στο Ν. 1682/1987 της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και στο Ν. 2438/1996
της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Σημίτη.
Επιβεβαιώνονται όμως, πανηγυρικά, και από τη, σχετικά πρόσφατη, με αριθμό
36/2018, απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης (τμήμα Β Τριμελές –
Ακυρωτικό), η οποία απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς της «Οικολογικής
Κίνησης Θεσσαλονίκης», για δήθεν αντισυνταγματικότητα του από 30.9.1976 Π.Δ
και επικύρωσε τη με αριθμό 257/22.6.2007 οικοδομική άδεια της πολεοδομικής
υπηρεσίας της τότε νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Χαλκιδικής, χωρίς την ανάγκη ή
την επίκληση ανάγκης νέας νομοθετικής ρύθμισης.
Προηγήθηκαν τα γεγονότα της πτώχευσης της εταιρίας και της δημιουργίας έντονων
κοινωνικών προβλημάτων στην περιοχή. Παρεμβαίνουν οι πιστώτριες τράπεζες και
το Πόρτο Καρράς τίθεται σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.
Σημειώνεται, πως την περίοδο εκείνη, τόσο η κυβέρνηση, με επικεφαλής τον
Υπουργό Μακεδονίας – Θράκης, όσο και οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων
Κώστας Καραμανλής, Αλέκα Παπαρήγα, Νίκος Κωνσταντόπουλος, επισκέπτονται
την περιοχή και εκφράζουν την στήριξή τους για την διατήρηση των θέσεων εργασίας
με την ολοκλήρωση της επένδυσης.
Η Ε.Τ.Ε. προχωρά στην ιδιωτικοποίηση της τεθείσας υπό εκκαθάριση εταιρείας.
Πριν από την έκδοση του Ενημερωτικού Δελτίου Πώλησης, στις 18 Ιανουαρίου 1999,
συνεδριάζει η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποίησης και, δια των υπογραφών
της Βάσως Παπανδρέου ως υπουργού Ανάπτυξης και του Γιάννου Παπαντωνίου ως
υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, επιβεβαιώνει το ισχύον ειδικό
νομικό καθεστώς της επένδυσης και αποφασίζει:
1.Να παρασταθεί το ελληνικό δημόσιο ως εκ τρίτου συμβαλλόμενος στη σύμβαση
μεταβίβασης του ενεργητικού του PORTO CARRAS.
2.Να εξουσιοδοτήσει του υπουργό Μακεδονίας – Θράκης κ. Ιωάννη Μαγκριώτη να
υπογράψει, ως εκπρόσωπος του ελληνικού δημοσίου την ανωτέρω σύμβαση.
Όπως διευκρινίζει και το κείμενο της σύμβασης, η συμμετοχή του ελληνικού
δημοσίου ως εκ τρίτου συμβαλλόμενος, γίνεται προκειμένου αυτό να εγγυηθεί την
έκδοση όλων των προβλεπόμενων αδειών.
Στο ενημερωτικό δελτίο πώλησης μεταξύ των άλλων αναφέρονται και τα εξής:
«Για τη υλοποίηση της επένδυσης υφίστανται πολεοδομικά και οικονομικά κίνητρα.
Έτσι, η ιδιοκτησία, συνολικής έκτασης 17.630 στρεμμάτων (…) ενεργοποιήθηκε
πολεοδομικά και οι πολεοδομικοί όροι ανάπτυξης προβλέπουν εφαρμογή του
συστήματος «αμιγούς ελεύθερης δόμησης» με μέγιστο ποσοστό κάλυψης δέκα επί
τοις χιλίοις και συντελεστή δόμησης είκοσι χιλιοστά.
Η ιδιοκτησία έχει αποχαρακτηριστεί, ήτοι έχει παύσει να χαρακτηρίζεται εν όλω ή εν
μέρει δασική.
Απομένουν προς αξιοποίηση συντελεστής δόμησης δέκα τρία τοις χιλίοις και
κάλυψης επτά και μισό τοις χιλίοις.
Η δυνατότητα αξιοποίησης του προαναφερόμενου συντελεστή δόμησης είναι
προκαθορισμένη χωρικά σύμφωνα με το από 30.9.1976 Π.Δ.».
Η ουσία της υπόθεσης χάθηκε στον βωμό των φθηνών προεκλογικών εντυπώσεων: η
νομοθετική ρύθμιση που εισηγήθηκαν εννέα συνάδελφοι βουλευτές και που η Βουλή
αποδέχτηκε χωρίς την παραμικρή αντίρρηση δεν έκανε απολύτως τίποτε άλλο παρά
να επιβεβαιώσει το ιδιαίτερο νομικό καθεστώς, που ισχύει στην περιοχή από τη
δεκαετία του 1960 και που η πολιτεία διαχρονικά και διακομματικά έχει εγγυηθεί με
πλήθος νομικών παρεμβάσεων.
Καμία «βίλα» δε θα κτίζονταν σε καμία «δασική έκταση». Όλες οι
προγραμματισμένες τουριστικές κατοικίες, που αποτελούσαν και συμβατική
υποχρέωση του αρχικού επενδυτή, έπρεπε να καλύπτουν καθαρά μέρος της
τουριστικής ζώνης, όπως είχε εγκριθεί από το ΠΔ του 1976.
Και για την ενημέρωσή σας αξίζει να επισημανθεί ότι μόνο το ένα τοις εκατό της
συνολικής έκτασης των 17.630 στρεμμάτων ήταν δυνατό να καλυφθεί από τον
επενδυτή, δηλαδή 176 στρέμματα. Το υπόλοιπο 99% δηλαδή 17.454 στρέμματα
παραμένει φυσικό περιβάλλον.
Οι τέσσερις αναφέρουν στην επιστολή τους ότι η τροπολογία κατατέθηκε νύχτα.
Άλλη μια σκόπιμη παραπληροφόρηση με την επίκληση της θλιβερής εκείνης εποχής.
Την απάντηση τη δίνει, από τότε, ο ίδιος ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Απόστολος Κακλαμάνη, ως προς τη νομιμότητα της διαδικασίας σχετικά με την
ψήφιση της τροπολογίας. «Όλη αυτή η διαδικασία ήταν σύμφωνη με το Σύνταγμα και
τον κανονισμό της Βουλής. Κανένας δεν πρόβαλλε αντίρρηση αν και ήταν γνωστή για
πέντε μέρες και πλέον σε όλα τα κόμματα και στους εισηγητές κλπ….».
Στην πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση, αμέσως μετά την παραίτησή μου, στο
κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR, κατεδαφίζεται το σύνολο των συκοφαντικών
ισχυρισμών που αφορούσαν στο περιεχόμενο της νομοθετικής ρύθμισης, σε τέτοιο
βαθμό ώστε ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ, που συμμετείχε στη συζήτηση, να πει ότι
καταφανώς αδικήθηκαν οι δέκα βουλευτές που τέθηκαν εκτός ψηφοδελτίου.
Ψεύδονται επίσης κατάφωρα, και σε πλήρη γνώση τους, αναφέροντας ότι το
ΠΑΣΟΚ της Χαλκιδικής ουδέποτε συντάχθηκε με τις ενέργειές μου.
Η νομαρχιακή επιτροπή του ΠΑΣΟΚ Χαλκιδικής ανακοίνωνε την 26.1.2004 τα
ακόλουθα: «Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χαλκιδικής διερμηνεύοντας τη
βούληση της Οργάνωσης, αλλά και ευρύτερα της τοπικής κοινωνίας θεωρεί ότι όλες
οι ενέργειες του Χρήστου Πάχτα ως υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και η
αποδοχή της επίμαχης τροπολογίας σκοπό είχαν πάντοτε την επίλυση κρίσιμων και
οξυμμένων προβλημάτων του Νομού και στόχευαν στην αντιμετώπιση της ανεργίας
και στην ανάπτυξη του τόπου. Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στο σύντροφο
Χρήστο Πάχτα για όσα υφίσταται αυτές τις μέρες και εκτιμούμε ότι η κοινωνία της
Χαλκιδικής είναι στο πλευρό του. Κανένας δε διανοείται ότι στις ενέργειες του
Χρήστου Πάχτα υπάρχει κάτι το επιλήψιμο. Είναι γνωστή και πέραν πάσης
αμφισβητήσεως η εντιμότητα, το ήθος, αλλά και η ευαισθησία του για τα
προβλήματα των συμπολιτών μας. Τονίζουμε τέλος ότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί
να αμαυρώσει το πρωτόγνωρο έργο που συντελέστηκε στη χώρα και στη Χαλκιδική
τα τελευταία χρόνια από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έργο στο οποίο συμμετείχε
από την ευαίσθητη και νευραλγική θέση που του εμπιστεύθηκε ο Πρωθυπουργός ο
συντοπίτης μας υφυπουργός Χρήστος Πάχτας».
Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Χαλκιδικής, κατά τον ίδιο χρόνο, με απόφασή του η
οποία δημοσιεύτηκε, διαπίστωνε ότι: «1.Ότι στο ζήτημα δόθηκε λόγω της χρονικής
συγκυρίας δυσανάλογη διάσταση και υπήρξε σημαντική διαστρέβλωση των
δεδομένων.2. Όσον αφορά της ουσία του θέματος δηλώνει ότι ο Νομός Χαλκιδικής
χρειάζεται τουριστικές εγκαταστάσεις για την αύξηση του εισοδήματος των κατοίκων
και τη μείωση της ανεργίας και η λειτουργία της συγκεκριμένης επιχείρησης είναι
καθοριστική για την ανάπτυξη της περιοχής. 3.Η αδικαιολόγητη καθυστέρηση, από
την πολιτεία, της ερμηνείας των σχετικών διατάξεων από το 1968 μέχρι σήμερα, που
σχετίζονται με την ανάπτυξη της συγκεκριμένης επιχείρησης δημιούργησε πολλά
προβλήματα που καθιστούν άμεση και επιτακτική την επίλυση του προβλήματος. Η
Χαλκιδική έχει ανάγκη και από νέες τουριστικές εγκαταστάσεις και από έργα
υποδομής. Προς αυτή την κατεύθυνση εργάστηκε με ήθος και συνέπεια ο
συμπατριώτης μας Υφυπουργός κ. Χρήστος Πάχτας και αυτό το αναγνωρίζει στο
σύνολό του ο λαός της Χαλκιδικής.».
Ταυτόχρονα την εποχή εκείνη είδαν το φως της δημοσιότητας κυρίως μέσω
τηλεοπτικών εκπομπών του κ. Τριανταφυλλόπουλου, καταγγελίες περί χρηματισμού
μου για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Και αυτή η επίθεση αποδείχθηκε απολύτως
συκοφαντική και κατέρρευσε από μόνη της πριν καν φτάσει η υπόθεση στα
Δικαστήρια.
Ήδη από την άνοιξη του 2006 αποκαταστάθηκε η υπόληψη μου με την δημοσίευση
στον έντυπο τύπο και από το σύνολο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σχετικής
δήλωσης των συκοφαντών μου, που ανακαλούσαν τα όσα ψευδώς ισχυρίζονταν και
τελικώς αποκαθιστούσαν τη φήμη και την τιμή μου.
Μετά από επώδυνο προσωπικό αγώνα 2,5 και πλέον ετών, μοιράστηκα με την
οικογένειά μου, τους φίλους και τους συναγωνιστές μου, την πλήρη δικαστική μου
δικαίωση και τη δημόσια συγνώμη των συκοφαντών μου.
Άμεση ήταν η πρώτη δικαίωση, με τις με αριθμούς 263/14-9-2004 και
311/26.10.2004 αποφάσεις του ΕΣΡ, κατά του τηλεοπτικού σταθμού «ALTER
CHANNEL – ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε». Μέσα από όλες τις δικαστικές
αποφάσεις χαρακτηριστική επίσης είναι και η δικαστική απόφαση με αριθμό
5081/2013 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καταδικαστική κατά του
δημοσιογράφου Μ. Τριανταφυλλόπουλου, που έκρινε πως όλοι οι ισχυρισμοί, που
είχαν διατυπωθεί τότε δημοσίως για την υπόθεση, ήταν ψευδείς και δυσφημιστικοί.
Στις 18 Αυγούστου 2007 ο Γ. Παπανδρέου, τότε πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δήλωσε
κατά λέξη: «Με το Χρήστο Πάχτα γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Είχα πολλές
φορές την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του και να εκτιμήσω τόσο το χαρακτήρα του
όσο και την αποτελεσματικότητά του. Ο Χρήστος Πάχτας υπέστη το 2004 μια
συκοφαντική επίθεση, για κάτι που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αποτελούσε
ανύπαρκτο σκάνδαλο […] Διαβεβαίωσα τον Χρήστο Πάχτα ότι, για το κόμμα μας
δεν υφίσταται κανένα θέμα ηθικής τάξης.».
Σε πολύ σύντομο χρόνο επήλθε η αποκατάσταση της αλήθειας σε σειρά τηλεοπτικών
εκπομπών και δημοσιευμάτων του γραπτού τύπου. Από τις πιο χαρακτηριστικές ήταν
τότε και η εκπομπή «Ανατροπή» της 5.5.2008 του Mega Channel, στην οποία
παρουσιάζονταν χαρακτηριστικές περιπτώσεις κακής δημοσιογραφίας και στην οποία
παρουσιάστηκε ως δημοσιογραφικό παράδειγμα προς αποφυγήν και η περίπτωση
μου.
Επίσης χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στην εκπομπή
«Πρώτη Γραμμή» στην τηλεόραση του SKY της 8.4.2009, σύμφωνα με τον οποίο
στην υπόθεση του PORTO CARRAS αδικήθηκε ένας άνθρωπος ο οποίος
δικαιώθηκε μετά «…διότι, σας λέω το παράδειγμα του Πάχτα. Που εμένα με είχε
συγκλονίσει τότε! Διότι τον ξέρω τον Πάχτα, ο οποίος είναι ένας σεμνός άνθρωπος,
ένας ευπρεπής άνθρωπος και τον είδα να πετάγεται σαν στυμμένη λεμονόκουπα ! Και
ύστερα από αυτά δικαιώθηκε…».
Ομοίως χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος των δημοσιογράφων Παντελή Καψή και
Γιάννη Βλαστάρη στην εκπομπή της ΝΕΤ «Αντίστροφη Μέτρηση – Εκλογές 2007»,
με τους δημοσιογράφους Γιάννη Πολίτη και Πάσχο Μανδραβέλη, κατά τον οποίο:
Παντελής Καψής: «Μάλιστα είδατε πριν από λίγες εβδομάδες, η τροπολογία
δικαιώθηκε.».
Γιάννης Βλαστάρης: «Δεν υπάρχει τώρα υπόθεση Πάχτα.»
«Ας κάνει λοιπόν αυτοκριτική η πολιτική εξουσία της εποχής που υποτάχθηκε στο
κλίμα και ας κάνουν αυτοκριτική και όλοι οι υπουργοί που έπαιξαν με την ιστορία
Πάχτα τότε…».
Με δύο λόγια το υποτιθέμενο σκάνδαλο αποδείχθηκε μια από τις πλέον κραυγαλέες
περιπτώσεις αήθους επίθεσης λάσπης και μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία καθαρά
για προεκλογικές σκοπιμότητες. Και αποτελεί μια από τις πιο καθαρές περιπτώσεις
όπου οι επιθέσεις κατέρρευσαν παντελώς, τόσο για την ουσία της νομοθετικής
ρύθμισης, όσο και για τις καταγγελίες περί δήθεν χρηματισμού που κρίθηκαν
συκοφαντικές με καταδικαστικές αποφάσεις.
Από την υπόθεση του Πόρτο Καρράς, στις αρχές του 2004, τότε που η τυφλή
προεκλογική σύγκρουση οδήγησε σε πλήρη παραμόρφωση των πραγματικών
γεγονότων, τα ερωτήματα που εξακολουθούν να ζητούν απάντηση δεν αφορούν
πλέον εμένα. Αφορούν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα οι όροι λειτουργίας του
οποίου οφείλουν να θωρακίζονται απ’ όλους μας, ώστε να μην επιτρέπουν σε
οποιουσδήποτε να κατασκευάζουν ανυπόστατες κατηγορίες και να προκαλούν
φαύλες εξελίξεις. Για να μην βιώνουμε, κάθε φορά που θα έχουμε εκλογές ή θα
βρισκόμαστε σε μια έντονη περίοδο πολιτικής αντιπαράθεσης, φαινόμενα λαϊκισμού
και συκοφάντησης.
Όπως πρέπει να εξαλειφθούν πράξεις και λειτουργίες που εξυπηρετούν ιδιοτελείς
επιδιώξεις αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ενότητα και την υπηρέτηση της
παράταξης.
Όποιος προσπαθεί να πνίξει το δίκιο και την αλήθεια είναι σα να στέκεται στη μέση
ενός χειμάρρου για να εμποδίσει τα νερά του να κυλήσουν. Η αλήθεια είναι αιώνια,
διαχρονική, αθάνατη. Οι εξουσίες και τα αξιώματα είναι εφήμερα και παροδικά.
Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι το πολιτικό
συμφέρον, δεν είναι άλλο από το συμφέρον του τόπου, το δίκαιο και την αλήθεια. Τα
κόμματα δεν μπορεί να υπηρετούν άλλο συμφέρον πέρα από το δίκαιο και την
αλήθεια. Κάνεις δεν μπορεί να κρατιέται ορθός εάν δεν στηρίζεται πάνω στην
αλήθεια. Η συστηματική απόκρυψη της ή η παραπληροφόρηση εμπεριέχει στον
πυρήνα της το βρώμικο, το ανήθικο, είναι κοινωνικά απαράδεκτη.
Θεωρώ ότι η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί γιατί αυτό επιβάλλει η συνείδηση όλων μας.
Πώς θα μπορούσα να κρατήσω τη σιωπή μου για τους ανθρώπους σαν τους τέσσερις
«συντρόφους» που, ενώ γνωρίζουν, δε διστάζουν να σπιλώσουν συνειδήσεις και που
νιώθοντας τον εαυτό τους χαμένο, αν εκείνος δικαιωθεί και πολιτικά, από το
μοναδικό του κριτή, τον ίδιο τον λαό του τόπου του, αυτόν που γνωρίζει, συνεχίζουν
να τον δυσφημούν με την απέλπιδα τόλμη του φόβου της απώλειας μιας τοπικής
εφήμερης πολιτικής εξουσίας.
Που δε διστάζουν να εγκληματούν για ιδιοτελείς σκοπούς.
Γιατί τι άλλο από έγκλημα μπορεί να είναι η σπίλωση της τιμής και της υπόληψης
ενός ανθρώπου. Γιατί τι άλλο από έγκλημα μπορεί να είναι η σιωπή μπροστά στην
αδικία, η διαιώνιση ενός ψεύδους, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας απέναντι
στην κοινή γνώμη. Έγκλημα είναι να γίνεται στάχτη στο βωμό της πολιτικής
συγκυρίας η ζωή και το ήθος κάθε πολίτη.
Ό, τι θα επιβραδύνει το φως, ό, τι θα προσθέτει σκοτάδι στα σκοτάδια, δεν θα κάνει
τίποτα άλλο από το να παρατείνει τη σύγχυση και τα ερωτηματικά σε αυτούς που δεν
γνωρίζουν.
Αντλώ δύναμη κυρίως από το γεγονός ότι η επίλυση κρίσιμων ζητημάτων για την
ανάπτυξη της χώρας, η αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων των
εργαζομένων, αποτελεί βασική προτεραιότητα και σημαντική ευθύνη για έναν
πολιτικό.
Προσωπικά αντλώ δύναμη, όπως έκανα πάντα, από την βαθιά σχέση εμπιστοσύνης
που έχει δημιουργηθεί με τους συμπατριώτες μου της Χαλκιδικής. Διότι αυτοί
γνωρίζουν. Το μεγαλύτερο κέρδος ενός πολιτικού είναι το ρίζωμα στις καρδιές των
ανθρώπων. Είναι το δέντρο μιας παράδοσης που έχει βαθιές τις ρίζες στην καρδιά
μου.
Είμαι υποχρεωμένος να σας παρακαλέσω για την άμεση δημοσίευση της παρούσας
απάντησής μου.
Με εκτίμηση
Χρήστος Αστ. Πάχτας
Η επιστολή στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ,για τον ορισμό του κ. Πάχτα στον Τομέα Ανάπτυξης σε δεύτερη φάση, αφού το όνομά του δεν είχε συμπεριληφθεί στην αρχική λίστα.
«Με έκπληξη και βαθιά απογοήτευση πληροφορηθήκαμε πρόσφατα ότι εμβόλιμα προστέθηκε το όνομα του κ. Χρήστου Πάχτα στη Γραμματεία του Τομέα Ανάπτυξης. Αν δεν το διαπιστώναμε ιδίοις όμμασι, θα το θεωρούσαμε κακόγουστο αστείο. Δυστυχώς, πρόκειται για πραγματικότητα», τονίζουν οι υπογράφοντες την επιστολή και συγκεκριμένα οι: Άννα Κατσαρού (πρώην Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Χαλκιδικής ), Αναστάσιος Κανέλλης (Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Χαλκιδικής), Παναγιώτης Αγγελίδης ( Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Δήμου Αριστοτέλη) και Γιώργος Παπαδόπουλος ( πρώην Γραμματέας Νομαρχιακής ΠΑΣΟΚ Χαλκιδικής ).
«Αναρωτιόμαστε αν οι εισηγητές της εν λόγω απόφασης έχουν πλήρη γνώση της πολιτικής διαδρομής του εν λόγω προσώπου και της καταστροφικής σχέσης του με την έννοια της “ανάπτυξης”», επισημαίνουν και ζητώντας την ανάκληση της απόφασης υποστηρίζουν: «Κύριε Πρόεδρε, έχετε επανειλημμένα δηλώσει ότι αποτελεί προτεραιότητα του Κινήματος η αξιοκρατία και η διαφάνεια. Ρωτάμε ευθέως: Πώς συμβαδίζει αυτή η θέση με τη συγκεκριμένη επιλογή; Ποια είναι ακριβώς η συνεισφορά του κ. Πάχτα στην προώθηση της ανάπτυξης και του προγραμματικού λόγου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής;
Θεωρούμε αδιανόητο ένα πρόσωπο που έχει προκαλέσει τόσο ισχυρή απαξίωση στην παράταξη – όχι μόνο στη Χαλκιδική αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο – να επανέρχεται, μάλιστα με θεσμικό ρόλο, σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες μας. Ζητούμε την ανάκληση της απόφασης ένταξης του στη Γραμματεία του Τομέα Ανάπτυξης. Σε αντίθετη περίπτωση, επιφυλασσόμαστε για τις περαιτέρω συλλογικές και θεσμικές ενέργειές μας».
